Ένα ακόμη one man project του Μέμου Βλάχου μετά τους Helgast και τους Sulferon. Με το “Abyssal” o μουσικός κινείται σε γνώριμα black metal μονοπάτια.
Οι αφετηρίες των Miasma αυτή τη φορά εντοπίζονται σε όλη την περίοδο του ρεύματος κατά τη δεκαετία του ’90. Δεδομένα του album είναι το πολύ γρήγορο drumming, η Mayhem-ική (οκ, μπορείς να αναφέρεις ένα κάρο μπάντες ενδεικτικά) riffoλογία και η “βαθιά” φωνητική προσέγγιση. Αρνητικό black metal, άκαμπτο και παραδοσιακό, με πολλές “ορθόδοξες” παρεμβολές όπως στο καλό “The Whispering Icon” για παράδειγμα.
Αρκετά καλό το intro track “The Final Descent”, το επιθετικό “ Relic Defiler” το οποίο μου έφερε στο νου τους Emperor της πρώτης περιόδου τους και το πολύ καλό “Pure Orthodox Love”. Η παραγωγή είναι “ξερή”, χωρίς στολίδια και είναι πλήρως προσανατολισμένη στο να εξάγει βιαιότητα και μίσος χωρίς περιττολογίες, εξυπηρετείται επαρκώς το concept του project.
Αρκετά καλή απόπειρα που οι φίλοι του σκανδιναβικού black metal θα το συμπαθήσουν. Οικεία τεχνοτροπία σε ένα είδος που δείχνει να περνάει δεύτερη “εφηβεία”, μια αντίδραση στον καρμποναρισμένο από τις πλαστικές παραγωγές ακραίο χώρο.Τσεκάρετε και κρίνετε.
https://www.facebook.com/Miasma-584668022032095/
Miasma – Abyssal
620 
