Οι Hypnotic Nausea, αν και κατάγονται από το Αγρίνιο (οι καλύτερες πράσινες ελιές φυτρώνουν εκεί), έχουν εδραιωθεί στην μουσική σκηνή της Αθήνας, στην οποία εμφανίζονται τακτικά. Με ανοίγματα σε μεγάλες συναυλίες σαν εκείνες των Crippled Black Phoenix και των Sasquatch και με ένα εξαιρετικότατο ντεμπούτο που τιτλοφορείται “Hypnosis”, μας παίρνουν από το χέρι σε ένα αβέβαιο, αλλά σίγουρα “ανενόχλητο ταξίδι του ακροατή στις αισθήσεις”. Το rockway.gr και ο Δημήτρης Μαρσέλος επικοινωνεί με τον Γιώργο (κιθάρα, φωνή) για να μάθει όσα περισσότερα μπορεί, εν όψει εμφανίσεως των στο Sonic Ritual Fest του An Club στις 19 Μαΐου (δελτίο τύπου).
-Καλησπέρα! Τι είναι η υπνωτική ναυτία; Σας την προκαλεί η μουσική; Είναι πνευματική κατάσταση κατά την οποία εμπνέεστε;
Καλησπέρα. Είναι το όνομα μας. Είναι η μουσική μας και οι εικόνες που δημιουργούμε μέσω αυτής σε συνδυασμό. Υπνωτικά ηχοτοπία με εικόνες που ερεθίζουν το μυαλό.
-Το “Hypnosis” ήταν απολαυστικό μέσα και έξω. Ένας δίσκος διαφορετικός κατά τη γνώμη μου. Εσείς ονομάζεται το ύφος της μουσικής σας post stoner. Ποιες είναι οι μπάντες/καλλιτέχνες που έχετε σαν πρότυπα;
Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια! Όσο για το είδος είναι κάτι που το βλέπουμε λίγο από απόσταση. Ξεκινήσαμε αυτή τη μπάντα με κύριο μέλημα να μην περιοριστούμε αυστηρά σε έναν ήχο ή ένα είδος. Ακούμε και αγαπάμε πολλά διαφορετικά είδη για να κλείσουμε την δημιουργικότητά μας σε ένα. Όσο για μπάντες/καλλιτέχνες θαυμάζουμε πολύ τους All Them Witches, Queens of the Stone Age, Sigur Ros, Tool, Radiohead, Puscifer, The Sound Defects, Erik Sumo band, Kraftwerk και πάρα πολλούς άλλους.
-Η εικαστική πλευρά των H.N. είναι επίσης αξιοπρόσεκτη. Εξώφυλλο που ρέπει προς τον κυβισμό και ένα μάτι-σύμβολο που φαντάζει να αναδεικνύει μυστικισμό. Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλετε να μεταδώσετε μέσα από αυτά;
Αυτή η πλευρά μας ενδιαφέρει πάρα πολύ και είμαστε τυχεροί που έχουμε έναν εικαστικό στην μπάντα. Αυτό μας δίνει την άνεση να μπορούμε να υλοποιούμε αυτά που έχουμε στο μυαλό μας, τόσο για το artwork των albums, όσο και για τα visuals στις ζωντανές μας εμφανίσεις. Από την άλλη νιώθω ότι τα σχέδια του Γιώργου έχουν περισσότερο τη βάση τους στην ψυχεδέλεια και τον σουρεαλισμό. Στο παραλογισμό του ονείρου. Τέλος, δεν πιστεύω πως έχει να κάνει με τον μυστικισμό ή με κάποιο μήνυμα, αλλά με την δημιουργία ταυτότητας και χαρακτήρων μέσω της προσωπικής μας ματιάς. Το μήνυμα στη δική μας περίπτωση προκύπτει πάντα μέσα από το concept του album.
-Ένας χρόνος “Hypnosis”. Πως το υποδέχτηκαν οι μουσικόφιλοι;
Πολύ καλά και αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη διότι σε εμάς άρεσε, επειδή όμως ήμασταν τόσο μέσα σε αυτό δεν είχαμε πραγματικά ιδέα πως θα φαινόταν σε κάποιον τρίτο. Πέρα από την χαρά ήταν και μια μικρή ανακούφιση!
