EARTHSIDE

Στις 23 Οκτωβρίου του 2015 κυκλοφόρησε ένα από τα πληρέστερα, πιο εντυπωσιακά και αφοπλιστικά ντεμπούτο της τελευταίας δεκαετίας.

Με τον πήχη σε δυσθεώρητα ύψη, ακόμα και για φτασμένα συγκροτήματα του prog rock-metal ιδιώματος, οι Earthside από το Connecticut παρουσιάζουν στο άλμπουμ τους με τίτλο “A Dream In Static” έναν συνδυασμό  “cinematic progressive metal” με “instrumental, symphonic prog”.

Πέρα από τη συγκεκριμένη περιγραφή που ανήκει αποκλειστικά στους ίδιους, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα άλμπουμ ασύγκριτης συνθετικής ωριμότητας και μεγάλου ηχητικού πλούτου που έχει τον βαρύ οπλισμό να συγκινήσει σχεδόν κάθε ακροατή που εμπλέκεται με τον ευρύτερο χώρο του prog rock και τους δώσει έστω μια ευκαιρία.

Στηρίζοντας με τις δικές τους δυνάμεις την ανεξάρτητη παραγωγή του δίσκου, πέρα από την πολυτελή ηχογράφηση (με την εξαιρετική δουλειά των David Castillo και Jens Borgen) που σαν ήχος συνολικά κολακεύει ακόμα περισσότερο το συνθετικό επίπεδο, έχουμε και την παρουσία σημαντικών guest τραγουδιστών: οι Lajon Witherspoon (Sevendust), Daniel Tompkins (Tesseract), Bjorn Strid (Soilwork) και Eric Zirlinger (Face the King, ex-Seer), αφήνουν ο καθένας το δικό του στίγμα με μεγάλες ερμηνείες. Αν προσθέσει κανείς και τη συμμετοχή της “The Moscow Studio Symphony Orchestra” στο τραγούδι “Mob Mentality”, είναι εμφανές πως οι Earthside έχουν συγκεντρώσει πολλούς και ιδιαίτερους λόγους για να τους προσέξει κανείς. Η εντυπωσιακή συνθετική ικανότητα του γκρουπ διασχίζει κυριολεκτικά πολλά μουσικά ιδιώματα και συγκεράζει όλα τα εξαρτήματα στο κυνήγι της απόλυτης έκφρασης.

Στην προσπάθεια να ανακαλύψουμε τους μηχανισμούς και τα συστατικά που οδηγούν σε ένα σεισμικό ντεμπούτο, μιλάμε με τον κημπορντίστα των Earthside, Frank Sacramone.

Γεια σου Frank. Μπορείς αρχικά να μας περιγράψεις σύντομα πως δημιουργήθηκαν οι Earthside;
Ο Jamie, o Ben κι εγώ παίζαμε μαζί μουσική για πάνω από δέκα χρόνια. Ήμασταν μαζί σε μια μπάντα που λεγόταν Bushwhack, που είχαμε κάνει μαζί με έναν σχολικό φίλο, τον Brandon, στο μπάσο. Η αποχώρηση του Brandon αργότερα μας οδηγεί να φέρουμε ένα φίλο του Jamie από το κολλέγιο, τον Sean, για να συμπληρωθεί ξανά η σύνθεση. Ήταν ακριβώς σε αυτή τη φάση της μπάντας που γράψαμε το “The closest I’ve come”. Όταν και ο Sean έφυγε από το γκρουπ, αποφασίσαμε πως θέλουμε να ξαναρχίσουμε τη μουσική μας ζωή σαν μια νέα μπάντα με νέα αποστολή. Θέλαμε να αξιοποιήσουμε ακριβώς το ύφος του “The closest I’ ve come” και σχηματίσαμε τους Earthside. Στη διάρκεια αυτής της μετάβασης, ενώθηκε κι ο Ryan μαζί μας, με παρέμβαση της αδερφής του που είχε ένα κοινό φίλο με μας. Οι Earthside υπάρχουν από τότε με αυτή τη σύνθεση.

