Είναι ιδιαιτέρως ευχάριστο όταν έχεις τη δυνατότητα να φιλοξενείς στις σελίδες σου νέες και ελπιδοφόρες μπάντες από τη χώρα σου. Νοιώθεις μια, καλώς εννοούμενη, υπερηφάνεια, ότι σε αυτό τον τόπο που γεννήθηκες και μεγάλωσες, υπάρχουν τουλάχιστον και κάποια πράγματα που κινούν τα στάσιμα νερά. Οι Συριανοί Afterimage, είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις και εμείς μιλήσαμε με το Χρήστο Παπαδάκη, ιδρυτή και τραγουδιστή του group, για το πρόσφατο album τους, τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος (να είσαι μπάντα εκτός ηπειρωτικής Ελλάδας), τα μελλοντικά σχέδια και άλλα, λίγο πριν τη μεγάλη τους στιγμή ως support των Eric Clayton And The Nine στην εμφάνισή τους στην συμπρωτεύουσα.
Καλησπέρα! Είναι μεγάλη χαρά για μένα, να φιλοξενούμε ακόμα μία Ελληνική μπάντα εδώ στο Rockway.gr. Τί νέα, από την όμορφη Σύρο;
Η χαρά είναι δική μας και δεν το γράφω καθόλου τυπικά. Θεωρώ ότι κατά καιρούς οι καλλιτέχνες πρέπει να δίνουν το στίγμα τους και με άλλους τρόπους πέρα από την τέχνη τους. Ειδικά όταν έχουν πράγματα να πουν και όταν το timing είναι σωστό. Περί συγκροτημάτων ο λόγος στην προκειμένη, οπότε είτε μιλάμε για μία μπάντα στα πρώτα της βήματα όπως οι Afterimage, είτε για κάτι μεγαλύτερο, μία κουβέντα σαν αυτή που ετοιμαζόμαστε να κάνουμε τώρα, έχει την βαρύτητά της και μπορεί εν τέλει να βγάλει στο προσκήνιο ουσιώδη πράγματα, όταν και οι δύο πλευρές την χειριστούν σωστά!
Μιας και είστε νεοσύστατη μπάντα, μπορείς να μας πεις λίγα πράγματα ώστε να σας γνωρίσουν καλύτερα οι αναγνώστες μας;
Η μπάντα σχηματίστηκε στην Ερμούπολη της Σύρου (νησί των Κυκλάδων) τον Ιούλη του 2015, από τους Χρήστο Παπαδάκη και Κώστα Μοιράγια, στη φωνή και τα τύμπανα αντίστοιχα. Είχε πλάκα αυτή η πρώιμη εποχή, διότι ουσιαστικά για να φτιάξουμε τους σκελετούς των πρώτων κομματιών και επειδή δεν είχαμε άλλα μέλη στο σχήμα, είχαμε προβεί σε αλλαγή όχι ρόλων αλλά μουσικών οργάνων (γέλια). Εγώ στα τύμπανα λοιπόν και ο Κώστας στην κιθάρα, ξεκινώντας να χτίζουμε τα πρώτα τραγούδια. Ευτυχώς στο σχήμα ήρθε γρήγορα ο Πέτρος Πρίντεζης (κιθάρα) και έτσι ο καθένας επέστρεψε στην θέση του. Ο Πέτρος έφερε μαζί και έναν δεύτερο κιθαρίστα τον Αντρέα Χατζηϊωάννου, ενώ το μπάσο ανέλαβε ένας δικός μου παλιός φίλος ο Σιδερής Δαλέζιος. Με αυτή την σύνθεση η μπάντα ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο τραγουδιών της και ηχογράφησε το ντεμπούτο άλμπουμ της “Traveler In Crystal Visions”. Έχουμε φτάσει ήδη στο 2017 όπου ο Σιδερής εξαιτίας έλλειψης χρόνου, αποφασίζει να μην συνεχίσει με το σχήμα. Χωρίς μόνιμο μπασίστα η μπάντα θα μπει σε μία μικρή μεταβατική περίοδο σε σχέση με το line up, η οποία θα αρχίσει να ολοκληρώνεται τελικά το Πάσχα του 2018, όπου στο μπάσο θα έρθει ο Αντώνης Δεκάριστος, για να φτάσουμε στο οριστικό κλείσιμο του μεταβατικού line up κύκλου το 2018, όπου ο Αντρέας Χατζηϊωάννου θα δώσει την θέση του στον James Μάγειρα. Και έτσι, από το καλοκαίρι του 2018 ως και αυτή την στιγμή, τέλη Αυγούστου 2019, έχουμε ένα σταθερό line up και μάλιστα με μία bonus προσθήκη. Τον βενιαμίν της μπάντας τον Jason Μανούσο, ο οποίος μπήκε στις τάξεις μας τον Ιούνη του 2019, ως τρίτος κιθαρίστας. Το τρέχον line up μας λοιπόν, έχει ως εξής: Χρήστος Παπαδάκης-Φωνή, Κώστας Μοιράγιας-Τύμπανα, Πέτρος Πρίντεζης-Κιθάρα, James Μάγειρας-Κιθάρα, Jason Μανούσος-Κιθάρα, Αντώνης Δεκάριστος-Μπάσο.
