Για περισσότερα από σχεδόν δέκα χρόνια, η φωνή του Ted Leonard αποτέλεσε το ιδανικό περιτύλιγμα για την ευαίσθητη, ιδιαίτερη και εσωτερική προοδευτική μουσική των Enchant από το San Francisco.
Υποστηρίζοντας ένα ηχητικό και συνθετικό ύφος που σίγουρα δεν άφηνε ασυγκίνητο τον συνεπή ακροατή του prog rock/metal, οι Αμερικανοί βαρέθηκαν να απολαμβάνουν διθυραμβικές κριτικές, χωρίς όμως ουσιαστικά ποτέ να αποκτήσουν στην αγορά το αντίστοιχο μέγεθος. Μετά το “Tug Of War” του 2003, χάθηκαν για αρκετά χρόνια, για να επιστρέψουν τελικά περιστασιακά το 2014 με το “The Great Divide”. Κάποιες αδύναμες φήμες τον τελευταίο χρόνο, κάνουν λόγο για επιστροφή με νέο άλμπουμ.
Ο Leonard, επιχειρώντας να παραμείνει ενεργός, έχει αναλάβει από το 2010 τη θέση στο μικρόφωνο των Spock’s Beard, ενώ πέρα από ένα προσωπικό άλμπουμ το 2007, έχει προσφέρει τη φωνή του στα δυο άλμπουμ των Thought Chamber, αλλά και σε 2-3 λιγότερο γνωστές συνεργασίες.
Ένας στίχος από το τραγούδι “Bulletproof” του τελευταίου άλμπουμ των S.B., με τον τίτλο “Noise Floor”, βάφτισε τελικά τη νέα απόπειρα του Leonard: “once swept away then pulled back to the fight, Just a pattern seeking animal, caught up in some grand parade, time to make the grade”.
Οι “Pattern-Seeking Animals”, περιλαμβάνουν άλλα τρία μέλη (νυν και πρώην) των Spock’s Beard στη σύνθεσή τους, τον John Boegehold στα keyboards, τον μπασίστα Dave Meros, και τον ντράμερ Jimmy Keegan. Η έκπληξη είναι πως ο Leonard έχει αναλάβει και όλη τη δουλειά στις κιθάρες.
Η εύκολη και άμεση απορία που έρχεται είναι κατά πόσο τελικά το τελικό αποτέλεσμα διαφοροποιείται από τη μουσική των Spock’s Beard, και η αναμενόμενη απάντηση είναι «όχι πολύ». Δεν θα μπορούσε εύκολα να είναι και διαφορετικά, όσο και αν ο Leonard δήλωνε πως έχουμε να κάνουμε με δομές, ιδέες και συνθέσεις που για διάφορους λόγους δεν θα έβρισκαν το δρόμο τους σε ένα άλμπουμ των S.B. : όταν οι βασικοί του συνθέτες έχουν συνδράμει σημαντικά σε δουλειές τους, αλλά και η εκτελεστική τους συμπεριφορά είναι παρόμοια, δεν γίνεται να διαφοροποιηθείς αισθητά.
Με τρεις μακροσκελείς συνθέσεις μοιρασμένες σε καίρια σημεία του άλμπουμ, να γεμίζουν επαρκώς το κύριο πιάτο του αντίστοιχου ακροατή, τα “No Borden Left To Carry”, “Orphans Of The Universe” και “Stars Along The Way”, όλα τους εξαιρετικά, το γκρουπ δεν παραλείπει να δελεάζει τον ακροατή και με πιο σύντομα, εν δυνάμει singles, όπως το χαρακτηριστικό “No One Ever Died And Made Me King”, ή ακόμα και μια εύθραυστη, υποβλητική μπαλάντα σαν το “Fall Away”. Συνολικά, το ύφος είναι όπως εύκολα μπορούμε να φανταστούμε όλοι όσοι τους έχουμε ακολουθήσει ως τώρα, μια άρτια παιγμένη ακολουθία ιστοριών που καταφέρνει μέσα στην φυσική της αφηγηματικότητα να χωρέσει ένα χαρμάνι των κλασικών Kansas, των πιο περίτεχνων Purple, τη φιλική μελωδικότητα των Supertramp, κάτω φυσικά από τη σκιά των Spock’s Beard. Η ατομική συμπεριφορά και απόδοση των μουσικών είναι ένα σεμινάριο για να μάθουν οι νεότεροι μουσικοί να λάμπουν μέσα από τις συνθέσεις και όχι σε βάρος αυτών: όλοι τους είναι καταπληκτικοί και υποστηρίζονται ιδανικά από την παραγωγή. Είναι πολύ σημαντικός ο σεβασμός που δείχνουν στη φυσική ροή, ακόμα και των μεγάλων σε διάρκεια τραγουδιών, προσθέτοντας τελικά μια σημαντική ευκολία στην ακρόαση του άλμπουμ.
Και ο Ted; Χμμ… αυτός ο Ted που πασχίζει τόσο να βρει έστω και αργά μια καλύτερη θέση κάτω από τους προβολείς. Η αλήθεια είναι πως οι φίλοι των Enchant δεν θα βρουν συχνά εδώ τον εύθραυστο, σκοτεινό Ted των 90’s με τους δαίμονές του και κάποια ιδιαίτερα χρώματα που φαίνεται πως κλείδωσε για πάντα στη μνήμη του. Ο Ted είναι ο Ted των τελευταίων χρόνων, πιο ευδαιμονικός, χριστιανικά φωτεινός, ο μοναχικός τραγουδιστής που περπατά πιο ελαφρύς πια κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Ακόμα κι έτσι, υπάρχει πάντα αυτή η φωνή.
PATTERN-SEEKING ANIMALS – No Burden Left To Carry
541 
