Ακούγοντας τη μουσική τους αισθάνεσαι τη μυρωδιά του μπαρουτιού από το γειτονικό salloon, που πρόσφατα έγινε πεδίο αντιπαράθεσης κάποιον χαρτοκλεφτών και το μόνο που έμεινε είναι η ιστορία. Μια ιστορία σαν αυτή που μας διηγούνται οι The Road Miles στο δεύτερο τους album, “Ballads From The Wasteland” (review). Ο Δημήτρης Μαρσέλος περπατάει τα δέκα βήματα κάτω από το μεγάλο ρολόι του δημαρχείο και τραβάει όσο πιο γρήγορα μπορεί, πυροβολώντας ερωτήσεις προς τους Άλεξ (πλήκτρα), Γιάννη (Μπάσο), Μιχάλη (κιθάρα) και Αφροδίτη (φωνή), λίγο πριν εκείνοι συναντήσουν στη σκηνή του Fuzz τους The Underground Youth (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ).
-Σας καλωσορίζω για ακόμη φορά στη σελίδα μας! Καταρχάς, συγχαρητήρια για το νέο δίσκο. Ο προσωπικός σας ήχος ακούγεται σαν να εδραιώνεται αυτή τη φορά. Πόσα μίλια διανύσατε για να φτάσετε στο “Ballads for the Wasteland”;
Αλεξ: Αν πούμε ότι η αφετηρία του ταξιδιού μας ήταν το “Gold and Shadows”, τότε το “Ballads for the Wasteland” σαν σταθμό μας βρίσκει αρκετά κατασταλαγμένους ως προς τον ήχο μας, συνεχίζοντας από εκεί που μας άφησε το ντεμπούτο μας, αλλά με μία διάθεση να το πάμε ακόμα παραπέρα. Σε αυτό βοήθησε και η προσθήκη δύο νέων μελών στο σχήμα (ο Επαμεινώνδας στην κιθάρα & ο Αλέξανδρος στα πλήκτρα), γεγονός που από μόνο του ανακατεύει την τράπουλα ακόμα περισσότερο. Πάντως για να φτάσουμε στο Ballads κυριολεκτικά διανύσαμε μίλια, από την στιγμή που δυο μέλη μας (Αφροδίτη και Γιάννης) μετακόμισαν μόνιμα από την Αθήνα στην Κρήτη εν μέσω της δημιουργίας του άλμπουμ!
-Από τον τίτλο αντιλαμβάνομαι πως έχουμε να κάνουμε με ξεχωριστή ιστορία σε κάθε τραγούδι. Υπάρχει όμως, κάποιος κοινός παρονομαστής;
Γιάννης: Η ατμόσφαιρα και σχεδόν όλες οι ιστορίες των τραγουδιών είναι επηρεασμένες από τον Μαύρο Πύργο, ένα -πολύ αγαπημένο μας- έργο του Στήβεν Κινγκ, του οποίου το setting ταίριαζε απόλυτα στην ατμόσφαιρα που θέλαμε να βγάλουμε σε αυτή τη δουλειά. Ουσιαστικά, το “Ballads for the wasteland” είναι ένας concept δίσκος.
-Οι στίχοι μοιάζουν να είναι επηρεασμένοι από έμμετρη ποίηση. Είναι αυτός ο λόγος που κάποιες φορές τραγουδιστικά ακουμπάται η πρόζα;
Μιχάλης: Η έμμετρη ποίηση ως σημείο αναφοράς σε διάφορα είδη μουσικής άλλοτε λειτουργεί και άλλοτε όχι. Η πρόζα, στα δικά μας αυτιά και μυαλά, είναι αυτή που λειτουργεί καλύτερα, μας αφήνει χώρο να περιγράψουμε, να διατυπώσουμε συναισθήματα και εν τέλει να αφηγηθούμε. Ο τρόπος που η Αφροδίτη ερμηνεύει μας άφησε ελεύθερους να περιπλανηθούμε στην μουσική και αφήσαμε πάνω της το κομμάτι της λεκτικής απόδοσης με τα τόσο ιδιαίτερα και όμορφα ,κατά την γνώμη μας, αποτελέσματα !
