Αν έβαζα έναν απροκάλυπτα υποκειμενικό τίτλο, θα έλεγα “Οι Black Angels δείχνουν πώς το κάνεις σωστά”.
Αναφερόμενη φυσικά στους 60s – ψυχεδελικούς ήχους, αφού ξέρεις τί πας να ακούσεις την στιγμή που τους βάζεις.
Αν δε σου τράβηξαν την προσοχή με το πρώτο τους άλμπουμ το 2006 (Passover), θα έγινε με το δεύτερο (Directions to See a Ghost – 2008), ή το τρίτο (Phosphene Dream – 2010). Αν σου ξέφυγαν και με το “Indigo Meadow” του 2013, τώρα είναι η στιγμή για να τους δώσεις την πρέπουσα σημασία.
Μετά από 4 χρόνια, οι Τεξανοί επιστρέφουν με το πέμπτο τους άλμπουμ, “Death Song”, και καταφέρνουν να ολοκληρώσουν το όλο νόημα (από εκεί εμπνεύστηκαν και το όνομά τους), μιλώντας φυσικά για το κομμάτι των Velvet Underground “Black Angel’s Death Song” (See what they did there?).
Πάντα επηρεασμένοι από τους Velvet, αλλά και τους συμπατριώτες τους 13th Floor Elevators και πιστοί πάντα στους ψυχεδελικούς – psychedelic-garage rock ήχους, το “Death Song” αποτελεί αναμφίβολα ένα ιδιοφυές άλμπουμ, που ακολουθεί επιτυχώς τα προηγούμενα, χωρίς να επαναλαμβάνεται και δίχως να ξεφεύγει.
Ώριμο, σκοτεινό, επαναστατικό, έχει κρατήσει στοιχεία από την προηγούμενη εμπειρία τους και τα έχει παντρέψει, με αποτέλεσμα να ακούς κάτι καινούριο, αναγνωρίζοντας όμως μέσα σε αυτό ό,τι έχεις αγαπήσει σε αυτή την μπάντα.
Το “Currency” εστίαζει στην απληστία και το χρήμα με τους χαρακτηριστικούς στίχους “Print and print the money that you spend / Spend and spend the money that you print then / You’ve paid with your life / A slave from nine to five”
Το “Half Believing”, ξεφεύγει λίγο από το ύφος που έχουμε συνηθίσει, μιας και ρίχνουν κάπως τους τόνους. Το προσωπικά αγαπημένο μου, “I Dreamt”, όπως και τα “Hunt Me Down”, “Comanche Moon”, “I’d Kill for Her”, “Grab as Much (as you can)”, “Estimate”, “Death March” και “Life Song”, συμπληρώνουν το τελευταίο δημιούργημα τους.
Ίσως αρχικά ξενίσει, ίσως λείπουν τα “ξεσπάσματα” που χαρακτήριζαν κομμάτια τους που έχουμε ξεχωρίσει. Αυτό όμως ειναι οι Black Angels. Κρατώντας τους ήχους που έχουμε αγαπήσει σε αυτούς, έρχονται πάντα με κάτι καινούριο και δεν σε αφήνουν να δυσανασχετείς βαριεστημένος.
Όπως και με τους προηγούμενους δίσκους τους, αυτό που συμβαίνει κι εδώ είναι ότι μπορεί μεν να ξεχωρίζουν συγκεκριμένα τραγούδια, αλλά είναι από αυτές τις δουλειές που, σε σύνολο, έχουν κάτι πραγματικά να πουν και που ο καθένας μας θα βρει αυτό το “κάτι”, προσπερνώντας τον περιοριστικό όρο του “χιτ”.
Το “Death Song” θεωρώ πως δικαίως έρχεται να ξεχωρίσει στα αλμπουμ του 2017, και να μην περάσει απαρατήρητο.
585 
