Η 24η Ιουνίου του 2019, είναι σίγουρο ότι θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό του κάθε Έλληνα “μεταλοροκά”. Ένα απωθημένο πολλών χρόνων, επρόκειτο να γίνει πραγματικότητα. Ένα από τα “μεγαθήρια” της grunge σκηνής του Seattle, επιτέλους θα επισκεπτόταν τη χώρα μας την Ελλάδα, για ένα ανεπανάληπτο show. Οι “μεγάλοι” Alice In Chains, θα έπαιζαν στην Πλατεία Νερού, στο πλαίσιο του Release Athens festival (το οποίο παρεμπιπτόντως, φέτος τους έχει “σκίσει” όλους με τα ονόματα που έφερε). Μαζί τους, οι “εκρηκτικοί” 1000Mods, οι superstoners Fu Manchu, οι Puta Volcano και οι Monovine, συμπληρώνοντας ένα άκρως “καυτό” billing.
Και όπως συμβαίνει πάντα, όταν “βιάζεσαι”, αδημονείς για κάτι, τότε τυχαίνουν όλα τα στραβά. Έτσι και σε εμένα, μία “αναποδιά” στη δουλειά, να σου και η κίνηση λόγω έργων στην παραλιακή, με αποτέλεσμα να αργήσω να φτάσω στον χώρο. Κάτι πρωτόγνωρο για μένα, καθώς συνηθίζω να βρίσκομαι από νωρίς και να ενισχύω και τα support σχήματα. Αποτέλεσμα, να χάσω την εμφάνιση των Monovine (και για αυτό θα ζητήσω συγγνώμη από τη μπάντα και υπόσχομαι σε ένα επόμενο live να είμαι από τους πρώτους) και να μη μπορώ να έχω ιδία άποψη για το show τους. Αυτό όμως που είδα, όταν έφτασα, έδειχνε ότι το group κάτι έκανε καλά, αφού έβλεπες αποσβολωμένους τους θεατές να κοιτούν με έκπληξη τη σκηνή.
Φτάνοντας στο venue εκεί γύρω στις 18:30, οι Puta Volcano είχαν πάρει θέση στη σκηνή και οι πρώτες νότες του “Neon” ακούγονταν από τα ηχεία. Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός και μπράβο του που αψήφησε την τρομερή ζέστη και ήρθε από νωρίς (Ίσως η χειρότερη από θέμα ζέστης μέρα του καλοκαιριού). Οι Αθηναίοι heavy rockers, γνωστοί πλέον στην “πιάτσα” για τα “ανεβαστικά” τους shows, ήρθαν με σκοπό να μας κάνουν να “ξεφαντώσουμε”, να “ξεσκάσουμε”, να ξεχάσουμε τη θερμοκρασία που ήταν υψηλή και να βρεθούμε σε ένα πιο ευχάριστο περιβάλλον.
Το group ήταν σε εξαιρετική κατάσταση και μέσα σε τριάντα περίπου λεπτά κατάφερε να μας παρασύρει σε ένα πιο “δροσερό” τόπο με “όπλο” του τα “Neon”, “Dune”, “Jovian Winds”, “Bird”, “Zeroth”, “Infinity” και “Sun”. Οι παρευρισκόμενοι, αν μη τι άλλο συμμετείχαν ενεργά σε αυτό το heavy rock “ταξίδι”, πότε με headbanging, πότε με sing along και έδωσαν την απαραίτητη ώθηση στη μπάντα να βγάλει το set με άνεση παρ’ όλη την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Οι Puta Volcano, επιβεβαίωσαν τις υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν γι’ αυτούς, με ένα ομολογουμένως δυνατό show και έβαλαν τους εαυτούς τους ψηλά σε οποιαδήποτε λίστα διοργανωτή. Κορυφαίες στιγμές, τα “Jovian Winds”, “Bird” και φυσικά το ταιριαστό, στην ημέρα, “Sun”.
