Αν το “Commercial Suicide” των Serenity Broken μας πήρε τ’ αυτιά (review), το “Redefine” που μόλις κυκλοφόρησε, αποτελεί για το πρώτο μισό του 2017 ένα από τα καλύτερα hard rock album που ακούσαμε από εγχώρια μπάντα (review). Με αφορμή, λοιπόν, την κυκλοφορία του, αλλά και την παρουσίαση του το Σάββατο 27 Μαΐου στο ΙΛΙΟΝ Plus (δελτίο τύπου), ο Μάριος (η μια από τις δύο κιθάρες του σχήματος), μίλησε για τους Serenity Broken, μέσα από τη δική του οπτική, στο rockway.gr και τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο.
– Μάριε θα θέλαμε να σε καλωσορίσουμε στο φιλόξενο χώρο του rockway.gr και να σ’ ευχαριστήσουμε που θ’ απαντήσεις στις ερωτήσεις μας. Ξεκινώντας, θα ήθελα να μας πεις πως προέκυψαν οι Serenity Broken, τι σημαίνουν για εσένα προσωπικά και τι εκπροσωπούν γενικότερα;
Ευχαριστώ και γω με την σειρά μου για την φιλοξενία. Προσωπικά για μένα τυχαία θα έλεγα έκατσε η όλη φάση με την μπάντα καθώς από αγγελία σε γνωστό site μουσικών αγγελιών είδα ότι έψαχναν τα παιδιά κιθαρίστα, έστειλα και έτσι απλά θα έλεγα, πήρε μπρος. Προσωπικά για μένα σημαίνουν διέξοδο από την ρουτίνα ή και αδιέξοδο καμιά φορά (γέλια)… Γενικότερα δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια τι εκπροσωπούν, είμαστε απλά μια μπάντα που παίζει τη μουσική που γουστάρει, περνάει καλά και βγάζει αυτή την ενέργεια και έξω.
– Το νέο σας album, “Redefine”, μόλις κυκλοφόρησε κι από τα πρώτα ακούσματά του, αποτελεί μια εξαιρετική δουλειά για τα εγχώρια δεδομένα, τόσο από άποψη παραγωγής, artwork, αλλά κυρίως ηχητικού αποτελέσματος. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε, ώστε πέντε χρόνια μετά, να επανεμφανιστείτε με μια τόσο άρτια δουλειά και πως τις ξεπεράσατε;
Οι δυσκολίες ήταν άπειρες να σου πω την αλήθεια, έκανα μια αποχή τριών χρόνων από την μπάντα, μετά είχαμε πρόσφατα αλλαγές στο line up οι οποίες μας κράτησαν λίγο πίσω, ταυτόχρονα δουλεύαμε τα κομμάτια ως τριάδα με σκοπό να τελειώσει ο δίσκος. Φαινόταν τόσο μακριά αυτή η μέρα, καταλαβαίνεις αλλά να τελικά που όλα μπήκαν στο αυλάκι, πιεστήκαμε είναι η αλήθεια, το αποτέλεσμα, όμως, μας αποζημιώνει σε κάθε ακρόαση και δείχνει να αρέσει και σε όσους το έχουν ήδη ακούσει! Οπότε με μία λέξη νομίζω ότι είχαμε “πίστη”, και στο υλικό, και σε εμάς τους ίδιους!
– “Redefine” λοιπόν! Πού ο οφείλεται αυτή η δήλωση επαναπροσδιορισμού; Τι έχετε αναθεωρήσει μέσα σε μια 7ετία ύπαρξης ή 5ετία από την πρώτη πολύ επιτυχημένη σας δουλειά;
Φρέσκο lineup, φρέσκες ιδέες, ώριμα μυαλά (λέμε τώρα…). Προσωπικά θα έλεγα, restart! Από κεί και πέρα, είναι αρκετός καιρός για να δεις τι λάθη έκανες, να σκεφτείς, να αναθεωρήσεις απόψεις. Νομίζω ότι όλα έγιναν για καλό και όλα ήρθαν στην ώρα τους.
– Η ελληνική rock και heavy σκηνή, φάνταζε ως ανέκδοτο στ’ αυτιά των περισσοτέρων μας, 15-20 χρόνια πριν. Πλέον την τελευταία δεκαετία έχει διαμορφωθεί μια ακμαία και δυνατή εγχώρια δυναμική συγκροτημάτων και καλλιτεχνών. Πού νομίζεις ότι οφείλεται αυτή η άνθηση; Οι κοινωνικο-οικονομικές μεταβολές έπαιξαν κάποιο ρόλο;
Είναι νομίζω η ερώτηση των 100.000 ευρώ αυτή… Πίστευω ότι όντως έπαιξε ρόλο η κατάσταση που ζούμε, οπότε ίσως και σαν διέξοδο, η μουσική βγήκε προς τα έξω. Επίσης ρόλο έπαιξε και παίζει, με όλα τα καλά και τα κακά που έχει, το ίντερνετ και η εύκολη πληροφόρηση, δίνοντας στις μπάντες ένα μέσο εύκολο και “φθηνό” να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους και στον ακροατή την “πολυτέλεια” να μπορεί να ακούσει, να δει άμεσα τις ίδιες τις μπάντες.
