SAINTS & SINNERS

Εκτός από αξιόλογα συγκροτήματα σε κάθε ιδίωμα του metal και του rock, η Ελληνική σκηνή τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει και φοβερές tribute μπάντες. Μία από αυτές είναι και οι Saints & Sinners. Ο Μιχάλης Δανδουλάκης, απαντάει στις ερωτήσεις του Πελοπίδα Χελά και μας μιλάει για την αγάπη τους για τους Whitesnake, την συνάντηση με τον Coverdale και το rock πάρτυ που θα στήσουν μαζί με τους Rock ‘n’ Roll Children στο Κύτταρο, το Σάββατο 19 Οκτωβρίου (δελτίο τύπου).

Καλωσήρθατε στην παρέα του Rockway.gr! Μπορείτε να μας πείτε λίγα πράγματα για εσάς; Ποιοι “Άγιοι” και ποιοι “Αμαρτωλοί” αποτελούν το συγκρότημα;
Γειά σας παιδιά! Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση. Η μπάντα, από τότε που πρωτοδημιουργήθηκε το 2011-2012, έχει 6 μέλη και είμαστε όλοι και “Άγιοι” και “Αμαρτωλοί” με τον τρόπο του ο καθένας… Η μπάντα άλλαξε με την πάροδο του καιρού και αφού έκανε τον αρχικό της κύκλο, ανανεώθηκε με νέα μέλη. Στην πιο πρόσφατη μορφή μας είμαστε οι εξής: Μιχάλης Δανδουλάκης-φωνή, Μανώλης Τσίγκος & Γιώργος Μαρούλης στις κιθάρες, Νίκος Παπαδόπουλος στο μπάσο, Μανώλης Γαβαλάς στα πλήκτρα και τo “νεότατο” μέλος μας, ο Αντώνης Μιχαλακόπουλος στα τύμπανα…

Τί σας ώθησε να σχηματίσετε μία tribute μπάντα και πώς καταφέρατε να ξεπεράσετε το φόβο που σίγουρα έχουμε όλοι οι οπαδοί, ότι πιθανώς δεν θα καταφέρουμε να τραγουδήσουμε ή να αποδώσουμε σωστά στη σκηνή τραγούδια τόσο σημαντικά για εσάς;
Τί άλλο μπορεί να σε ωθήσει να κάνεις μία tribute band, εκτός από την αγάπη που νιώθεις για τη φωνή του καλλιτέχνη, τα τραγούδια του ή τη μπάντα του και το πως σε εκφράζουν αυτά. Όταν έχεις βιώσει (όπως εμείς) τα τραγούδια του στην “τρυφερή” εφηβική/νεανική ηλικία που, ουσιαστικά τότε είναι που διαπλάθεται το μουσικό “είναι” του καθενός μας…ε, τότε…“κουβαλάς” για πάντα την αγάπη αυτή μαζί σου…  Θα σου πω κάτι που έχω αισθανθεί σε κάποιες από τις παλιότερες ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας, για να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου. Δεν υπάρχει φόβος όταν βλέπεις από κάτω τους φίλους, γνωστούς και μη, που έχουν έρθει να “αισθανθούν” ότι και εσύ, τραγουδώντας τα αγαπημένα μας κομμάτια…Γινόμαστε “ένα” και η αγάπη μας για τον καλλιτέχνη “μας” είναι μία… Δεν κάνουμε κάποιο είδος “διαγωνισμού” για να φοβόμαστε… Δεν δίνουμε εξετάσεις… Εάν γίνουν λάθη (που γίνονται αρκετές φορές), έγιναν! Live είναι… H ουσία είναι μία όμως.

SAINTS & SINNERS “STILL OF THE NIGHT”
 
Τον τελευταίο καιρό, όλο και περισσότερες tribute μπάντες βγαίνουν στην Ελληνική σκηνή, φαινόμενο που βλέπαμε κυρίως στο εξωτερικό τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό πού νομίζεις ότι οφείλεται;
Νομίζω ότι εδώ έχουμε να κάνουμε (πέρα από όλα τα προφανή) με μία “ανάγκη” να εκδηλωθεί και να εκτονωθεί προς πάσα κατεύθυνση η ένταση που δημιουργείται από την πιεστική καθημερινότητά μας… Ο χρόνος είναι περιορισμένος για πολλούς και επιλέγουν να ικανοποιήσουν εαυτούς και αλλήλους με το να τιμήσουν την αγαπημένη τους μπάντα, καλλιτέχνη κλπ. Η ανάλωση χρόνου, εάν έχεις προσωπική μπάντα, είναι αρκετά περισσότερη, από το να έχεις μία tribute μπάντα που τα 9/10 είναι “έτοιμα”. Το γνωρίζουμε ήδη πολύ καλά αυτό. Κάποιοι επιλέγουν να τα κάνουν και τα δύο μαζί. Κάποιοι άλλοι κάνουν ακόμα περισσότερα… Τρέλα, αλλά ωραία τρέλα. Περνάμε καλά!!!