Στο μουσικό κομμάτι τώρα. Ξεκινήσαμε παίζοντας μελωδικό heavy metal συνδυασμένο με μπόλικα hard rock στοιχεία. Αυτό είναι και το ηχητικό μας στίγμα στο ντεμπούτο μας. Με τον καιρό ο ήχος μας έγινε πλουσιότερος, ακόμα πιο λυρικός και η προσέγγιση στο υλικό μας περισσότερο τεχνική, αν θέλεις. Τα νέα μέλη της μπάντας έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην μετεξέλιξη του ήχου. Έφεραν άλλον αέρα, έφεραν ιδέες και ένα πιο ανήσυχο δημιουργικό πνεύμα. Ακούγοντας λοιπόν ξανά και ξανά τα κομμάτια του δεύτερου, υπό κατασκευή, άλμπουμ μας, μπορώ με σιγουριά να πω πως κινούμαστε στο λυρικό power/prog κομμάτι της Αμερικάνικης σχολής. Δεν μπορώ βέβαια να μην παραδεχθώ ότι και στο ντεμπούτο θα βρεις κάποια στοιχεία των λυρικών Αμερικάνικων late 80’s, early 90’s. Όλα αυτά φυσικά έχουν να κάνουν με την ηχητική μας αισθητική και αποδίδονται καλύτερα με ανάλυση και περιγραφή, καλώς η κακώς όμως οι ταμπέλες ή οι μουσικοί χαρακτηρισμοί βοηθούν και τον αναγνώστη και τον δημοσιογράφο, οπότε θα το συνοψίσω για την ώρα και θα επεκταθώ παρακάτω. Λυρικό power/prog metal με αναφορές στη μελωδική πλευρά του κλασσικού heavy metal. Αυτό παίζουν οι Afterimage.
AFTERIMAGE – Morgana (Live)
Από πού προέρχεται το όνομα της μπάντας; Στα πρώτα χρόνια του group είχατε το όνομα Neon Nights. Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν να το αλλάξετε σε Afterimage;
Η αλλαγή του ονόματος ήρθε ως συνέπεια της εξέλιξης του ήχου μας. Και εξηγούμαι. Το 2015, όταν ξεκίνησε η μπάντα είχα συνθέσει ήδη κάποια κομμάτια τα οποία ξεκινήσαμε και δουλεύαμε, εγώ με τον Κώστα αρχικά και στη συνέχεια με όλο το line up. Και δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου λέγοντας το τετριμμένο “πιάσαμε τις κιθάρες και ο ήχος μας βγήκε στο στούντιο από jams”, όχι. Αντίθετα υπήρχε μέσα στο κεφάλι μου μία σαφής κατεύθυνση για εκείνο το υλικό που έγραφα τότε. Είχα στο μυαλό μου το μελωδικό heavy metal των 80’s, είχα στο μυαλό μου αρκετά κλασσικά hard rock έπη, άκουγα και μπόλικο AOR εκείνη την εποχή, ακόμα ακούω φυσικά, ενώ έλιωνα και δίσκους από σχήματα που έπαιζαν μπάλα στο μεταίχμιο, συνδυάζοντας το hard rock με το heavy metal όπως οι Y&T και ένα σωρό ακόμα γνωστές και άγνωστες μπάντες, όπως οι αγαπημένοι μου Dark Starr για παράδειγμα. Με επηρέασε και η επαφή με τον Κώστα ο οποίος πάντα γούσταρε να παίζει groovy υλικό βασισμένο σε catchy μελωδίες, πάντα με την απαραίτητη heavy metal δυναμική. Η αισθητική, τα ακούσματα και η μουσική “συναναστροφή” μέσα στο στούντιο, έδωσαν μία υγιή και στοχευμένη, αλλά όχι περιοριστική ντε και καλά, κατεύθυνση στο υλικό. Κάπου εκεί στο ξεκίνημα λοιπόν, έσκασε και το αρχικό Neon Nights όνομα.
