Η επιστροφή των Αυστραλών progsters, Opus Of A Machine, μετά από μεγάλη απουσία περίπου δύο χρόνων, έγινε μέσα στο καλοκαίρι με τον πιο εμφατικό τρόπο κι ένα ιδιαίτερο άλμπουμ. Ο ιθύνων νους και βασικός εκφραστής της συνθετικής τους εξέλιξης, Zachary Greensill απαντά στις ερωτήσεις μας, φωτίζοντας όλες τις λεπτομέρειες.
Γεια σου Zachary! Αρχικά πώς θα περιέγραφες τη μουσική σας σε αυτούς που δεν σας έχουν ακούσει ποτέ;
Η μουσική μας στο πρόσφατο “Stray Fire” είναι πια αρκετά διαφορετική συγκριτικά με το ύφος του πρώτου μας άλμπουμ, του “Simulacra”. Μάλλον θα το περιέγραφα σαν ένα μίγμα heavy, ρυθμικού metal και εναλλακτικού rock. Ωστόσο, υπάρχουν και αρκετά post rock στοιχεία σε πολλές από τις ιδέες του “Stray Fire”. Και για να το συντομεύσω, καλύτερα να ακούσετε για να καταλάβετε.
Το “Simulacra” κυκλοφόρησε το 2014. Ποιο είδος ακροατηρίου πιστεύεις πως το προσέγγισε ευνοϊκά;
Ένας σεβαστός αριθμός ανθρώπων πραγματικά αγάπησε το πρώτο άλμπουμ. Πιθανά όχι τόσοι πολλοί όσοι το “Stray Fire”, αλλά υπήρξε μια σεβαστή κοινότητα οπαδών σε όλο τον κόσμο που απόλαυσε πραγματικά το “Simulacra”, και η αγάπη τους στα πρώτα μας βήματα ήταν φανταστική.
Μετά το “Simulacra” ακολούθησε ένα σημαντικό κενό περίπου δυο χρόνων. Ποιος ήταν ο λόγος αυτής της εξέλιξης;
Στη διάρκεια εκείνης της περιόδου είχαμε μία παύση, καθώς συμμετείχα σαν πλήρες μέλος στους Caligula’s Horse. Εκείνη ακριβώς την εποχή άρχισα να μαζεύω ιδέες για το “Stray Fire” και να κάνω σχέδια που έμειναν μετέωρα για λίγο. Όμως θεωρώ πως ήταν ένα διάστημα που χρειαζόταν να μάθω πού ήθελα να πάω μουσικά. Μόλις έφυγα από τους Caligula’s Horse, στις αρχές του 2017, αρχίσαμε αμέσως να δουλεύουμε πάνω στο “Stray Fire”.
Πως θα περιέγραφες τη μουσική εξέλιξη του “Stray Fire” συγκριτικά με το “Simulacra”;
Το “Stray Fire” είναι ένα πιο συνοπτικό και στυλιστικά συνεκτικό άλμπουμ, υπάρχει μία ποικιλία σε αυτό, αλλά σίγουρα θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα άλμπουμ που πήγε για μία συγκεκριμένη διάθεση, αντί να εξερευνήσουμε όλα τα διαφορετικά είδη ιδεών, όπως κάναμε με το “Simulacra”.
Ποιο είναι το πνεύμα του κεντρικού νοήματος στο νέο άλμπουμ; Ποιες είναι οι πηγές των θεμάτων σας στους στίχους;
Το άλμπουμ ακολουθεί μία ανοιχτή ιστορία για τον προσωπικό αγώνα και τον εαυτό σου. Έχει να κάνει με τη λήψη όσων έμαθες και τις πληροφορίες που έλαβες από μικρός και νεαρός ενήλικας, και την επεξεργασία και χρήση τους για να βοηθηθείς σωστά σαν άτομο.
Έχετε άμεσα σχέδια να προωθήσετε το άλμπουμ με ζωντανές εμφανίσεις;
Έχουμε μόλις τελειώσει μια σύντομη περιοδεία στην ανατολική ακτή της Αυστραλίας με τους Horse Caligula και James Norbert Ivanyi, η οποία ήταν καταπληκτική. Είχαμε μια πολύ καλή ανταπόκριση σε αυτές τις συναυλίες και ήταν ένα θαυμάσιο συναίσθημα που επιτέλους ξαναγυρίσαμε στη σκηνή να παρουσιάσουμε στο κοινό νέο υλικό. Μετά από αυτό, παίζουμε support στους Tesseract, στην πόλη μας στο Brisbane, στις 16 Σεπτεμβρίου και θα πρέπει να κοιτάξουμε μερικές ακόμη εμφανίσεις πριν το τέλος του έτους. Είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε για πολύ περισσότερους ανθρώπους αυτή τη φορά, και ήταν μεγάλη τιμή να μπορέσουμε να βγούμε και να έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους σε όλη τη χώρα.
