Έχω παρατηρήσει πως οι μεγάλες συναυλιακές βραδιές που τυγχάνει να πέφτουν επάνω σε καθημερινή έχουν ένα δικό τους άρωμα προσμονής.
Δεν έχουν καμιά σχέση με την παραδοσιακή κι ατέρμονα βραχεία γιορτινή προδιάθεση του σαββατοκύριακου, αλλά φέρουν ένα βαρύ, ράθυμο τόνο, ιδιαίτερα κατά τις φθινοπωρινές αυτές νύχτες που διανύουμε. Όταν όμως ο προορισμός ακούει στο όνομα των Flotsam And Jetsam οι σφυγμοί χτυπούν ψηλά και κάθε υποψία μελαγχολίας ντύνεται με τζιν, καρφιά και thrash 80’s ραφτά και κατηφορίζει προς το Κύτταρο.
Τρίτη επίσκεψη των αμερικανών στα μέρη μας τα τελευταία χρόνια, αυτήν την φορά στα πλαίσια της προώθησης του ομότιτλου άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε την άνοιξη. Τρεις και οι εγχώριες μπάντες που βρίσκονταν στην αφίσα κάτω από το όνομα των Flots, προκειμένου να αποτελέσουν το τελικό πακέτο της βραδιάς.
Η πρώτη από αυτές υπήρξαν οι Hailsteel, μια heavy/speed μπάντα από την Αθήνα με μέσο όρο ηλικίας των μελών τα 20 (ίσως λέω και πολλά) έτη. Όταν μπήκα στο Κύτταρο η μπάντα είχε ήδη ξεκινήσει το ημίωρο περίπου σετ και το όλο κλίμα με έκανε να αισθάνομαι πως μπαίνω στο γκαράζ τους την ώρα που προβάρουν. Λίγος κόσμος, δυνατή φλόγα κι αγάπη για το heavy metal, αλλά και ικανότητες που θα μπορούσαν με αρκετή δουλειά να τους πάνε εκεί που θέλουν.
Hailsteel setlist
-Game Over
-Wings In The Sky
-Tanks In The Streets
-Warrior Of The Sea
-Violence Of Law
-Raw Rapid Aggressive
-Hailsteel
Η δεύτερη μπάντα ακούει στο όνομα Desert Near The End και (όπως και τους προηγουμένους) τους άκουσα για πρώτη φορά το βράδυ της Πέμπτης. Αυτό νομίζω πως είναι και το μεγαλύτερο κέρδος των μικρότερων συγκροτημάτων, να παίζουν μπροστά σε καινούργιο κόσμο και να αποκτούν εμπειρία στην σκηνή. Με νέο μέλος στην σύνθεσή τους τον κιθαρίστα δεξιά της σκηνής, δεν αντιμετώπισαν προβλήματα να αποδώσουν το υλικό τους με πολύ ενέργεια αν κι ο τραγουδιστής τους στα σημεία που επικοινωνούσε με τον κόσμο (που είχε αρχίσει να γεμίζει το χώρο) έδειχνε αρκετά μουδιασμένος, κάτι το οποίο έπαυε να ισχύει από την στιγμή που ξεκινούσαν να παίζουν. Έχουν τρία άλμπουμ στο ενεργητικό τους που κυμαίνονται στο χώρο του power/thrash κι έδειξαν να κερδίσουν το κοινό που τους παρακολούθησε. Το “Point Of No Return” ήταν το κομμάτι που μου έμεινε εμένα προσωπικά μετά το τέλος του σετ.
Desert Near The End setlist
-Road To Nowhere
-Faces In The Dark
-Season Of The Sun
-Point Of No Return
-Theater Of War
-Ashes Descent
Οι Memorain αποδείχθηκαν τελικά εξαιρετική επιλογή, αφού στα 45 λεπτά που έπαιξαν έδειξαν ότι έχουν ένθερμους υποστηρικτές, αλλά και πως οι ίδιοι είναι μια δουλεμένη κι έμπειρη μπάντα που δίνει live άλλου επιπέδου. Καταιγιστικός ντράμερ, δεμένο κιθαριστικό δίδυμο κι ένας frontman αεικίνητος που όργωνε την σκηνή, έδινε μικρόφωνο στο κοινό και γενικά έδειχνε άνεση. Με 8 άλμπουμ σε κυκλοφορία, η μπάντα κινήθηκε τόσο σε παλιά όσο και σε νεώτερα κομμάτια. Στα αρνητικά ο χωρίς όγκο ήχος με τον οποίο απέδωσαν το υλικό τους.
