Δυο φίλοι που γνωρίστηκαν πριν μια δεκαετία στο Brighton, οι Daniel Copeman και Thomas Fischer αποφάσισαν να δημιουργήσουν παρέα μουσική και μέσα από πολύχρονο ψάξιμο βρήκαν για τα φωνητικά την συνταρακτική Rachel Davies.
Δανείστηκαν τον τίτλο ενός Δανέζικου παραμυθιού για όνομα και από τούδε έχουν κυκλοφορήσει 4 ολοκληρωμένες δουλειές και κάποια EPs. Αισίως φτάνουμε στο album νούμερο 5, στο οποίο οι Esben and the Witch παρουσιάζουν ένα κάποιο μουσικό ενδιαφέρον.
Συνδυάζουν ambient και noise ήχους, με post δομημένα κομμάτια που κυρίως θυμίζουν σινεματικές στιγμές των Godspeed! You Black Emperor και Mogwai, ενώ σε πιο heavy εκφάνσεις μπορεί να παραπέμπουν σε Neurosis. Οι μελωδίες τους είναι συναισθηματικά έντονες και ποικίλλουν σε ρυθμό, έχοντας ως δυνατό χαρτί τις εξαιρετικές ερμηνείες τις δεσποινίδος Davies που φέρνει αρκετά σε Chelsea Wolfe, με κάποιες επιρροές από την εμβληματική Björk.
6 τραγούδια σε σύνολο 37 λεπτών απαρτίζουν το “Nowhere” που είναι ένα απαιτητικό άκουσμα που άλλοτε σε συνεπαίρνει και άλλοτε σε ταλαιπωρεί. Μετά από αρκετές ακροάσεις βρίσκομαι κάπου στη μέση, χωρίς να μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά αν μου άρεσε ή όχι. Σε σημεία βέβαια, φταίει και η παραγωγή που είναι λασπώδης και γδέρνει τον οισοφάγο μου, με αποτέλεσμα η μουσική να μην είναι αρκετά εύπεπτη.
Η Season of Mist τους πλασάρει ως post/goth/indie rock, αλλά εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι πως βασικό τους γνώρισμα είναι ο πειραματισμός.
489 