Ποια είναι η δική σας σύλληψη γύρω από τη μουσική και τι θέλετε να δημιουργήσετε;
Στόχος μας είναι να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας και να δημιουργήσουμε μουσική που θα έχει ένα σημαντικό νόημα για μας. Ελπίζουμε, μέσα από αυτή τη διαδικασία, να αντηχεί και για τους άλλους με την ίδια βαρύτητα. Εμείς οι ίδιοι προκαλούμε τους εαυτούς μας να βρούμε την κατάλληλη διάταξη, υφή, αρμονία και μελωδία, να εκφράσουν τα συναισθήματά μας. Επί του παρόντος η περισσότερη μουσική που δεχόμαστε δεν περιέχει ιδιαίτερα βαρύ συναισθηματικό περιεχόμενο. Θα θέλαμε να είμαστε πρωτοπόροι οδηγώντας τους ακροατές σε μια διέξοδο για να βιώσουν τη μουσική με βαθύ τρόπο.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις και ο αντίκτυπος του πρώτου σας άλμπουμ; Θυμάσαι κάτι που σας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
Το άλμπουμ μας στην πραγματικότητα, στην αρχή δεν είχε ποτέ την εμβέλεια που εμείς ελπίζαμε με την κυκλοφορία του. Είναι ενδιαφέρον πως υπήρχε μια σταδιακή αύξηση των αντιδράσεων και της ανακάλυψής του. Νομίζω πως ο κόσμος χρειάζεται χρόνο για να καταλάβει το δίσκο μας, είναι αρκετά διαφορετικός σε σύγκριση με τους περισσότερους εκεί έξω. Είμαστε μια instrumental μπάντα αλλά έχουμε guest τραγουδιστές. Υπάρχουν τέσσερα instrumental στο άλμπουμ και τέσσερα τραγούδια με φωνητικά. Κάθε τραγούδι ακούγεται διαφορετικό από το άλλο και έχει άλλη ενορχήστρωση. Για όλους αυτούς τους λόγους χρειάστηκε αρκετός χρόνος στους ανθρώπους να καταλάβουν τι ακριβώς είναι. Ξαφνικά το περασμένο καλοκαίρι οι αριθμοί μας στο Youtube εξερράγησαν, αυτή τη στιγμή το άλμπουμ έχει πάνω από ένα εκατομμύριο προβολές… Δεν υπήρχε κάτι το ξεχωριστό, εκτός από τον τρόπο που οι άνθρωποι σχολίαζαν τη μουσική μας. Έλεγαν πράγματα όπως “αυτός ο δίσκος άλλαξε τη ζωή μου” ή “αυτό το άλμπουμ με βοήθησε στη διάρκεια μιας βαθιάς πάλης στη ζωή μου”. Η συνέπεια της ποιότητας των αντιδράσεων ήταν κάτι το ιδιαίτερο κι όλοι μας στους Earthside θα το εκτιμούμε για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Πώς ήρθατε σε επαφή με τους guest τραγουδιστές για το άλμπουμ;
Ήταν ένας συνδυασμός του να ηχογραφήσεις τα καλύτερα demo για να τα στείλεις στους υποψήφιους τραγουδιστές και διαρκούς σχεδιασμού μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Κάναμε πολλές προσεγγίσεις με όλους τους τραγουδιστές που τελικά συμμετέχουν. Νομίζω πως εκτίμησαν την αποστολή και τη μοναδική φύση της μουσικής μας. Για παράδειγμα, ο Lajon ήταν πραγματικά ενθουσιασμένος με την προοπτική να τραγουδήσει μαζί με ορχήστρα.

Σχεδιάζετε να βρείτε μόνιμο τραγουδιστή άμεσα ή θα συνεχίσετε να δουλεύετε με αυτό τον τρόπο;
Αυτήν τη στιγμή σχεδιάζουμε να συνεργαστούμε με περισσότερους guest τραγουδιστές για το επόμενο άλμπουμ. Θα εξετάζαμε την εύρεση μόνιμου τραγουδιστή, αν όλοι εξίσου αισθανόμαστε ότι αυτό θα ενισχύσει την έκφραση στη σύνθεση των τραγουδιών μας.

