Δε χρειάζεται ν’ ανήκεις σε κάποιο μουσικό είδος για να μπορείς να απορρίψεις από τα ακούσματά σου το μουσικό φαινόμενο των Crippled Black Phoenix (aka CBP), ή από την άλλη να προσπαθήσεις να εντάξεις το μουσικό τους ιδίωμα σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, όπως “stoner prog”, “freak folk”, ή “psychedelic doom”, διότι απλούστατα το project του Justin Greaves, δεν κατατάσσεται.
Μετά το αριστουργηματικό “Bronze” (2016 – κριτική), οι αγαπημένοι και του ελληνικού κοινού έρχονται με το νέο τους EP “Horrific Honorifics”, να αποδώσουν “φρικιαστικούς” – “τρομακτικούς” φόρους τιμής (παραφράζοντας τον αυτοσαρκαστικό τίτλο), σε τραγούδια με τα οποία είχαν ιδιαίτερη σχέση – διασύνδεση και επηρέασαν σ’ ένα βαθμό το ύφος τους, αλλά τα αποδίδουν με μια CBP ματιά.
Δεν είναι λίγες οι φορές που καταπιάστηκαν με διασκευές, οι οποίες εμφανίζονται άλλοτε ως bonus κι ενίοτε ως hidden tracks ή όπως στο “Turn to Stone” του Joe Walsh στην κανονική tracklist του “Bronze”. Στο “Horrific Honorifics” οι έξι διασκευές έχουν κυριευτεί από το πνεύμα τους, χωρίς να μεταλλάσσονται στην πλειοψηφία τους, κι από τα πρώτα δευτερόλεπτα, φαντάζουν λίγες ως προς τον αριθμό, για το αδηφάγο αυτί και πνεύμα μας.
Αρκετά “ψαγμένη” η αρχική τους επιλογή (όχι ότι υπόλοιπες υστερούν) με το “False Spring” των αμερικανών Arbouretum, στο οποίο διατηρούν με έναν ιδιόμορφο τρόπο την ψυχεδελική χροιά του, αλλά το αναδεικνύουν δίνοντας μια πιο ηλεκτρισμένη υπόσταση από την αρχική. Το κάνουν δικό τους και μας το επανασυστήνουν. Αναμφισβήτητα το “The Golden Boy Swallowed By The Sea”, που ακολουθεί, των θρυλικών Swans από το 1992 και το “Love of Life”, πατάει πάνω στο original περισσότερο, αλλά σε καμία περίπτωση η διασκευή δε χάνει την αξία της, ίσα-ίσα το ζοφερό και σκοτεινό ύφος της φωνής του Greaves, θα έκανε υπερήφανο ακόμα και τον ίδιο τον Michael Gira.
Η αιθέρια, αισθαντική και υπερκόσμια φωνή της Belinda Kordic, απογειώνει το “Will-O-The Wisp” των Magnolia Electric Co (ή Songs: Ohia, το project του πρόωρα χαμένου Jason Molina), πατώντας και πάλι στα χνάρια του αυθεντικού track, αλλά προσδίδοντας περισσότερη λάμψη και λυρικότητα, που προκύπτει τόσο από τα απαγγελτικά lyrics της Βρετανίδας τραγουδίστριας, αλλά και την εξαιρετική ενορχήστρωση που είναι δομημένη για αυτή τη εξαίσια φωνή. Δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να μη γίνει αναφορά στο “The Faith Healer”, από το εμβληματικό “Next” (1973) της θρυλικής μπάντας του Alex Harvey (The Sensational Alex Harvey Band), το οποίο επαναπροσδιορίζεται τόσο από την ατμοσφαιρικότητα που προσδίδει η Helen Stanley στα πλήκτρα, αλλά πολύ περισσότερο η gothic κιθαριστική ατμόσφαιρα που μεταμορφώνει το τραγούδι συγκριτικά με το πρωτότυπο, σε μια εκτέλεση που θα ζήλευαν ακόμα και οι Sisters of Mercy.
To “Horrific Honorifics” δεν είναι απλά ένα EP διασκευών σε αγαπημένα τραγούδια του σχήματος, αλλά διακατέχεται από ένα πολυδιάστατο εκπαιδευτικό ή επιμορφωτικό χαρακτήρα και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως εγχειρίδιο, ξεκινώντας από το πώς πρέπει να γίνονται οι διασκευές (πολύπλευρο ζήτημα στο οποίο όχι μόνο παίρνουν άριστα, αλλά διδάσκουν το τρόπο), ενώ οι μουσικοί ορίζοντες που διανοίγουν καλύπτουν, σε έξι μόνο tracks, ένα ασύλληπτο φάσμα καλλιτεχνικής δημιουργίας κοντά μισού αιώνα. Απολαυστικό κι εθιστικό πόνημα, τόσο για εκείνους που έρχονται για πρώτη φορά σ’ επαφή με τον ήχο τους, αλλά και για τους επί χρόνια πιστούς ακόλουθούς τους!
508 