Μοιάζει να έχετε έναν ιδιαίτερο συνδυασμό από διαφορετικά ιδιώματα και διαθέσεις. Αν κάποιος σας ρωτούσε για τις βασικές σας επιρροές, τί θα απαντούσες;
Εγώ προσωπικά, εμπνέομαι από μπάντες όπως οι Radiohead, Bon Iver, Tool και ο Devin Townsend. Αυτό που πραγματικά με εμπνέει σχετικά με αυτούς τους καλλιτέχνες, είναι η ικανότητά τους να απελευθερώσουν κάτι τόσο στυλιστικά συνεκτικό, μεταφέροντας σε μουσικές περιοχές που ποτέ δεν έχουν αγγίξει προηγουμένως.
Εάν έπρεπε να διαλέξεις έναν στίχο από τα νέα σας τραγούδια που αντιπροσωπεύουν κάτι πρωταρχικό και βασικό σήμερα για σένα, ποιός θα ήταν και γιατί;
Για μένα, μάλλον είναι το “be like stone” από το πρώτο τραγούδι, “Strength in Stone”. Για μένα έχει να κάνει με το να στέκεσαι δυνατός ενάντια στην αγωνία και τις αντιξοότητες, αξιοποιώντας στο έπακρο αυτό που έχεις και να αποτελείς μία ισχυρή και αποφασιστική δύναμη στη ζωή των ανθρώπων γύρω σου.
Αισθάνεσαι ότι είσαι μέρος μίας συγκεκριμένης μουσικής σκηνής; Έχετε σχέσεις με άλλες μπάντες της Αυστραλίας;
Απολύτως! Υπάρχει μια σαφής progressive μουσική σκηνή εδώ στην Αυστραλία και μερικές από τις μπάντες που έχουν βγει από την Αυστραλία, κάνουν απίστευτα πράγματα εδώ και στο εξωτερικό. Είναι πραγματική τιμή να θεωρηθούμε σύγχρονοι με άλλους καταπληκτικούς καλλιτέχνες όπως οι Plini, Ne Obliviscaris, Caligula’s Horse και Sleepmakewaves. Από την εμπειρία μου, η αυστραλιανή προοδευτική σκηνή γίνεται όλο και μεγαλύτερη και πιο ποικιλόμορφη, πράγμα που είναι υπέροχο!
Ακούς νέα μουσική και, αν ναι, ποια είναι τα πιο ενδιαφέρον άλμπουμ που έχεις ακούσει μέχρι στιγμής το 2018;
Συνήθως είναι δύσκολο με την τρέχουσα μουσική, αλλά μου άρεσε πολύ το νέο ΕΡ των Plini, “Sunhead”. Εκτός από αυτό, το τελευταίο άλμπουμ του Olafur Arnalds , “re:member”, είναι απίστευτο! Πολλά καλά πράγματα συμβαίνουν στη μουσική σε όλο τον κόσμο αυτή τη στιγμή και είναι σπουδαίο να είσαι ακροατής.
Ενδιαφέρεσαι για άλλες μορφές τέχνης που επηρεάζουν πιθανώς τη μουσική σου;
Η σύντροφός μου είναι εικαστικός καλλιτέχνης, έτσι απορροφώ αρκετή εξωτερική επιρροή που δεν είναι τυπικά μόνο μουσική. Καλλιτέχνες όπως ο Michael Zavros, Kim Noble και Alex Seton είναι όλοι καλλιτέχνες που πρόσφατα ανακάλυψα ότι έχουν εκπληκτικές τεχνικές ικανότητες, αλλά και όμορφες εννοιολογικές ιδέες από τις οποίες πραγματικά εμπνέομαι.
Τέλος, ποια είναι η πιο τολμηρή φιλοδοξία- στόχος που έχεις για το OOaM;
Τελικά, θέλω να φτάσω σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους. Για μένα η σύνθεση μουσικής δεν ήταν ποτέ κάτι άλλο, πέρα από τη δημιουργία μουσικής και τέχνης που θα ήθελα να ακούσω, αλλά θα ήταν μεγάλη τιμή να θεωρηθούμε η αγαπημένη μπάντα κάποιου. Να είναι κάποιος τόσο ερωτευμένος με τη μουσική μας, που να κινείται συναισθηματικά από αυτό, θα ήταν αλήθεια ένα μεγάλο συναίσθημα.
168 