Puta Volcano setlist:
Neon
Dune
Jovian Winds
Bird
Zeroth
Infinity
Sun
Επόμενοι στη σκηνή, οι Καλιφορνέζοι “άρχοντες” του stoner, Fu Manchu. Πολλοί αναρωτήθηκαν με αυτήν τη θέση, αλλά νομίζω ότι στην Ελλάδα οι 1000Mods δεν “παίζονται” αυτή την περίοδο. Οι Αμερικανοί, έχοντας αρκετά χρόνια να επισκεφθούν τη χώρα μας, μπήκαν φουριόζοι δείχνοντάς μας από την αρχή τις “άγριες” διαθέσεις τους. Ο κόσμος, που ήταν περισσότερος πλέον, έμοιαζε να περιμένει αυτή την εμφάνισή των Αμερικανών θρύλων του stoner. Και το ίδιο το group, έδειχνε σα να θέλει να αποδείξει ότι είναι ακόμα εδώ, “ζει και βασιλεύει” στο “βασίλειο” του stoner. Ξεκίνημα με τα “Eatin’ Dust” και “Evil Eye” και χωρίς ανάσα συνέχισαν με τα “Clone Of The Universe” και “Push Button Magic”. Περιττό να πω, ότι από κάτω είχε στηθεί ένα τεράστιο stoner “πάρτυ”. Οι οπαδοί, έδειχναν να το απολαμβάνουν και φώναζαν “Fu Manchu” ανά τακτά χρονικά διαστήματα.
Η συνέχεια ήταν ακόμη πιο απολαυστική. “Mongoose”, “Hell On Wheels” και η διασκευή στο θρυλικό “Godzilla” των Blue Oyster Cult, ανέβασαν κατακόρυφα τη θερμοκρασία, “καίγοντας” τα πάντα στο πέρασμά τους (Νομίζω η Κόλαση, θα “ζήλευε” τη συγκεκριμένη στιγμή την Πλατεία Νερού). Η μπάντα, ήταν σε “δαιμονιώδη” φόρμα και συνέχισε τις “θερμές ριπές” stoner. Έτσι, τα “Redline”, “Boogie Van” και “California Crossing”, ήταν οι επόμενοι “ύμνοι” του group. Ο frontman, δε σταμάτησε λεπτό να ευχαριστεί τους οπαδούς και να μας χαρίζει groov-άτα riffs. “Strato-Streak”, “Laserbl’ast!” και για το τέλος ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει με τα “King Of The Road” και “Saturn III”, να “παίρνουν τα κεφάλια” όσων βρέθηκαν στην Πλατεία Νερού να τους παρακολουθήσουν από κοντά. Νομίζω, η καλύτερή τους εμφάνιση μέχρι τώρα στη χώρα μας, που τους βάζει εκ νέου στα συναυλιακά δρώμενα της Ελλάδας (Τους περιμένουμε σύντομα, ως headliners βέβαια). Μία μπάντα, που ξέρει τί θέλει πάνω στη σκηνή και το δίνει απλόχερα ευχαριστώντας το θεατή που ήρθε να το “βιώσει”.
Fu Manchu setlist:
Eatin’ Dust
Evil Eye
Clone Of The Universe
Push Button Magic
Mongoose
Hell On Wheels
Godzilla (Blue Oyster Cult cover)
Redline
Boogie Van
California Crossing
Strato-Streak
Laserbl’ast!
King Of The Road
Saturn III
Η ώρα ήταν ήδη 21:15 και ένα από τα groups που “σαρώνουν” στα lives τους, ήταν έτοιμο να “καταλάβει” τη σκηνή. Οι 1000Mods, δε χρειάζονται περαιτέρω συστάσεις στο Ελληνικό κοινό, αφού τα “εκρηκτικά” τους shows τούς έχουν τοποθετήσει σε υψηλή θέση στις “καρδιές” των Ελλήνων fans. Οι πρώτες νότες του “Above 179”, έφεραν ένα “κύμα ενθουσιασμού” στους οπαδούς και τα “The son” και “Electric Carve”, “έδειξαν τα νύχια” της μπάντας όσον αφορά την απόδοση επί σκηνής. Καθ’ όλη τη διάρκεια του show, μία γιγαντοοθόνη πίσω από το group, έδειχνε “εικόνες” που ταίριαζαν στη desert αισθητική της μουσικής των 1000Mods. Ακόμα και αυτό, είχαν φροντίσει να είναι κομμάτι της εμφάνισής τους, ώστε να μπορούν να μας “ταξιδέψουν” στο δικό τους κόσμο. Αφού αναφέρθηκαν στην ξαφνική “φυγή” του Μάκη των Mother Of Millions, συνέχισαν με τα “Road To Burn” και “Loose” για να “κάψουν” ότι άφησε όρθιο η “πύρινη λαίλαπα” του μεσημεριού.