Οι πρόβες και γενικά η δουλειά με την μπάντα προχωρούσαν σταθερά, τα ήδη υπάρχοντα κομμάτια άρχιζαν να ωριμάζουν με τον καιρό, έχοντας φύγει από το χαρτί και το μολύβι και έχοντας περάσει στα χέρια πέντε ανθρώπων. Στο μεταξύ ηχογραφήσαμε και το ντεμπούτο και είχαμε ξεκινήσει ήδη να συνθέτουμε και νέο υλικό. Σε αυτό το νέο υλικό λοιπόν, βλέπαμε σιγά σιγά τον ήχο μας να μεταμορφώνεται. Καταρχήν να σημειώσω πως έβλεπα ξεκάθαρα (στο τότε line up) δύο κιθαρίστες γεμάτους φαντασία, των οποίων το παίξιμο και η κιθαριστική προσέγγιση είχε ένα ιδιαίτερο vibe. Άρχισα λοιπόν να φέρνω στο προσκήνιο περισσότερο σύνθετα κομμάτια, είτε από υλικό που είχα στο συρτάρι, είτε υλικό που έγραφα επί τόπου. Και αυτό το υλικό στο πλαίσιο μιας συλλογικής δουλειάς άρχισε να συνδυάζεται και με ιδέες ή και με ολόκληρα κομμάτια των υπολοίπων. Η ίδια η μουσική μας πήγε από μόνη της σε νέες ακτές. Τα ίδια μας τα κομμάτια μας έδειχναν ξεκάθαρα μία συγκεκριμένη αισθητική, η οποία ήταν αποτέλεσμα των ίδιων μας των επιρροών, των ακουσμάτων και της μουσικής συναναστροφής μεταξύ μας. Και όπως και στην αρχή έτσι και τώρα, ακολουθούμε αυτήν την αισθητική στοχευμένα αλλά όχι περιοριστικά.
Από το μελωδικό heavy metal στο λυρικό power/prog λοιπόν. Χωρίς να κλείνουμε τα αυτιά σε τίποτα. Ναι, σε τίποτα. Μπορώ δε να σου πω, πως από το 2018 και μετά και αφού έγιναν οι αλλαγές στο line up στις οποίες αναφέρθηκα παραπάνω, ο ήχος της μπάντας έχει αποκτήσει και άλλες επιρροές. Από νεοκλασικό metal, έως 70’s prog rock, ακόμα και κάποιες μπαρόκ αναφορές! Στο πλαίσιο λοιπόν όλης αυτής της μετάβασης/ηχητικής μεταμόρφωσης που προσπαθώ (ελπίζω εύστοχα) να περιγράψω, συμφωνήσαμε πως το αρχικό μας όνομα ήταν κάπως “ανεπαρκές”. Το παλιό όνομα λειτουργούσε θαυμάσια για μια hard rock/μελωδική metal μπάντα, μα εμείς νιώσαμε πως ο μουσικός μας ορίζοντας ανοίγει και ότι το αρχικό μας όνομα δεν αντιπροσωπεύει σε αρκετά ικανοποιητικό βαθμό, ούτε τον ήχο μας, ούτε την αισθητική μας, ούτε το όποιο μήνυμά μας. Ναι, μίλησα για αισθητική η οποία βγαίνει προς τα έξω όχι μόνο με την μουσική, μα και με όλα τα επιμέρους που αφορούν και συνυπογράφουν το έργο μιας μπάντας. Από το όνομα και τα εξώφυλλα των δίσκων, μέχρι την σκηνική παρουσία και τόσα άλλα. Afterimage λοιπόν! Το οποίο σαν όνομα φέρνει κατά την γνώμη μου στο προσκήνιο μία προσέγγιση κάπως αφαιρετική και είναι και ένας μικρός φόρος τιμής στους λατρεμένους μου Rush, μιας και αποτελεί τίτλο κομματιού τους.
Μέσα στο 2018 κυκλοφορήσατε και το ντεμπούτο album σας, στο οποίο ο υποφαινόμενος έκανε και παρουσίαση. Μπορείτε να μας πείτε λίγα πράγματα, για το “Traveler In Crystal Visions”;
Αν γουστάρεις καλοπαιγμένο, μελωδικό heavy metal άκουσέ το! Χαχα! Λοιπόν, ώρες ώρες το κοιτάζω και εγώ στο ράφι δίπλα στα υπόλοιπα CDs και μου φαίνεται σαν ψέματα ότι έχει ολοκληρωθεί. Είχα συνηθίσει να ακούω αυτά τα κομμάτια από ηχογραφήσεις πρόβας, είχα συνηθίσει να σημειώνω σκόρπιες φράσεις από τα lyrics σε χαρτάκια post it (σημείωση: πρέπει να θυμηθώ να πάω να πάρω το ντοσιέ με τους στίχους από το στούντιο που έγραψα τα φωνητικά, χαχα!!) και γενικά ό,τι έχω να μοιραστώ σε σχέση με το πρώτο άλμπουμ αφορά κυρίως αυτό το υπέροχο και όχι πάντοτε εύκολο ταξίδι της δημιουργίας του. Από το “Rainy Night Obsession” που ήταν και το πρώτο κομμάτι που ολοκληρώθηκε σαν σύνθεση και ουσιαστικά σηματοδότησε και την αρχή της μπάντας, μέχρι την μέρα που πήραμε τα CDs στα χέρια μας.