Η επόμενη ερώτηση είναι απλή. Τί είναι ο David Coverdale για εσάς και αν πιστεύετε ότι είναι από τους καλύτερους rock τραγουδιστές όλων των εποχών;
Τον λέω θείο… θείο Coverdale πάντως, κι ας μη με γνωρίζει… Με αυτά που έχει γράψει και τραγουδήσει, τον ξέρω καλά, εγώ και οι υπόλοιποι… Αυτό με νοιάζει…χεχε. Ο Coverdale είναι ένα μεγάλο κομμάτι, για να μην πω ένα από τα μεγαλύτερα, του μουσικού μας “σύμπαντος”. Όντως (έστω και υποκειμενικά) είναι ένας από τους καλύτερους ροκ τραγουδιστές και όχι άδικα, αφού έγινε γνωστός, τοις πάσι, μέσα από τις τραγουδάρες του και το στύλ του. Και βέβαια, δεν τον επέλεξαν τυχαία οι Deep Purple… Κάτι συνέβαινε μέσα σε εκείνο το λαρύγγι τέλος πάντων…



Τον έχετε γνωρίσει από κοντά και αν ναι τί σόι άνθρωπος είναι;
 Δυστυχώς, δεν έχει τύχει ακόμα το τετ-α-τετ… Μου ξέφυγε στο “τσακ” το 2003 στο Λυκαβηττό, όταν ανεβαίνοντας κάποιες σκάλες παρέα μαζί με το Γιώργο Παπάζογλου, (που ήταν κι ο drummer των Saints & Sinners Whitesnake Tribute Band όλα αυτά τα χρόνια), κατέβαινε ο “θείος” μαζί με 2-3 άτομα πλάϊ του και το μόνο που θυμάμαι ήταν τον Γιώργο να με σκουντάει με τον αγκώνα του στο χέρι (αφού εγώ κοιτούσα τα βράχια ανεβαίνοντας τα σκαλιά), “Πσστ… Πάρτονε…” μου λέει…   “Ε..;” του λέω… “Πάρτον”…κοίτα από την άλλη…ο “ψηλός”, μου ξαναλέει ο Γιώργος.  Μέχρι να καταλάβω τι πέρασε από δίπλα μου σε απόσταση αναπνοής…το μόνο που γύρισα και είπα στο Γιώργο ήταν αυτό : “Δηλαδή τώρα…πέρασε ο Coverdale από δίπλα μου;”  Λοιπόν πέρα από την πλάκα, θα σας πω, τώρα, τί σόι άνθρωπος είναι. Δεν μιλάει σε αγνώστους και δη σε αυτούς που κοιτάνε το υπερπέραν… Εντελώς αντικοινωνικός δηλαδή… (γέλια)



Μετά τον David ποιος είναι ο μουσικός που έχει περάσει από τις τάξεις του συγκροτήματος και έχει προσφέρει περισσότερο στους Whitesnake;
Εάν αφήσω κάποιον απ’ έξω, ίσως τον αδικήσω. Αλλά σε γενικές γραμμές νομίζω πως οι Marsden, Sykes, Lord, Paice & Murray (χωρίς σειρά προτίμησης), έχουν τον πρώτο λόγο…Έπονται (για λίγο) οι υπόλοιποι (νομίζω).

Πόσες φορές έχετε δει live τους Whitesnake και ποια είναι η εμφάνιση που σας έμεινε χαραγμένη στο μυαλό;
Προσωπικά τους έχω δει δύο φορές. Το 2003 & το 2006. Το 2003 στο Θέατρο Λυκαβηττού ήταν το “κάτι άλλο”.  Αξέχαστη εμπειρία. Είχα πάει από πολύ νωρίς (μαζί με το Γιώργο) και πρόλαβα να “χωθώ” μπροστά-μπροστά. Τόσο μπροστά, που μπορούσα (που λέει ο λόγος) να ακουμπήσω το stand του μικροφώνου του. Και βγαίνει… “ARE YOU READY…???” “’EERRR’S A SONG FO ‘YA”…”….και πάρτο το BAD BOYS… Δεν περιγράφω άλλο… Αξέχαστες στιγμές… Τρομερό LIVE!!!