Οι Κορίνθιοι, είναι το πιο hot μουσικό όνομα της χώρας μας και δε σταματούν να το αποδεικνύουν, όπου και αν βρεθούν. Η συνέχεια, ανήκε στα “Claws” και “On A Stone” και τη μπάντα να τα δίνει όλα πάνω στη σκηνή. Τρομερό δέσιμο, εξαιρετικές ερμηνείες και riffs από άλλη “διάσταση”, έκαναν τους θεατές να “ξεχάσουν” για περίπου 70 λεπτά την καθημερινότητα και να διασκεδάσουν με αυτό που άκουγαν. Τα “El Rollito” και “Vidage”, έφεραν το κοινό στα όριά του, όπου δεν έλειψαν και κάποια μικροπεριστατικά λιποθυμίας (θες από το ποτό, θες από τον ήλιο, θες και από τα δύο). Τα “Into The Spell” και “Super Van Vacation”, έκλεισαν μία ακόμα “μαγική” βραδιά για τους Κορίνθιους desert/stoners. Νομίζω ότι οι 1000Mods, δικαιολόγησαν την co-headline θέση που κατείχαν περίτρανα, “κλείνοντας κάποια στόματα”, που έτρεξαν να προλάβουν το billing. Είναι σίγουρα, το πιο “καυτό” όνομα της Ελλάδας και με τέτοιες εμφανίσεις θέτει βάσεις και για ακόμα καλύτερη τύχη στο εξωτερικό.
1000Mods setlist:
Above 179
The Son
Electric Carve
Road To Burn
Loose
Claws
On A Stone
El Rollito
Vidage
Into The Spell
Super Van Vacation
Η στιγμή που όλοι περιμέναμε είχε φτάσει. Οι θρυλικοί Alice In Chains, σε μερικά λεπτά θα ήταν κοντά μας, να μας κάνουν να θυμηθούμε τα ’90s και τα εφηβικά μας χρόνια, όταν πρωτοακούσαμε και πρωτοαγαπήσαμε αυτήν τη μουσική. Η αδημονία πολλών ετών, έφτανε πλέον στο τέλος της και, αν και χωρίς ένα από τα μεγάλα τους “ατού”, τον εκλιπόντα Layne Staley, το κοινό άρχισε να κραυγάζει για να βγουν επιτέλους οι παιδικοί του “ήρωες” στη σκηνή. Γύρω στις 23:10, οι Αμερικανοί βετεράνοι του grunge πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή και οι ιαχές των οπαδών κατέκλυσαν την ατμόσφαιρα.
Η είσοδός τους, ακόμα πιο εντυπωσιακή! “Bleed The Freak” και χαμός από κάτω, “Check My Brain” και η διάθεση στα ύψη, “Again” και η “δίψα” του Ελληνικού κοινού δεν έδειχνε να “σβήνει” με τίποτα. Η μπάντα, ήταν σαν μία “καλοκουρδισμένη μηχανή” και ο ήχος ήταν απλά εξαιρετικός (χωρίς να λείπουν κάποια μικροπροβλήματα). Το “Never Fade”, ήταν ο φόρος τιμής των “μεγάλων” στους έτερους “μεγάλους”, που απόψε βρέθηκαν εκεί, τους Έλληνες οπαδούς της μπάντας και τη χώρα μας, που όπως είπε στα Ελληνικά και ο DuVall, “Η Ελλάδα, ποτέ δεν πεθαίνει”. Εκπληκτική ερμηνεία, όπως θα τους ταίριαζε.