Ο δίσκος αυτός περιέχει τον πρώτο κύκλο τραγουδιών μας και φωτογραφίζει μία σημαντικότατη για εμάς περίοδο, αυτή του ξεκινήματός μας. Η ίδια η μουσική του δίσκου, θα μιλήσει στον καθένα με διαφορετικό τρόπο και θα δώσει τα δώρα της σε αυτόν που θα της αφιερώσει χρόνο και προσοχή. Έτσι γίνεται νομίζω, με κάθε δίσκο και με κάθε τραγούδι. Μας έδωσε και εμάς τούτος ο δίσκος, μερικά πολύ όμορφα δώρα. Την χαρά της δημιουργίας και την χαρά να γνωριστούμε μεταξύ μας και να επικοινωνήσουμε σαν ομάδα, στραμμένοι προς ένα κοινό στόχο που στην περίπτωση των Afterimage είναι η ίδια η δημιουργία! Παίρνοντας αυτά τα πρώτα εφόδια προχωράμε για τα επόμενα κεφάλαια, επόμενα τραγούδια, επόμενα άλμπουμ, της πορείας μας. Για μένα ως δημιουργό/πομπό, το “Traveller In Crystal Visions” είναι η αρχή μιας πορείας, μιας πορείας που επιθυμώ να έχει πολλές δημιουργικές συγκινήσεις (τις καριέρες σας τις χαρίζω).
Τέλος, πρέπει να αναφέρω ότι το άλμπουμ αυτό, είναι η αρχή μιας θαυμάσιας συνεργασίας με την Steel Gallery Records. Όσοι ασχολούνται με τον χώρο, γνωρίζουν πόσο σημαντική είναι η συγκεκριμένη ετικέτα για τα Ελληνικά metal πράγματα. Όλη η σκληρή δουλειά που έγινε από πλευράς της εταιρίας για να πάρει η κυκλοφορία την τελική της μορφή, μας έκανε να δούμε και εμείς ως μπάντα κάποια πράγματα από ένα τελείως διαφορετικό πρίσμα και εν τέλει καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να δουλεύεις με ανθρώπους που πιστεύουν στην δουλειά σου και σε στηρίζουν με κάθε δυνατό τρόπο. Υπάρχουν εταιρίες που σε αντιμετωπίζουν σαν απλό νούμερο σε έναν κατάλογο ή σαν αντίστοιχο νούμερο στο σύνολο μιας ταμειακής μηχανής, και υπάρχουν και εταιρίες που σε αντιμετωπίζουν σαν μία ενεργή μπάντα που θέλει να προχωρήσει σωστά μέσα στη φάση, με σκοπό να συνεχίσει να δημιουργεί και να παράγει μουσική. H Steel Gallery ανήκει στην δεύτερη κατηγορία.
Από που εμπνευστήκατε τη θεματολογία των συνθέσεων του δίσκου;
Η θεματολογία του δίσκου έχει κυρίως να κάνει με τα ανθρώπινα συναισθήματα ή καταστάσεις που προκύπτουν μέσα από τον ίδιο τον άνθρωπο, τις επιθυμίες ή τις αγωνίες του. Αυτά είναι τα βασικά συστατικά για τις αλληγορικές ή μη ιστορίες που διηγούνται τα τραγούδια μας. Το “Traveler” για παράδειγμα, φέρνει στο προσκήνιο την πίστη σε ένα μεγάλο ή μικρό στόχο που βάζουμε και το πώς αξίζει να κυνηγάμε τα όνειρά μας, ακόμα και αν αυτό φαντάζει ακατόρθωτο, ένα μεγάλο ή μικρό ταξίδι που μας περιμένει όλους να το πραγματοποιήσουμε. Το “Phoenix” περιγράφει αλληγορικά την διαδικασία της αναγέννησης του καθένα από μας, η αναγέννηση μετά από την πτώση, έτσι ώστε να συνεχίσει το ταξίδι που λέγαμε πριν. Το “Control” μιλάει για το πώς πολλές φορές μπαίνουμε εμείς οι ίδιοι στην διαδικασία να καταπιέσουμε, να “ελέγξουμε” τα συναισθήματά μας, για να προσαρμοστούμε σε καταστάσεις, διαδικασία που ίσως οδηγήσει σε ένα ξαφνικό, “εκτός ελέγχου”, ξέσπασμα. Ο καθένας πάντως διαβάζοντας τους στίχους, μπορεί να ανακαλύψει ή να κατασκευάσει το δικό του μήνυμα. Εμείς απλά τραγουδάμε ιστορίες.
Μέσα στο album βλέπουμε επιρροές από AOR, melodic heavy metal και power metal. Ποιες είναι οι μπάντες που “βοήθησαν” να κατασταλάξετε σε αυτόν τον ήχο;
Είναι πολλές οι μπάντες που αγαπάμε και μας έχουν επηρεάσει. Θα αναφέρω μερικές. Crimson Glory, Queensrӱche, Fates Warning, Fifth Angel, Y&T, Iron Maiden, Helloween, Rainbow, Whitesnake, Foreigner, Journey, Rush, Genesis κτλ.