– Ποιες επιρροές κουβαλάτε στις πλάτες σας, με τι μουσικές χτίσατε το μουσικό σας background; Ποιος μεγάλος κιθαρίστας σ’ έπεισε να πιάσεις την κιθάρα ή επηρέασε δραματικά το παίξιμό σου;
Σαν Μάριος, ξεκίνησα με τα κλασικά, ένα βινύλιο deep purple στο σπίτι, ένας ξάδερφος με μια κασέτα Βlack Album και όλα πήραν τον δρόμο τους. Λατρεύω το progressive σαν είδος, ήμουν παλιότερα μανιακός συλλέκτης άγνωστων μπαντών, έχω περάσει και μία φάση από death metal και οποιαδήποτε μπάντα τελείωνε σε “-ation” το όνομα της (malevolent creation κλπ κλπ). Ο κιθαρίστας που με έκανε να πιάσω κιθάρα στα χέρια ήταν ο Satriani και μετά ο Hammet, ενώ θεωρώ τεράστια επιρροή τον Steve Lukather (Toto) στο παίξιμο και στον τρόπο σκέψης μου όσων αφορά την κιθάρα. Προσκυνώ John Petrucci και τον Allan Holdsworth και επίσης θα μπορούσα να γράψω άλλες 100 παραγράφους με κιθαρίστες που γουστάρω..
– Όποιος παρακολουθήσει την πορεία σας, διακρίνει ότι τα βήματά σας είναι πολύ προσεκτικά, η προβολή είναι αρκετά μετρημένη, δίνετε μεγάλη έμφαση στη μουσική που εκπροσωπείτε κι όχι στο χωρίς όρια promotion, ενώ ζωογόνος δύναμη του σχήματος είναι οι live εμφανίσεις. Πώς διαχειρίζεστε τη γενικότερη εικόνα σας και τι ανταπόκριση εισπράττετε από το κοινό στα live σας;
Προσπαθούμε να είμαστε απλά οι εαυτοί μας, κοιτάμε τη μπάντα και από την πλευρά του ακροατή, οπαδού, φίλου, οπότε θέλουμε να μην κάνουμε πράγματα που θα μας την έσπαγαν άμα τα βλέπαμε σε μια άλλη ή σε μια αγαπημένη μας μπάντα, όπως και επίσης κάνουμε πράγματα που γουστάρουμε ή που θα γουστάραμε να δούμε! Οι live εμφανίσεις πιστεύω είναι και το μεγαλύτερο ατού της μπάντας και όπως είπα και παραπάνω, βγάζουμε ενέργεια και ο κόσμος ανταποκρίνεται θετικά.
– Όταν άκουσα το “Commercial Suicide” είπα ότι αποκλείεται να αφορά ελληνική μπάντα αυτός ο ήχος, το “Redefine” δε, με έπεισε ότι πρέπει να δουλεύετε ατελείωτες ώρες για να επιτύχετε αυτό ομοιογενές κράμμα hard rock και metal. Ποια η καθημερινότητα σας ως μπάντα; Βιοπορίζεστε από τη μουσική;
(γέλια) Χαίρομαι που το λες αυτό γιατί συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο… Συνήθως οι βασικές ιδέες έρχονται κι όταν νιώσουμε ότι θέλουμε να γράψουμε καινούριο υλικό, καθόμαστε και δουλεύουμε μέχρι να βγει κάτι που να μας αρέσει, σε χαλαρό κλίμα πάντα. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν βιοποριζόμαστε από την μουσική, το αγαπάμε αυτό που κάνουμε, το πουσάρουμε όσο μπορούμε κι όπου μας πάει.
– Έχει τύχει να σας δω περίπου τρεις φορές τα τελευταία χρόνια ζωντανά. Προσωπικά ξεχώρισα τη συμμετοχή σας για τα 10 χρόνια των Need, αλλά και πρόσφατα στο An Club όταν ανοίξατε τους Scar of the Sun, η παρουσία σας ήταν καταιγιστική παρά τη μικρή προσέλευση του κόσμου, παίξατε δίχως αύριο, τιμώντας όπως λέμε τη φανέλα. Τι είναι αυτό που σας μεταμορφώνει στην σκηνή και ποιες οι πιο αξιομνημόνευτες on stage συνεργασίες που είχατε;
Προσωπικά όταν ανεβαίνω στη σκηνή, ξεχνάω όλα τα υπόλοιπα και απλά διασκεδάζω, είναι το αγχολυτικό μου. Επίσης εκεί φαίνεται και η μπάντα, μακριά από τη σιγουριά του cd. On stage συνεργασίες που δεν ξεχνώ, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω καμία από τις μπάντες που έχουμε μοιραστεί την σκηνή, θα έλεγα πριν αρκετά χρόνια σε φεστιβάλ στο Αγρίνιο που παίξαμε στο ίδιο billing με Rotting Christ. Δεν κολλάγαμε πουθενά, αλλά όντας οι παιδικοί μας ήρωες, τουλάχιστον στους μισούς τότε στην μπάντα, ήταν κάτι ξεχωριστό πραγματικά.
– Το Σάββατο 27 Μαΐου εμφανίζεστε στη σκηνή του Ilion Plus για την παρουσίαση του “Redefine”. Τι να περιμένει το αθηναϊκό κοινό από αυτή τη βραδιά, ποιοι θα συμμετέχουν μαζί σας;
Θα δει 3 άκρως ενεργητικές μπάντες στην σκηνή, θα ακούσει μουσικάρες, φυσικά κομμάτια από τον καινούριο μας δίσκο, ατμόσφαιρα πάρτυ, με φθηνό εισιτήριο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς… (γέλια)! Μάζι μας οι Honey Badger και οι Sun, Rain in life και guest μουσικός έκπληξη… ο Γιώργος Κόλλιας (Nile )…ούπς…
– Μάριε, θα ήθελα να σ’ ευχαριστήσω για τη συνέντευξη κι αναμένουμε να σας απολαύσουμε στο Ilion Plus και όπου αλλού μας δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον!
Εγω ευχαριστώ πολύ για τις ερωτήσεις και θα χαρούμε να σας δούμε και απο κοντά στις 27.
305 