Memorain setlist
-Demon’s Hunt
-Guardian Knight
-Where Hate Rules
-False Positive
-Nations On Fire
-Course Correction
-Until You Die
-Bad Wolf
-The End Of Hope
Αυτό το report θα μπορούσε να ξεκινήσει και να τελειώσει απλά και μόνο με την φράση “Οι Flots γάμησαν!”. Το ρολόι δείχνει 22.30 και οι αμερικανοί γερόλυκοι ανεβαίνουν στην σκηνή για να δώσουν ένα πραγματικά απίστευτο live. Το κοινό έκανε το χρέος του, τόσο με την πολυάριθμη (ειδικά για καθημερινή) προσέλευση του, όσο και με την συμμετοχή του. Το τι headbanging έπεσε, stage diving, mosh, τραγούδι από τους θεατές, πραγματικά δεν περιγράφεται.
Αλλά και οι Flots, μεγαλείο. Από πού να ξεκινήσει κανείς; Προφανώς από τον Eric Knutson (φωνητικά) ο οποίος παρά το μεθύσι από το οποίο μόλις είχε αρχίσει να συνέρχεται (όπως είπε ο ίδιος επί σκηνής), τραγούδησε πραγματικά πολύ πορωτικά με την φωνή του να ακούγεται σε αρκετά καλή κατάσταση. Πόσες φορές έχετε δει frontman να κάνει περισσότερο headbanging από οποιονδήποτε στο χώρο; Ε, ναι, μιλάμε για τέτοια περίπτωση.
Οι κιθαρίστες Michael Gilbert και Steve Conley χάρμα… αυτιών. Όπως και ο Michael Spencer (μπάσο). Αλλά ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον εκρηκτικό Jason Bittner, έναν πολύ δυνατό ντράμερ ο οποίος, όχι λίγες φορές, μας απέσπασε την προσοχή και τους σβέρκους.
Παρά το ότι η περιοδεία γίνεται για την προώθηση του νέου άλμπουμ, “Flotsam And Jetsam”, μια πολύ καλή δισκογραφική δουλειά από τις πιο δυνατές φετινές, η μπάντα τίμησε το παρελθόν της με το παραπάνω, παίζοντας δίπλα στα καινούργια “Seventh Seal”, “Monkey Wrench”, “Iron Maiden”, “Life’s A Mess” κι αρκετούς από τους μεγάλους τους ύμνους από το παρελθόν, “Dreams Of Death”, “Hammerhead”, “Desecrator”, αλλά και την τριπλέτα “No Place For Disgrace”, “Doomsday For The Deceiver”, “I Live You Die” με τα οποία αποτελείωσαν ότι είχε απομείνει όρθιο στο Κύτταρο.
Οι Flots είναι από τις πιο καλοκουρδισμένες, αλλά και αληθινές μπάντες που έχω δει live. Η απόδοσή τους στην σκηνή φέρνει έντονη την μυρωδιά και νοσταλγία από άλλες εποχές. Γνήσιοι ήρωες της metal κοινότητας, συνεχίζουν μια πορεία η οποία με όποια σκαμπανεβάσματα αν είχε δισκογραφικά, συνεχίζει ακμαία σε ότι αφορά την σκηνική τους παρουσία. Επίσης είμαι βέβαιος πως την εμπειρία της Πέμπτης την απόλαυσαν το ίδιο κι εκείνοι και πως τα σχόλια “ήσασταν το καλύτερο γαμημένο κοινό της περιοδείας” δεν ήταν προκάτ ατάκα.
Όσοι δεν τους έχετε δει ακόμη, να παρακαλάτε να ξανάρθουν. Όσοι τους είδατε, ραντεβού ξανά, εκεί μπροστά στην σκηνή.
Αυτοί έζησαν κι εμείς πεθάναμε…
Flotsam And Jetsam setlist
-Seventh Seal
-Dreams Of Death
-Hammerhead
-Monkey Wrench
-Desecrator
-Me
-Life’s A Mess
-She Took An Axe
-Hard On You
-Iron Maiden
-Smoked Out
-No Place For Disgrace
(encore):
-Doomsday For The Deceiver
-I Live You Die
Photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
Video: Γιάννης Φράγκος
647 