Υπάρχει κάποιο concept πίσω από το δίσκο; Τί πραγματεύεται το album σας;
Δεν υπάρχει κάποιο ενιαίο concept πίσω από το “Traveler….”. Και αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για το επόμενο άλμπουμ το οποίο ηχογραφούμε αυτήν την εποχή, για το οποίο μπορώ να μιλήσω μιας και το υλικό του είναι πλέον ολοκληρωμένο συνθετικά και σε έναν αρκετά μεγάλο βαθμό και στιχουργικά. Στον δεύτερο δίσκο λοιπόν, υπάρχει μεν μία σοβαρή “νοηματική” σύνδεση με τα κομμάτια, αλλά όχι απαραίτητα αφηγηματική, όπως γίνεται με τα κλασσικά concept άλμπουμ. Έχουμε κάνει ένα πρώτο βήμα συνθέτοντας ένα μεγάλο, διάρκειας 14 λεπτών, κομμάτι, χωρισμένο σε ενότητες όπου, ναι, εκεί υπάρχει και ενιαίο στιχουργικό concept. Το επόμενο βήμα ίσως είναι ένα concept άλμπουμ. Έχει πέσει στο τραπέζι σαν ιδέα για τον τρίτο δίσκο και θα δούμε πως θα εξελιχθεί.
Η βάση όλων των κομματιών σας, δείχνει να είναι το melodic heavy metal. Θεωρείτε, ότι αυτός είναι ο ήχος που αντιπροσωπεύει το group;
Ρίχνοντας μία προσεκτική ματιά στο σύνολο του υλικού μας, δηλαδή στα κομμάτια του πρώτου άλμπουμ, σε αυτά του δεύτερου, αλλά και στις υπάρχουσες ιδέες που υπάρχουν στο συρτάρι, μπορώ με σιγουριά να πω ότι το melodic heavy metal είναι πλέον μία σημαντική επιρροή μας, μέσα σε ένα πιο ευρύ ηχητικό puzzle, που κάνει εν τέλει focus στο λυρικό power/prog metal, όπως παίχτηκε στα mid με late 80’s και στα early με mid 90’s στις Η.Π.Α.. Όλο αυτό θα φανεί σε μεγάλο βαθμό προς τα έξω, όταν θα κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ. Μάλιστα όσοι έχουν έρθει στις μέχρι τώρα συναυλίες μας, έχουν ακούσει αρκετό από αυτό το υλικό ζωντανά, μιας και στο σανίδι παίζουμε τα τραγούδια του δεύτερου άλμπουμ εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Πάντως έχουμε ήδη δώσει στην δημοσιότητα μία ζωντανά ηχογραφημένη εκτέλεση ενός κομματιού με τίτλο “Morgana”, κομμάτι που θα υπάρχει στο δεύτερο άλμπουμ και στο οποίο γίνεται εύκολα αντιληπτή η εξέλιξη στο ύφος μας. Ναι, εξέλιξη στο ύφος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχουμε παρεκκλίσεις από τις αρχικές επιρροές μας. Το αντίθετο! Έχουμε κρατήσει το μελωδικό metal στοιχείο, εξελίσσοντάς το!
Από την άλλη, ο κάθε ακροατής ακούγοντας προσεκτικά το υλικό, μπορεί να εντοπίσει και άλλα στοιχεία στον ήχο μας και από εκεί να ξεκινήσει μία ενδιαφέρουσα ανάλυση του θέματος, αν θέλεις. “I am in”! “At the end of the day” όμως, υπάρχουν φορές που πρέπει να απαντήσεις γρήγορα και να πεις “παίζω αυτό”. Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως ανέφερα και παραπάνω, οι μουσικοί χαρακτηρισμοί κάνουν τη ζωή μας εύκολη. Τους χρησιμοποιώ και εγώ, αλλά πάντα προτρέπω σε άμεση ακρόαση του εκάστοτε υλικού!
