Νομίζω πως πλέον οι συστάσεις για τους Suicidal Angels περιττεύουν. Οι Αθηναίοι thrashers ξεκίνησαν στις αρχές των ‘00s, περίοδο που η εν λόγω σκηνή δεν αποτελούσε τη “μόδα” της εποχής και κατάφεραν όχι μόνο να αναζωπυρώσουν το ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα πλέον να έχουμε πολλά, καλά thrash σχήματα στην Ελλάδα αλλά επίσης και να ξεφύγουν από τα σύνορά τους και να βγάλουν τη μουσική τους έξω. Θα μπορούσα να πω πολλά καλά λόγια ακόμα αλλά η σταθερά ανοδική τους πορεία μιλά πιο εύγλωττα και πιο απτά από ό,τι θα μπορούσα να προσθέσω. Έχοντας πλέον έξι ολοκληρωμένες κυκλοφορίες στο δυναμικό τους, με το “Division Of Blood” που κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες, επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος, στο Gagarin 205 την 17η Φεβρουαρίου, για ένα show που υπόσχεται πολύωρο headbanging και αρκετό ιδρώτα στο moshpit. Πριν από αυτό όμως, εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον frontman του σχήματος, Νίκο Μελισσουργό, για να μάθουμε τις εξελίξεις στο στρατόπεδο των Suicidal Angels.
Γεια σου Νίκο!
Γεια χαρά και ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη.
Ας αρχίσουμε με τον τελευταίο σας δίσκο. Ο “Division Of Blood” κυκλοφόρησε την προηγούμενη χρονιά και ήταν μία διαφορετική οπτική σε σχέση με τον “Divide And Conquer”. Μίλησε μας για αυτή την κυκλοφορία, ποια ήταν η ιδέα πίσω από τον δίσκο;
Δεν υπήρχε καμία ιδέα, η ιδέα δημιουργήθηκε παράλληλα με τα κομμάτια. Δεν προσχεδιάζουμε κάτι όταν φτιάχνουμε μουσική, αν κάτι το προσχεδιάσεις είναι καταδικασμένο να αποτύχει σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια. Η μουσική σε πάει, όχι εσύ αυτή. Ποτέ δεν έχουμε πει “ας πάμε να κάνουμε ένα δίσκο έτσι, τον άλλο αλλιώς”. Το μόνο που κυνηγήσαμε, στo πλαίσιo του δυνατού, είναι να αποφύγουμε την υπερβολική επεξεργασία του ήχου. Θέλαμε να βγάλουμε ένα live feeling, σα να έχεις την μπάντα μπροστά σου να παίζει. Νομίζω πως το καταφέραμε σε αρκετά υψηλό βαθμό. Όσο αφορά τη θεματολογία του δίσκου, απλά καταπιάνεται με ένα θέμα το οποίο θα είναι πάντα σύγχρονο, μιας και ζούμε κάτω από την μόνιμη απειλή του, τον πόλεμο. Συνθήκες που τον δημιουργούν, επιπτώσεις στην ψυχολογία λαών και εθνών, στίγματα και όλα αυτά τα θηριώδη. Απλά καθημερινά πράγματα (γέλια).
Τα τελευταία χρόνια τα περάσατε στη Γερμανία. Πώς ήταν η εμπειρία από έξω; Έχετε αποφασίσει πλέον να επιστρέψετε οριστικά στην Αθήνα ή σκέφτεστε να γυρίσετε στο εξωτερικό;
Η εμπειρία του εξωτερικού ήταν φανταστική. Προσφέρονται περισσότερες ευκαιρίες, δεν τρέχεις σα σχιζοφρενής μέσα στα αεροδρόμια τα χαράματα, να εξηγήσεις ότι αυτό είναι κιθάρα και οχι όπλο μαζικής καταστροφής, διότι πας παντού οδικώς. Είναι πιο εύκολο να κάνεις πάρα πολλά πράγματα που αφορούν μία μπάντα διότι οι υποδομές είναι διαφορετικές. Στο εξωτερικό υπάρχει υποδομή και πρόνοια για όλες τις πολιτισμικές εκδηλώσεις, πράγμα το οποίο λείπει από την Ελλάδα φανερά. Η ποιότητα ζωής δε θα πω καλύτερη η χειρότερη, γιατί αυτό είναι κάτι υποκειμενικό, είναι σίγουρα πολύ διαφορετική από εδώ. Όχι, δεν υπάρχει μόνιμη επιστροφή στην Αθήνα, σε καμία περίπτωση. Απλά θα βρούμε μια χρυσή τομή, μοιράζοντας τον χρόνο αναλόγως των υποχρεώσεων. Δυστυχώς ή ευτυχώς, το metal εκεί είναι.
