Πρόκειται για την debut προσπάθεια ενός ντουέτου Αθηναίων μουσικών οι οποίοι με μια πλειάδα συμμετεχόντων στα φυσικά όργανα, παρουσιάζουν ένα αρκετά ενδιαφέρον concept αστρολογικού / φιλοσοφικού ενδιαφέροντος.
Η μουσική των Νίκου Κάσση και Γιώργου Καλύβα είναι πειραματική και θα έλεγα αντισυμβατική ως προς τα συνήθη κλισέ, με επιρροές κάθε άλλο παρά συνηθισμένες μιας και το να ακολουθείς τους αρχέγονους Pink Floyd και να τους συμπλέκεις με το πνεύμα των Leprous ή των The Mars Volta (έστω τον “καλμαρισμένο” εαυτό τους) δείχνει αν μη τι άλλο συνθετική τόλμη.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του “Somewhere In The Sky” είναι η λιτή και απέριττη παραγωγή που ίσως αν ήταν λίγο πιο πολυφωνική να παρήγαγε πιο ισχυρές δονήσεις, από την άλλη όμως είναι καθαρότατη με συνέπεια να ακούγονται λεπτομερέστατα όλα τα φυσικά όργανα (τσέλο, βιολί, διάσπαρτα άλλα έγχορδα και πνευστά) τα οποία και τονίζουν τις όποιες συναισθηματικές μεταβολές μέσα στα τραγούδια και είναι πλήρως συμβατή με το παρελθοντικό πνεύμα που αναδύεται το οποίο και είναι το “κέντρο βάρους” όλου του album μέσα στο οποίο συρρικνώνονται οι συνιστώσες / ιδέες του ντουέτου και των συνεργατών τους.
Ισχυρό επίσης το στοιχείο της ψυχεδέλειας την οποία θα συναντούσες σε δουλειές που προέρχονται από τη Βόρεια Ευρώπη (για παράδειγμα των Νορβηγών Wardruna και των συναφών σχημάτων), χαλαρή ροή μιας και τα κομμάτια είναι αρκετά μεγάλα σε διάρκεια με αποτέλεσμα η θεματολογική / στιχουργική εστία του “Somewhere In The Sky”, η οποία είναι το ταξίδι του Ανθρώπου ως τέκνο της Θεάς Σελήνης και του ταξιδιού του μέσα από τα στοιχεία (αέρας, νερό, φωτιά, Γη) του ζωδιακού κύκλου να βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία με τη μουσική, ακολουθώντας την.
Κάθε ενότητα θα έλεγα ότι παρουσιάζει και ένα διαφορετικό μουσικό πρόσωπο κάτι πολύ ευφάνταστο γιατί προφανώς και κάθε ενότητα αναφέρεται σε έναν διαφορετικό τύπο ανθρώπου και αν και η βάση είναι το αρχέγονο prog rock των late 60’s – early 70’s, το concept “ταξίδι” μεταφράζεται επίσης και σε μια μουσική διαδρομή που διαπερνά διάφορα εικαστικά ρεύματα όπως τους Pink Floyd επί Sid Barrett (“Aries”, “Sagittarius”, “Capricorn”), το Camel-ικό prog rock (“Leo”), την experimental προσέγγιση του “Taurus” των ξεχασμένων Δανών Afenginn (κυρίως το υπέροχο εκείνο “Lux” που κυκλοφόρησαν το 2013), το post rock (το “Virgo” μου έβγαλε κάτι “θαλασσινά” ανάλογο με τη μουσική του φίλτατου Αντώνη Χατζημιχάλη και των MadeByGrey του), τις “νησιώτικες” χροιές του Γιάννη Μαρκόπουλου (“Cancer”) ή ακόμη και τον Frank Zappa (“Gemini”) και τους Leprous (των οποίων το άρωμα είναι διάχυτο παντού μιας και ο Κάσσης έχει μια φωνή που φέρει πολλές ομοιότητες με τον Einar Solberg, αν και θα έλεγα ότι κάποιες προπονησούλες στην προφορά δεν θα έβλαπταν, χωρίς να υφίσταται ιδιαίτερο πρόβλημα κατανόησης, απλά αναφέρεται ως βελτίωση).
Με υψηλό το στοιχείο της αυθεντικότητας, το “Somewhere In The Sky” απευθύνεται σε πολύ συγκεκριμένους εγκεφάλους οι οποίοι αρέσκονται να χάνονται σε μουσικούς λαβύρινθους χωρίς να πολυβιάζονται να βγουν από αυτούς. Ανήκει στις μουσικές αυτές που το κύριο μέλημα είναι να δημιουργούν εικόνες (όπως για παράδειγμα το καλαίσθητο artwork), να επαναφέρουν ξεχασμένες μνήμες, να αυτοψυχαναλύουν και να επαναπροσδιορίζουν. Και σ’ αυτόν τον τομέα, το debut αυτό τα καταφέρνει. Οι φίλοι των αναφερθέντων σχημάτων και των αντίστοιχων μουσικών αφετηριών ας ρίξουν τις αυτιές τους.
https://www.facebook.com/somewhereintheskyband/
Somewhere In The Sky – Full Album
613 