Ποιος είναι ο υπεύθυνος για τις συνθετικές ιδέες του δίσκου; Γενικότερα, ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείτε από την σύλληψη μιας ιδέας ως το στούντιο;
Έχω συνθέσει το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του ντεμπούτου και έχω γράψει και όλους τους στίχους. Όσο περνάει ο καιρός όμως, η δουλειά της σύνθεσης γίνεται περισσότερο συλλογική, μιας και όλοι λίγο πολύ στη μπάντα γράφουν μουσική και αυτό σημαίνει ότι όλοι θα φέρουν ιδέες. Με το τελευταίο line up μας, περνάμε την χρυσή εποχή της σύνθεσης, μιας και όλοι φέρνουν καταπληκτικό υλικό “στο τραπέζι”. Όσον αφορά στη διαδικασία από την σύλληψη μιας ιδέας μέχρι αυτή να γίνει ολοκληρωμένο τραγούδι, υπάρχουν διάφορες φόρμουλες. Μπορεί να φέρω ένα ολόκληρο τραγούδι, να το παρουσιάσω στα παιδιά και να το δουλέψουμε αυτούσια ή με μικρές αλλαγές. Μπορεί κάποιος από την μπάντα να φέρει ένα κιθαριστικό θέμα ή ένα σύνολο από θέματα που δεν είναι σε εκείνη τη φάση κάτι ολοκληρωμένο, αλλά αποτελούν θαυμάσια πρώτη ύλη. Με βάση αυτό το υλικό λοιπόν, εγώ ή κάποιος άλλος θα γράψει κάτι ακόμα και σιγά σιγά θα αρχίσουμε να στήνουμε ένα κομμάτι. Επίσης, πάντα έχω το κινητό μου δίπλα μου και καταγράφω ιδέες που μπορεί να παίξουν τα παιδιά στο στούντιο, ακόμα και στην τύχη! Σε κάθε περίπτωση, όποτε ακούω ένα ενδιαφέρον θέμα, αυτοσχεδιάζω σχεδόν αμέσως μελωδίες φωνητικών. Είναι κάτι πολύ παράξενο και όμορφο που συμβαίνει, λες και η ίδια η μουσική μου εξάπτει την φαντασία και με οδηγεί να τραγουδήσω. Φυσικά, τα καταγράφω όλα αυτά για παραπάνω δουλειά αργότερα.
Με την διαδικασία του αυτοσχεδιασμού προκύπτουν πολλές φορές και οι στίχοι, μιας και κρατάω σε αρκετές περιπτώσεις τυχαίες φράσεις που χρησιμοποιώ όταν στήνω φωνητικές μελωδίες. Αυτές οι φράσεις είναι πολλές φορές το starting point για τον τίτλο και τα lyrics του κομματιού. Επίσης αργά ή γρήγορα, μπαίνω στην διαδικασία να στήσω τη δομή ενός τραγουδιού βασισμένος σε υπάρχουσες ιδέες και αφού παρουσιάζω ένα πρώτο αποτέλεσμα στα παιδιά, κάνουμε αλλαγές και προσθήκες με βάση το vibe της κάθε ιδέας και την κατεύθυνση που παίρνει ένα κομμάτι. Και εδώ πρέπει να πω πως έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε δειλά δειλά υλικό για το τρίτο άλμπουμ, σε επίπεδο ιδεών ή βασικών δομών. Και πως εγώ προσωπικά αντιμετωπίζω ένα σοβαρό πρόβλημα. Όλα τα παιδιά έχουν φέρει τόσο υπέροχα πράγματα, που πολλές φορές αδυνατώ να τα διαχειριστώ. Κάθομαι και τα ακούω στο repeat και δεν κάθομαι να στρωθώ για να κάνω μία πρώτη χαρτογράφηση δομής!
Το εξώφυλλο είναι αρκετά science fiction. Πώς προέκυψε αυτό, δεδομένου ότι δεν ταιριάζει και τόσο με τη θεματολογία του album;
Όλη η φάση με τους Afterimage είναι science fiction, οπότε… Επίσης, για να κάνεις ταξίδια χρειάζεσαι σίγουρα ένα μονοθέσιο ιπτάμενο αντικείμενο/αεροπλανάκι, so… Επίσης, να σημειώσω πως το εξώφυλλο είναι δημιουργία του εξαίρετου Caio Caldas.
Η έδρα σας, είναι η πανέμορφη Σύρος. Πόσο δύσκολο είναι για μία μπάντα από ένα νησιωτικό μέρος, να ακολουθήσει και να ανταγωνιστεί τις μπάντες που βρίσκονται στην ηπειρωτική Ελλάδα, λόγω και των περιορισμένων μέσων;
Σε πρώτη φάση δεν θέλουμε να ακολουθήσουμε, ούτε να ανταγωνιστούμε κανέναν. Μας ενδιαφέρει να μοιραστούμε την υπέρτατη κ@ύλ@ της μουσικής με μπάντες με τις οποίες θα μοιραστούμε ένα stage. Μας ενδιαφέρει να κάνουμε χαβαλέ και αστεία και να τσουγκρίσουμε ποτήρια. Αυτό έχει συμβεί με όλες τις μπάντες που έχουμε καλέσει να παίξουν εδώ μαζί μας. Τα πράγματα στην Σύρο είναι δύσκολα και το όλο σκηνικό εδώ μόνο ως σουρεαλιστικό μπορεί να χαρακτηρισθεί. Και το λέω αυτό συγκρίνοντας το νησί μας και με άλλα επαρχιακά μέρη και νησιωτικά έτσι, στα οποία υπάρχει μια κάποια κίνηση.