Ποιά είναι η γνώμη σας για την νέα κυκλοφορία τους “Flesh & Blood ”;
Εδώ θα πάρω κόκκινη κάρτα. Δεν το έχω ακούσει (ακόμα) εκτός από ένα-δύο κομμάτια και αυτά όχι ολοκληρωμένα. Θα τα ακούσω όμως. Ελεύθερος χρόνος πλέον δεν υπάρχει πολύς…

Whitesnake – “Shut Up & Kiss Me”
 
Πιστεύετε ότι μεγαθήρια σαν τους Whitesnake πρέπει να σταματάνε λίγο μετά την ακμή τους ή πρέπει να συνεχίζουν να βγάζουν δίσκους για τους οπαδούς, αρκεί βέβαια να τιμάνε την ιστορία της μπάντας;
Από την στιγμή που ο κάθε μουσικός νιώθει δημιουργικός και έχει την ανάγκη να μοιραστεί το δημιούργημά του με τον κόσμο, γιατί να μην συνεχίσει; Εφόσον νιώθει ακμαίος και ενεργός, για ποιο λόγο να σταματήσει; Ναι, έστω και εάν το κάνει μόνο για τα χρήματα…  Πάντα ανακαλώ τη μνήμη μου και θυμάμαι τον παππού μου, 94 χρονών στο χωριό το καλοκαίρι του 2002 και του έλεγα…“Παππού…στον κάμπο πας πάλι; Κάτσε να ξεκουραστείς”… και ‘κείνος τί μου απαντούσε; “Άααχχ παιδί μου, εμένα αυτό είναι το μεράκι μου και η ζωή μου…Αν σταματήσω θα ποθάνω…”. Το πιάσαμε το υπονοούμενο.



Ποιοι είναι οι τρεις πιο αγαπημένοι σας Whitesnake δίσκοι και γιατί;
Οι 3 πιο αγαπημένοι δίσκοι των Whitesnake είναι οι εξής… όλοι. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχωρίσω κάποιον. Για μένα η κάθε μπάντα είναι μία οντότητα, που διανύει μεν την μουσική πορεία της, αλλά το τί δημιούργησε ή/και δημιουργεί, το δημιούργησε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες είναι και διαφορετικές μεταξύ τους, συν την πάροδο του χρόνου που επηρεάζει και το όποιο μουσικό αποτέλεσμα. Ο κάθε δίσκος (για μένα, τουλάχιστον), βρίσκεται στην κορυφή για ειδικούς λόγους ο καθένας.

Στις 19 Οκτωβρίου θα παίξετε μαζί με τους Rock ‘n’ Roll Children, για δεύτερη φορά φέτος στο Κύτταρο. Είναι το “αδελφό” σας συγκρότημα; Έχετε “τσακωθεί” ποτέ, ποιος ήταν ο καλύτερος τραγουδιστής, Ronnie η David;
Με τα παιδιά είμαστε φίλοι, όπως μπορεί να ξέρετε, και γνωριζόμαστε χρόνια. Το “γλυκό δένει” ωραία με τα μπαλαντομπλουζορόκ του Δαυϊδ και τα μυστικοψυχεδελικά του  Ronnie… Rock ‘n’ Roll to the bone, δηλαδή… Να “τσακωθούμε”/τσακωθούμε;;; Τί είναι αυτό; Άλλος τραγουδιστής ο ένας… άαααλλος ο άλλος… Εν τω μεταξύ, ο “καλύτερος” τραγουδιστής είναι άλλος…

Καποιος που θα έρθει να σας δει εκείνο το βράδυ, τί να περιμένει από εσάς; Θα παίξετε και κανένα κομμάτι από τη θητεία του David στους Purple ή αυστηρά Whitesnake;
Σίγουρα θα γευτεί την ενέργεια της μπάντας… Μας έχει λείψει, κι αυτό νομίζω θα φανεί on stage… Όσον αφορά το playlist…δεν ξέρω ακόμα….Συνήθως, είμαστε του στυλ…“βλέποντας και κάνοντας”


 
Και τέλος, ποιο τραγούδι των Whitesnake θα επέλεγες για να πείσεις τον κόσμο να έρθει να σας δει στο Κύτταρο;
Θέλει και ρώτημα; Here I Go Again… Το πιο (θεωρητικά) γνωστό τους…

1012

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.