-Η αμερικάνικη μουσική παράδοση είναι ένα δυνατό στοιχείο στη μουσική σας. Πόσο σας έχει επηρεάσει τελικά η blues και country κουλτούρα;
Αφροδίτη: Ήταν εξ αρχής η αιτία και η αφορμή για να εμπνευστούμε στη μουσική μας. Από τα blues, τη gospel του και την country του 1920 μέχρι την rock and roll & psych του 1960 – 1970. Η θεματική των στίχων επηρεάζεται επίσης συχνά από την αμερικανική μουσική παράδοση.
-Σας αρέσουν οι ταινίες western; Ποιο θα ήταν το σενάριο εκείνης που θα έντυνε η μουσική σας; Αν θα διαλλέγατε πρωταγωνιστές, ποιοι θα ήταν αυτοί;
Γιάννης: Μας αρέσουν, ιδιαίτερα οι ιταλικές εκδοχές του είδους, αυτό που ονομάζουμε spaghetti western. Η μουσική μας μάλλον θα ταίριαζε σε μία μακρόσυρτη, ελεγειακή ιστορία λύτρωσης, όπως την λέει ο Γκιγιέρμο Αριάγα στις “Τρεις Ταφές του Μελκιάδες Εστράδα”. Για πρωταγωνιστή, φυσικά τον Κλιντ. Ενας είναι ο Κλιντ.
-Σε κάποια σημεία ένιωσα την παρουσία των Pink Floyd. Θα τολμούσατε να διασκευάσετε κάποιο κομμάτι τους με δικό σας τρόπο;
Αφροδίτη: Οι Pink Floyd είναι για μας τα “παιδικά” μας βήματα και ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα των πρώτων μας ακουσμάτων στη rock μουσική. Άλλωστε, ο καθοριστικός τους ρόλος στην εξέλιξη της παγκόσμιας μουσικής, είναι σχεδόν αδύνατον να μην εμφαίνεται σε πολλά σύγχρονα rock συγκροτήματα. Θα διασκευάζαμε με τον δικό μας σκοτεινό τρόπο το “Hey You”.
-Αν σας καλούσαν σε μονομαχία, που θα διαλέγατε να λάβει χώρα και τι όπλο θα επιλέγατε;
Αφροδίτη : Lowlands, Σκωτία. Σίγουρα το όπλο θα ήταν πυροδοτικό πιστόλι.
-Εμφανίζεστε σε λίγες μέρες μαζί τους The Underground Youth. Τι περιμένετε να αποκομίσετε από αυτή την εμπειρία;
Μιχάλης : Πρώτα από όλα οι Underground Youth είναι μια μπάντα που σεβόμαστε και αγαπάμε ιδιαίτερα, θα σας αποκαλύψω ότι πριν κάποια χρόνια σε μια αντίστοιχη εμφάνιση τους ήμασταν σύσσωμη σαν μπάντα στο κοινό. Νομίζω ότι το να συνυπάρξουμε στον ίδιο χώρο, να ανταλλάξουμε απόψεις αλλά και να ακούσουμε από προνομιακή θέση το λαιβ τους είναι από μόνο του ένα κίνητρο. Από κει και πέρα γνωρίζοντας την μεγάλη απήχηση αυτής της μπάντας στο ελληνικό κοινό, το να μπούμε στα αυτιά όσων των δυνατών περισσότερων φίλων της μουσικής είναι κάτι ιδιαίτερο και σημαντικό για εμάς. Επιστέγασμα όλων των παραπάνω και κύριο χαρακτηριστικό των Road Miles είναι ότι απολαμβάνουμε ιδιαίτερα σαν μπάντα την live απόδοση της μουσικής εν γένει οπότε περιμένουμε να περάσουμε πολύ καλά!
-Έχετε σχεδιάσει περιοδεία για την προώθηση του album;
Αφροδίτη : Υπάρχουν διάφορες ιδέες στο τραπέζι. Θα δούμε, ας μην τα πούμε και όλα!
-Για τέλος θα ήθελα να μας αφιερώσετε κάποιον καινούργιο στίχο σας…
Αφροδίτη : “In my sun scorched face you see your Messiah. Refuse to believe that, if He existed, I’ve killed him a long time ago”.
243 