Πόσα περιθώρια υπάρχουν μέσα στο φάσμα της thrash, στο οποίο ο μέσος ακροατής έχει ένα αρκετά συγκεκριμένο ορίζοντα προσδοκιών, να μπορείς να γίνεσαι δοκιμάζεις και να παρουσιάζεις πράγματα τα οποία να είναι τόσο “κλασικά” όσο και δημιουργικά “φρέσκα”
Αν η μουσική προέρχεται πραγματικά γιατί την γουστάρεις και όχι γιατί είναι της μόδας ή λόγω προβολής κτλ, τότε θα είναι πάντα κλασική και φρέσκια. Γιατί απλά δεν θα είναι κάτι εγωιστικό, συνεπώς οι όποιοι πειραματισμοί γίνονται στα πλαίσια του ύφους που σου αρέσει και όχι που σου επιβάλλεται. Κατά συνέπεια, η ανανέωση του ύφους υπάρχει και μπορεί να γίνει. Υπάρχει χώρος για τα πάντα, αρκεί να υπάρχει αυτογνωσία και αναζήτηση.
Ξεκινώντας τους Suicidal Angels ως ένα school project, υποθέτω, δεν περίμενες να έχουν την εξέλιξη που μέχρι σήμερα έχετε επιτύχει. Τι πιστεύεις πώς ήταν αυτό που διαφοροποίησε το σχήμα ώστε να ξεφύγει από το πλαίσιο ενός ερασιτεχνικού εγχώριου project και να εμφανίσει την αξιοσημείωτη επαγγελματική πορεία που έχετε μέχρι σήμερα τόσο εντός όσο και κυρίως εκτός συνόρων;
Η ξεροκεφαλιά και το πείσμα μας. Το αδιάκοπο κυνήγι της όποιας ευκαιρίας μας παρουσιαζόταν, δίχως να σκεφτόμαστε τι και πως. Οι εποχές τότε ήταν πολύ διαφορετικές. Δεν υπήρχε internet στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα, ως ένα τεράστιο database όπου μπορείς να βρεις τα πάντα. Χρειαζόταν τρέξιμο, προσωπικό χρόνο και πολλές θυσίες. Το thrash δεν ήταν δημοφιλές, ήταν μουσειακό είδος, μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους όταν λέγαμε πως παίζουμε thrash. Μέχρι και τα μποτάκια τα άσπρα ήταν δυσεύρετα, σε κάτι υπόγεια στο μοναστηράκι μόνο κι αν ήσουν τυχερός. Δε το βάλαμε κάτω, προσπαθούσαμε να παίξουμε όπου ήταν δυνατόν, ανεξαρτήτως εξόδων, δουλεύαμε όλοι παράλληλα για να μπορούμε να καλύπτουμε τα έξοδα. Κοιτώντας βέβαια πίσω, θα το ξαναέκανα, ακριβώς το ίδιο και με τα ίδια λάθη. Φανταστικές εμπειρίες και χαίρομαι που τις κουβαλάω.
Πριν από μερικά χρόνια, στο live σας ως headliners στο Gagarin με Exarsis, Bio- Cancer και Domination, ειπώθηκε ότι, λίγο έως πολύ, η εγχώρια thrash σκηνή βγήκε από την underground φάση. Εσύ πώς βλέπεις την εγχώρια σκηνή και την πρόοδο της τα τελευταία χρόνια;
Η ελληνική σκηνή έχει προοδεύσει με γοργά βήματα, υπάρχουν φανταστικές μπάντες σε όλα τα είδη. Νομίζω πως μπορούμε να ανταγωνιστούμε σε θέμα ποιότητας, πολλές νέες μπάντες του εξωτερικού, αλλά σε θέμα υποδομών είμαστε γύρω στον ένα αιώνα πίσω, δυστυχώς, άλλη κουβέντα αυτή. Το μόνο που θα μπορούσα να πω, είναι να μη το βάζουν κάτω, να μη ξενερώνουν και να προχωράνε μπροστά, ένα βήμα τη φορά κ πολλή υπομονή. Πλέον ο δρόμος είναι ανοιχτός, λίγο έως πολύ ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, οπότε, απάνω τους.
Έχετε κάνει αρκετά shows και tours, τόσο ως headliners όσο και μαζί με μερικά από τα πιο σημαντικά σχήματα της διεθνούς metal σκηνής. Υπάρχουν κάποια που ξεχωρίζεις ιδιαίτερα και γιατί;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο απ’ όλα, διότι το κάθε ένα είχε κάτι το διαφορετικό, κάποια εμπειρία που το κάνει μοναδικό. Πράγματι είναι πολύ δύσκολο. Μια εμπειρία που μου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό κ δύσκολα θα τη ξεχάσω, είναι πριν 10 χρόνια ακριβώς, όταν ανοίγαμε για τους Kreator στο Gagarin, που ήρθε ο Mille κ μας ζήτησε ένα μπλουζάκι μας να το φορέσει στο encore κ λίγο καιρό αργότερα σε συνέντευξή του, είχε αναφέρει το όνομά μας ως ανερχόμενη μπάντα. Μου είχαν κοπεί τα πόδια στη κυριολεξία (γέλια).