Ο Jerry Cantrell έδινε ρεσιτάλ solos και ο William DuVall, με την “αλά Cobain” χροιά της φωνής του, ερμήνευε με άνεση και στυλ τις grunge επιτυχίες του group. Τα “Them Bones” και “Dam That River”, ήταν τα επόμενα hits της μπάντας, που “ανέβασαν” την αδρεναλίνη του κόσμου. Νομίζω, ότι όλα τα λεφτά ήταν οι αντιδράσεις των οπαδών που κυριολεκτικά “χάζευαν” τους Alice In Chains, να “μαγεύουν” επί σκηνής. Το “χαμηλό” “Hollow” και το “Your Decision” με την πολύ όμορφη εκτέλεσή του, πήραν τη “σκυτάλη” από τα προηγούμενα και τη μετέφεραν στο “νέο” “Rainier Fog”, που έδειξε να μη στερείται ποιότητας σε σχέση με τις παλιές επιτυχίες του group. Επόμενη μεγάλη στιγμή, ήταν το “Down In A Hole”. Εκπληκτική ερμηνεία, τρομερός DuVall και ένα solo-μάθημα από τον Cantrell.
Οι Alice In Chains, “χωρίς ανάσα” αλλά με πολύ όρεξη για μουσική, συνέχισαν σε υψηλές “πτήσεις” με τα “No Excuses”, “Red Giant” και “Stone”. Οι παρευρισκόμενοι, έδειχναν να μην αποδέχονται ως αληθινό αυτό που έβλεπαν μπροστά τους, νομίζοντας ότι ζουν κάποιο όνειρο. Τα όνειρα όμως βγαίνουν αληθινά, αν το θέλουμε πολύ, και οι Αμερικανοί βετεράνοι μας “έπεισαν” με τα “We Die Young”, “Nutshell” και “Angry Chair”. Ειδικά στο “Nutshell”, “δάκρυσαν και τα τσιμέντα”, αφού ήταν αφιερωμένο στους εκλιπόντες Layne Staley και Mike Starr. Το “Man In The Box”, έκλεισε μία “ονειρική” βραδιά ή μήπως όχι; Ο κόσμος και η μπάντα είχαν αλλά σχέδια, για την πρώτη εμφάνιση των Alice In Chains στη χώρα μας. Το encore, ξεκίνησε με το “The One You Know”, για να συνεχίσει με όση δύναμη και ενέργεια είχε απομείνει, με τα “Got Me Wrong”, “Would?” και το επικό “Rooster”.
Το τέλος, περιελάμβανε τις απαραίτητες ευχαριστίες, τις φωτογραφίες και την υπόσχεση της μπάντας να γυρίσει μία μέρα για ακόμα ένα show (ας ελπίσουμε σύντομα!). Το μόνο που έβλεπες, ακόμα και σε αυτούς που έφυγαν πριν το encore, ήταν χαμογελαστές φάτσες δείγμα του απίστευτου show των Αμερικανών grungers. Ένα show, που είχε απ’όλα: συγκίνηση, χαρά, πολύ μουσική, απίστευτη ενέργεια, πάθος και φυσικά τρομερές ερμηνείες από το DuVall και τον Cantrell. Οι Alice In Chains, είναι value for money συναυλιακά και όποιος δεν τους έχει δει, καλά θα κάνει να προλάβει. Ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί από τα ’90s, εκεί έξω.
Alice In Chains setlist:
Bleed The Freak
Check My Brain
Again
Never Fade
Them Bones
Dam That River
Hollow
Your Decision
Rainier Fog
Down In A Hole
No Excuses
Red Giant
Stone
We Die Young
Nutshell
Angry Chair
Man In The Box
Encore
The One You Know
Got Me Wrong
Would?
Rooster
Οι Alice In Chains, απέδειξαν ότι κάποια groups δε χάνουν σε βάθος χρόνου. Αντίθετα, ωριμάζουν σαν το παλιό, καλό “κρασί” και γίνονται ακόμα πιο “εύγευστα” και πιο “ελκυστικά”. Εγώ, θα κρατήσω την υπόσχεση της μπάντας ότι θα ξαναγυρίσουν και θα έχω την ίδια ανυπομονησία όπως και σήμερα……
Φωτογραφίες: Αποατόλης Καλλιακμάνης
482 