-Έχετε ξεκινήσει να δημιουργείτε τον διάδοχο του;
Είμαστε στην φάση προπαραγωγής του δεύτερου album. Πιστεύω στα μέσα καλοκαιριού να έχουμε μπει studio.
-Υπάρχει ένα hype που συνοδεύει το heavy rock και την ψυχεδελική rock τα τελευταία χρόνια. Πιστεύετε πως θα καταφέρουμε, όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτό, να κρατήσουμε όλον τον κόσμο που ήρθε κοντά μας;
Πιστεύω στην δύναμη της μουσικής, του λόγου, των εικόνων και της σχέσης που δημιουργεί ένας καλλιτέχνης ή μια μπάντα με το κοινό της. Το hype στην Ελλάδα είναι τα μπουζούκια και τα σκυλοπόπ. Δεν είναι hype το γεγονός ότι ήρθε κόσμος σε μία σκηνή που άξιζε να έρθει ούτως η άλλως, μιας και το επίπεδο είναι πιο ανεβασμένο από ποτέ. Και δεν πιστεύω ότι μπάντες όπως οι Rotting Christ, Planet of Zeus, Nightstalker, The Last Drive, 1000mods, Need, Universe217, Poem, Tardive Dyskinesia, Mother of Millions, Cyanna Mercury, The Big Nose Attack και τόσες άλλες έχουν ανάγκη το οποιοδήποτε hype.
-Σας έχω παρακολουθήσει ζωντανά όταν ανοίξατε για τους Sasquatch, όμως πως θα περιγράφατε μια ζωντανή σας εμφάνιση σε κάποιον που δεν σας έχει δει;
Η λέξη που μου έρχεται πιο έντονα στο μυαλό μου είναι παράσταση. Όχι με την έννοια του θεατρικού δρώμενου, αλλά κάτι με αρχή, μέση και τέλος. Ένα ανενόχλητο ταξίδι του ακροατή στις αισθήσεις. Φαντάσου για να το πετύχουμε αυτό δεν λέμε λέξη κατά την διάρκεια του set μας. Δεν γνωρίζω κατά πόσο είναι αυτό καλό ή κακό επικοινωνιακά, όμως έτσι μας βγαίνει.
-Έχει αλλάξει κάτι μουσικά στους H.N. από τότε;
Είναι ζωτικής σημασίας για εμάς το να αλλάζουμε σε κάθε album. Ο καινούριος δίσκος για παράδειγμα έχει πολλά σαουντρακικά, αλλά και progressive στοιχεία σε σχέση με το “Hypnosis”.
-Παίξατε στη Λευκάδα με τους Planet of Zeus. Πως είναι τα πράγματα από πλευράς κοινού σε εκείνη τη πλευρά της χώρας;
Τρελαμένα! Η επαρχία διψάει για συναυλίες και μπορώ να σου το πω με σιγουριά αυτό μιας και η καταγωγή μας είναι από το Αγρίνιο. Από πλευράς κοινού, τα πράγματα είναι εκπληκτικά, αφού ο κόσμος αντιμετωπίζει ως γεγονός μια τέτοια συναυλία! Υπάρχει τρέξιμο και ενασχόληση για να στηθεί ένα τέτοιο live, κυρίως από ανθρώπους που πραγματικά πονάνε αυτή τη μουσική.
-Μέχρι να φτάσουμε στη συμμετοχή σας στο Sonic Ritual Fest στο An Club, τι άλλο έχει το μενού;
Πρόβες, πρόβες και πρόβες! Και για το νέο album, αλλά και για το Fest. Είναι μεγάλη μας τιμή που η Εύα Κολομβού μας συμπεριέλαβε σε αυτό. Είναι τεράστια χαρά να συμπράττεις με μπάντες που εκτιμάς τόσο.
-Ήρθε η σειρά σας λοιπόν, να χαρίσετε κάποιους στίχους σας στους αναγνώστες μας. Δώστε πόνο…
I said to myself : ‘’Go
Track down what is real
Give your thoughts a path way
Embrace all your fears
Live as an illusion
Stay the fuck away
From what is killing
What you’ve hoped
Was there to give you
Strength to see…’’
264 
