STRAYTONES: “Beware, Dark Lord! Here comes Bell-Man!”

Οι Straytones μας έρχονται από την Ουκρανία και μάλλον είναι η πρώτη μπάντα που γνωρίζω από την χώρα αυτή, που δεν έχει μακρά παράδοση στο ροκ, οποιοδήποτε ορισμό και να υιοθετήσουμε. Και η τύχη μου επιφύλασσε για την παρθενική γνωριμία με τη ροκ σκηνή της Ουκρανίας, ένα σχήμα ψυχεδελικού ροκ, το οποίο μάλιστα περιόδευσε στην Ελλάδα μέσα στο 2018.

Με δύο δίσκους ήδη στο ενεργητικό τους από το 2012, οι Straytones, πλέον τρίο, επανέρχονται με ένα ΕΡ των 2-3 κομματιών ονόματι “Beware, Dark Lord! Here comes Bell-Man!”, έναν τίτλο που αρμόζει στο στυλ που παίζουν και που κρύβει και μία ιστορία πίσω του. Ο Dark Lord, προφανώς ο κακός της παρέας, αναχωρεί για το διάστημα όπου γνωρίζει κάποιον ή κάτι ονόματι Bell-Man, που του τη φέρνει και αποκαθιστά την κοσμική τάξη. Δε νομίζω η τερατογένεση να οφείλεται σε επιπτώσεις ραδιενέργειας, αλλά περισσότερο στην ανάγκη έκφρασης στον ψυχεδελικό χώρο, όπως κάποτε οι μεταλλάδες βάζανε τον “έξω από δω”, guest star σε κάθε τραγούδι για να πιάσουν τον παλμό της εποχής.

Πάμε κομμάτι-κομμάτι, μιας και ο αριθμός τους το επιτρέπει. Στο “Dark Lord”, τα πράγματα είναι σκοτεινούτσικα και παραπέμπουν στα εναλλακτικά 90’s, με μπόλικο distortion στα φωνητικά. Το “Abyss”, είναι μία ψυχεδελική μετάβαση προς το επόμενο κομμάτι (και μουσικά, αλλά και της “ιστορίας”), το “Bell Man”, που κινείται σε αρκετά πειραματικές και γρήγορες φόρμες, που θυμίζουν τους King gizzard & the lizard wizard (μη ρωτήσετε ποιο άλμπουμ ποιας χρονιάς, αλλά θυμίζουν) και τους προγεννήτορες Ozric Tentacles. Οι Artem (κιθάρα, φωνή), Marina (τύμπανα, synths, φωνητικά) και Vova (μπάσο), κάνουν αρκετά καλή δουλειά εκτελεστικά και φαίνεται να την κατέχουν την ευγενή τέχνη.

Υποσχόμενο και ενδιαφέρον, μικρής διάρκειας δισκάκι, κυρίως για τους θιασώτες του ψυχεδελικού/garage/space rock. Με το καλό να αυγατίσει και να γίνει ένας κανονικός δίσκος ώστε να κριθεί και το συνολικό προϊόν κανονικά.

https://www.facebook.com/Straytones

460

Avatar photo
About Χρήστος Αθανασιάδης 48 Articles
Έχει απαρνηθεί δις το metal ψάχνοντας το νόημα σε άλλα ιδιώματα και ισάριθμες φορές έχει επιστρέψει γονυπετής ζητώντας άφεση αμαρτιών. Στο μουσικό πεντάγραμμο πάντως αναζητά το σημείο κάπου στο άπειρο που τέμνονται η post-πνευματικότητα των Talk Talk, η επιτυχία στις μεταγραφές του Miles Davis, ο χαμαιλεοντισμός των Bowie/Eno, η συναισθηματική νοημοσύνη των Rush και η ευφυής δημιουργία των original Queensryche.