Τρίποντο στην εκπνοή από τον Βερντίγκρις!!!
Και όμως, ο τίτλος του τρίτου album των Αμερικανών Mirror Queen δεν έχει να κάνει με κάποιο νέο αστέρα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά είναι χρώμα (το πράσινο του γκρι, για περισσότερα ρωτήστε κάποια κυριά) σαν αυτό στο εξώφυλλο.
Οι Mirror Queen είναι νοσταλγοί των 70s και μπλέκουν όμορφα το doom των Pentagram και Saint Vitus με ψυχεδελικές γραμμές των πρώιμων Deep Purple ή Kansas, μη φοβούμενη να επιδείξουν τεχνική σε μεγάλης διάρκειας συνθέσεις (ίσως τους αρέσει και ο Santana).
H παραγωγή είναι περασμένη από κάποιο παρατημένο κελάρι και έχουν κολλήσει πάνω της μούχλα και ιστοί αράχνης που κάποτε παγίδευαν λογής έντομα, δίνοντας έτσι την απαιτούμενη ατμόσφαιρα για το εγχείρημα των Mirror Queen.
Οι M.Q. λοιπόν, έχουν πράγματα να σου πουν αν σου αρέσει η “αρχαία” μουσική και αν αντέχει τις παρλάτες της κιθάρας, που ναι μεν είναι καλές, αλλά ίσως όχι για κάθε ώρα και στιγμή.
Παίζουν καλή μπαλίτσα, αλλά αν δεν είσαι φίλος του τσούκου τσούκου μπολ και θες γκολ με τρεις πάσες, ίσως να θες να ρίξεις φωτοβολίδα στο διαιτητή για να διακόψει τον αγώνα!
Εξηγήθηκα για να μην παρεξηγηθώ και ας έκανα το άρθρο έτοιμο για αθλητική ιστοσελίδα!
502 