Ας αναφέρουμε τα “δεν” του νησιού μας. Ξεκινάω από τα απλά. Καταρχήν δεν υπάρχει ένα μαγαζί που να παίζει rock και metal μουσική, με αποτέλεσμα ο κόσμος που υπάρχει εδώ και ακούει τέτοιες μουσικές, να μπορέσει να συγκεντρωθεί, να πει δύο κουβέντες και να κοινωνικοποιηθεί με κοινό παρονομαστή την μουσική. Δεν υπάρχει ένα μόνιμο και οργανωμένο στούντιο για πρόβες και ηχογραφήσεις, με ό,τι και να συνεπάγεται αυτό. Δεν υπάρχει ένας μόνιμος και σταθερός χώρος για συναυλίες, ο οποίος θα μπορέσει να φιλοξενήσει ένα σχήμα κάτω από επαγγελματικές συνθήκες. Δεν υπάρχουν δυστυχώς μπάντες στο νησί. Μπάντες σε ροκ φάση γενικά, με τις οποίες θα μπορέσεις να παίξεις και να κάνεις πράγματα συνεργατικά. Στο παρελθόν, η τοπική σκηνή ήταν πολύ πιο ενεργή, μα πλέον υπάρχουν μόνο σχήματα που παίζουν περιστασιακά ή που απλά τζαμάρουν, μία στο τόσο, για πάρτη τους. Οπότε, αν είσαι στην Σύρο και θέλεις να έχεις μία ενεργή μπάντα με κάποιους στόχους, πρέπει να λύσεις όλα αυτά τα “δεν”.
Δεν υπάρχει studio για πρόβες και ηχογραφήσεις; Οκ, στήνεις δικό σου προβάδικο και εκεί να ηχογραφήσεις το υλικό σου (όπως και συμβαίνει). Ναι, ξέρω πολλές μπάντες εδώ στο νησί που σταμάτησαν να παίζουν επειδή δεν έβρισκαν έναν σταθερό χώρο για πρόβες, σε πρώτη φάση. Στην περίπτωση των Afterimage, ήταν το πρώτο πρόβλημα που κοιτάξαμε να λύσουμε. Δεν υπάρχουν σταθεροί χώροι για συναυλίες; Ok, διοργανώνεις μόνος σου μία συναυλία και εκεί να καλέσεις κάποιες μπάντες να παίξετε μαζί. Συμβαίνει και αυτό. Εδώ και 12 χρόνια διοργανώνω μία φορά το χρόνο, ένα rock φεστιβάλ στο νησί με ελεύθερη είσοδο, δίνοντας βήμα σε Συριανές και όχι μόνο μπάντες να έρθουν και να παρουσιάσουν την μουσική τους, κάτω από επαγγελματικές συνθήκες. Το φεστιβάλ έχει αποτελέσει κίνητρο για αρκετά σχήματα ώστε να ενεργοποιηθούν και να παίξουν, μα δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πως πέρα από το φεστιβάλ, ο αριθμός των σχημάτων έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια. Φυσικά σε όλα τα παραπάνω που αναφέρω, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις και προσπάθειες που δίνουν λίγη ώθηση στην φάση. Αλλά γενικά τα πράγματα στην Σύρο είναι δύσκολα και περίεργα. Είτε είσαι απλός ακροατής και θέλεις ένα όμορφο μαγαζί να αράξεις να πιεις τα ποτά σου, είτε είσαι μπάντα και περιμένεις κάποια βασικά facilities για να κάνεις τη φάση σου. Και τα αναφέρω όλα αυτά γιατί βλέπω και άλλες επαρχιακές πόλεις ακόμα και νησιά, στις οποίες γίνονται υπέροχα πράγματα μέσα σε ένα πλαίσιο κινητικότητας και ενδιαφέροντος.
Άφησα για τελευταίο αυτό που ανέφερες για τους μουσικούς, γιατί πολύ απλά συνδέεται με όλα τα παραπάνω. Για να υπάρξει λοιπόν ανανέωση στην δεξαμενή των μουσικών ενός τόπου, πρέπει να υπάρχουν και ερεθίσματα, έτσι δεν είναι; Πού είναι λοιπόν τα ερεθίσματα εδώ; Όταν δεν υπάρχει ένα μαγαζί να πάει ο πιτσιρικάς με τους φίλους του να ακούσει κάνα έπος να γουστάρει και να πάει να ρωτήσει το DJ, “τί είναι αυτό ρε φίλε;”, όταν δεν γίνονται συναυλίες παρά μόνο μία φορά στο τόσο το καλοκαίρι; Όταν δεν υπάρχει ένα προβάδικο να πάει ο άλλος να λιώσει; Καλό το Internet και το youtube μα δεν φτάνει, και θα αναφερθώ σε αυτό παρακάτω. Στους Afterimage παίζουν μουσικοί διαφόρων ηλικιών. Κιθαρίστες και μπασίστας είναι στην εφηβεία. Και οι ίδιοι μου μεταφέρουν πως στο ηλικιακό τους target group, το rock και το metal σαν μουσικά είδη είναι σε γενικές γραμμές “out of question”. Οπότε, σίγουρα υπάρχει ένα ποσοτικό ζήτημα τόσο στο κομμάτι “νέος ακροατής”, όσο και στο κομμάτι “νέος μουσικός”.