Αυτήν την περίοδο, πλην της προώθησης του “Division Of Blood” έχετε στα σκαριά και νέο υλικό για επόμενη κυκλοφορία σας;
Ιδέες πάντα υπάρχουν, δεν έχει ξεκινήσει ακόμα το “μαγείρεμα” βέβαια. Έχουμε κυρίως επικεντρωθεί στη προετοιμασία μας για τις συναυλίες που έρχονται. Νομίζω πάντως πως σύντομα θα αρχίσει η σύνθεση καινούριων κομματιών. Δε θέλουμε να βιαστούμε. Κάθε δίσκος που κυκλοφορούμε θέλουμε να είναι ένα τουλάχιστον βήμα παραπέρα για την μπάντα. Είναι πολύ εύκολο να βγάλεις ένα δίσκο ο οποίος θα είναι ένα αναμάσημα προηγούμενων ιδεών ή ακόμα χειρότερα, τραγούδια που απορρίφθηκαν στο παρελθόν.
Μέσα σε όλα, η πορεία σας δείχνει και την τάση να κατακτά με σταθερά βήματα νέες προκλήσεις. Ποιους στόχους και τι προσδοκίες έχετε θέσει για τη συνέχεια;
Να συνεχίσουμε να παίζουμε την μουσική που μας αρέσει κ να μπορέσουμε να παίξουμε σε κάθε γωνιά του έως τώρα γνωστού κόσμου.
Για εμάς από την κάτω πλευρά του stage, ένα thrash, καλό live, έχει τρομερή ενέργεια και ένταση, την οποία φυσικά τροφοδοτείτε εσείς από τη σκηνή. Για εσάς, από την άνω πλευρά, πώς είναι η εμπειρία και η ανατροφοδότηση που παίρνετε από τον κόσμο στη διάρκεια ενός live;
Το thrash, είναι μια μουσική που μεταδίδει κ από τις 2 πλευρές μία απίστευτη ενέργεια. Είναι σαν ένας αγώνας τένις (γέλια). Ο ένας πετάει την μπάλα στον άλλο, υπάρχει μια συνεχής εναλλαγή ενέργειας. Το να βλέπεις στα μάτια του κόσμου κατά την διάρκεια του live αυτή τη φωτιά του metal και το χαμόγελο της ικανοποίησης στο τέλος της συναυλίας, είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμάς. Γιατί πάνω απ’ όλα και μεγαλύτερη σημασία όλων, είναι να σέβεσαι τον κόσμο που ήρθε, σε υποστήριξε και θα είναι εκεί και την επόμενη φορά. Πλέον, αν τον κοροϊδέψεις δε θα ξανάρθει, οι εναλλακτικές είναι πολλές.
Στις θεματικές των στίχων σας, ακούγοντας κανείς τη δισκογραφία σας μπορεί να καταλάβει που κινείστε. Υπάρχει αιτιακή σχέση, εννοώντας ότι κάποιο γεγονός ή φαινόμενο σας παρακινεί να γράψετε γι’ αυτό ή είναι, τρόπον τινά, “for the sake of the music”;
Όχι, δεν ήμουν ποτέ οπαδός αυτού του μότο. Ένα τραγούδι αποτελείται από μουσική και στίχους. Αν ο στίχος είναι ανόητος, τότε το τραγούδι έχει χάσει αυτομάτως το νόημα του. Αν πας πάλι να το παίξεις ψαγμένος, κουλτουριάρης κτλ χωρίς να είσαι, πάλι το τραγούδι έχει χάσει το νόημα του. Προσωπικά κ όσο αφορά το στίχο των Suicidal πάντα υπήρχε κ θα υπάρχει αιτιακή σχέση. Δεν γίνεται νομίζω να μην υπάρχει αιτιακή σχέση. Πως θα μπορέσεις να βγάλεις την ένταση αν δεν υπάρχει σχέση;
Σε λίγες μέρες θα εμφανιστείτε μαζί με τους Released Anger, Karma Violens και Abyssus στο Gagarin. Τι να περιμένουμε από αυτή σας την εμφάνιση στην Αθήνα μετά από καιρό;
Πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο live, γιατί είναι η πρώτη συναυλία εντός του ελλαδικού χώρου, μετά την επιστροφή μας από την Γερμανία, καθώς και με το Gus στη κιθάρα. Πιστεύω θα είναι κάτι μοναδικό για όλους μας. Να περιμένετε ένα καταιγιστικό thrash metal show. Μαζί με τις υπόλοιπες μπάντες, οι οποίες έχουν επίσης αρκετό καιρό να εμφανιστούν, υποσχόμαστε ένα βράδυ γεμάτο metal, ιδρώτα κ πολύ headbanging. Ανυπομονούμε!
Αυτά από εμένα, ευχαριστώ ιδιαίτερα για τον χρόνο σου και θα σας δω ξανά επί το έργω στις 17 του μήνα! Τα τελευταία λόγια δικά σου!
Σε ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη, ευελπιστούμε να σας δούμε και σας κ όλους τους υπόλοιπους στο live της Παρασκευής. Θα είναι ένα φανταστικό party. Σας ευχαριστούμε όλους για την υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια και πάνω απ’ όλα να κρατήσουμε την σκηνή ζωντανή, ο καθένας με το τρόπο που μπορεί!
766 