Πάντως οφείλω να παραδεχτώ πως τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα σε επίπεδο συνθηκών για αυτούς που επιλέγουν να ασχοληθούν και να κάνουν focus στη φάση ΤΕΛΙΚΑ. Παρατηρώ πως το επίπεδο έχει ανέβει σε σχέση πχ με την δική μου γενιά μαθητευόμενων 16ρηδων μουσικών (πηγαίνω προς τα 40 πλέον). Η τεχνολογία έχει βοηθήσει σε αυτό. Με λίγα χρήματα ένας νέος μουσικός αγοράζει εξοπλισμό και ξεκινά μελέτη, έχοντας άπειρο υλικό στα πόδια του εξαιτίας του διαδικτύου. Χωρίς όμως θέληση, χωρίς κ@ύλ@ για την μουσική και χωρίς τα ερεθίσματα που ανέφερα πριν, δεν πας πουθενά.
Αν τώρα με ρωτήσεις για το ζήτημα μουσικών σε ένα γενικότερο επίπεδο και ανεξάρτητα από τον ηλικιακό παράγοντα, ναι, τα πράγματα παραμένουν περιορισμένα στην όμορφη Σύρο μας {πόσοι εν τέλη (που λέει και ο ντράμερ μας) θέλουν να παίξουν σε μία metal μπάντα οεο;}, συν ότι το απαιτητικό πρόγραμμα ενός σχήματος που θέτει στόχους, είναι συχνά κατασταλτικός παράγοντας, έτσι και αλλιώς. Αυτό φυσικά ισχύει όπου και να είσαι, απλά εδώ στην Σύρο όταν ψάχνεις μουσικούς για line up, το κάθε “όχι” που θα ακούσεις είναι πραγματικά βαρύ, γιατί βλέπεις την έτσι και αλλιώς περιορισμένη λίστα, να μικραίνει και άλλο… Δύσκολοι καιροί για metal μπάντες στην “αρχόντισσα των Κυκλάδων” (γέλια). Ευτυχώς έχουμε ένα σταθερό line up, εδώ και καιρό! Ελπίζω να μην χρειαστεί να βγω στην γύρα για αντικαταστάτες ποτέ ξανά!
Afterimage – Traveler
Κάνατε την πρώτη κίνηση, κυκλοφορώντας το album. Τί ετοιμάζετε για μετά; Τί πλάνα έχετε καταστρώσει για τη συνέχεια;
Αυτήν την εποχή ηχογραφούμε το δεύτερο άλμπουμ μας. Ο δεύτερος κύκλος τραγουδιών μας από το 2017 έως το 2019. Κλείνει και αυτό το κεφάλαιο με την ηχογράφηση του συγκεκριμένου υλικού και βάζουμε πλώρη για την συνέχεια του ταξιδιού. Πιστεύουμε σε αυτό το υλικό πάρα πολύ και έχουμε δώσει τον καλύτερο εαυτό μας, ο καθένας ξεχωριστά, μα και σαν ομάδα για να το ολοκληρώσουμε, όσο καλύτερα γίνεται. Οι ηχογραφήσεις πάνε αρκετά καλά. Το 2020 θα είναι η χρονιά που θα αναγράφεται ως έτος κυκλοφορίας του άλμπουμ!
Από συναυλίες παίζουμε στις 27 του Σεπτέμβρη στην αγαπημένη μας Θεσσαλονίκη. Ανοίγουμε μαζί με τους Doomocracy από το Ηράκλειο της Κρήτης την συναυλία του μεγάλου Eric Clayton και του project του, Eric Clayton and the Nine. Δεν χρειάζεται να πω εδώ ποιος είναι ο Eric Clayton, ούτε να αναφερθώ στην σφραγίδα που έχουν αφήσει οι Saviour Machine στο πάνθεον της μουσικής γενικά. Είναι μεγάλη μας τιμή να παίζουμε με έναν τέτοιο θρύλο. Εδώ θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κώστα, από την Demons Gate Productions, για την τιμή που μας κάνει να συμμετέχουμε σε ένα τόσο σημαντικό event, αλλά και στην εταιρία μας Steel Gallery Records, που μας έκλεισε την συναυλία. Η συγκεκριμένη εμφάνιση είναι η πρώτη μας εκτός Συριανών συνόρων.
Θέλετε να στείλετε κάποιο μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς και αναγνώστες;
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε όλους όσους έχουν δώσει λίγο από τον πολύτιμο χρόνο τους, για να ακούσουν την μουσική μας!
Σας ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σου! Τα λέμε σύντομα, σε κάποιο live ελπίζω.
Εμείς ευχαριστούμε και εσένα αγαπητέ Άγγελε για τον χρόνο σου, αλλά και το Rockway.gr για την φιλοξενία. Σας προσμένουν μεγάλα ποτήρια παγωμένης μπύρας στο πρώτο live, που θα μας δοθεί η ευκαιρία να ανταμώσουμε!
359 