Ποιο είναι το βασικό θέμα στο “A Dream In Static”;
Το βασικό θέμα είναι η προσωπική πάλη, η κληρονομιά και η προσπάθεια να ξεπεράσεις φαινομενικά ανυπέρβλητα εμπόδια. Ο στίχος “αγώνας χωρίς ανταμοιβή” στο ομότιτλο τραγούδι, εμπεριέχει την ιδέα ότι μπορούμε να προσπαθήσουμε όσο πιο σκληρά γίνεται και να θυσιάσουμε τα πάντα για να πετύχουμε κάτι και τα πάντα να πέσουν στο κενό. Μερικά άλλα παραδείγματα για τη φιλοσοφία των τραγουδιών είναι στο “Mob mentality”, η αδυναμία της ζωής και να αφήνεις πίσω σου την κληρονομιά κάποιου, στο “Contemplation of the Beautiful”, πόσο καταστροφική μπορεί να είναι η ομορφιά με τη νύξη για το πόσο άδικη μπορεί να είναι η ζωή, στο “Closest I’ve Come” πως δεν είσαι ικανοποιημένος με την επίτευξη κάποιου στόχου καθώς πάντα εμφανίζεται ένας νέος στον ορίζοντα.

Ονόμασέ μας τις βασικές σας επιρροές τόσο σαν μουσικοί και συνθέτες, όσο και σαν απλοί ακροατές.
Κύρια επιρροή μας είναι ο προσωπικός μας αγώνας σαν άνθρωποι και το πως βιώνουμε ορισμένες πτυχές της ζωής, του πολιτισμού και της φιλοσοφίας. Αντλούμε πολλά στοιχεία από τα είδη της κλασικής μουσικής, soundtracks, rock, metal, electronic, funk και hip hop.

Έχετε σκέψεις και σχέδια για το επόμενο βήμα και την εξέλιξή σας;
Γράφουμε ήδη νέα μουσική! Θέλουμε να ελπίζουμε πως θα ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε το δεύτερο άλμπουμ στο τέλος του χρόνου. Θα υπάρξει επίσης μια κυκλοφορία κάποιων b’ side τραγουδιών από το “A Dream In Static”. Εκτός από τα υπόλοιπα τυπικά πράγματα σαν μπάντα, θέλουμε να δουλέψουμε για να οικοδομήσουμε την κοινότητα των Erathside και να αλληλεπιδράσουμε με περισσότερους ανθρώπους.

Ποια είναι τα στοιχεία που πιστεύεις πως μπορεί να κάνει μια καινούρια μπάντα να ξεχωρίσει από το σωρό και να τραβήξει την προσοχή;
Αυτό εξαρτάται από τον τελικό στόχο που έχει. Αν σκοπεύουν να γίνουν διάσημοι σε μια στιγμή, θα πρέπει να προσπαθήσουν να έχουν τρελό viral περιεχόμενο με κάθε κόστος. Αν θέλουν να δημιουργήσουν μια καλλιτεχνική έκφραση που θα κρατήσει για γενιές, θα πρέπει να είναι αληθινοί με τους εαυτούς τους όσο περισσότερο γίνεται και να απευθύνονται σε ανθρώπους ειδικά όπως αυτοί. Να μην ξεκινήσουν προσπαθώντας να κερδίσουν ευρύ κοινό.

Ποιο είναι το πιο σημαντικό θετικό και αρνητικό αποτέλεσμα της μουσικής βιομηχανίας σήμερα;
Το θετικό και ταυτόχρονα αρνητικό της μουσικής βιομηχανίας σήμερα είναι πως περισσότεροι μουσικοί μπορούν να φτάσουν σε περισσότερους ανθρώπους. Ενώ η μπάντα σου μπορεί να φτάσει μέσω του διαδικτύου σε ανθρώπους που δεν θα έφτανε ποτέ πριν, κάθε άλλο γκρουπ φτάνει στους ίδιους ανθρώπους, κατακλύζοντας την αγορά. Αυτός ο υπερκορεσμός είναι δύσκολο να ελεγχθεί, αν όμως μια μπάντα καταφέρει να περάσει τον θόρυβο του διαδικτύου, μπορεί να ανταμειφθεί χωρίς να υποχρεωθεί σε κανέναν.

Τέλος, ποια συμβουλή θα έδινες σε ένα νέο παιδί που έχει ξεκινήσει τώρα να εξασκείται και σχηματίζει το πρώτο του γκρουπ της γειτονιάς;
Η συμβουλή μου είναι να βρει την αληθινή μουσική του φωνή. Δεν μπορώ να το υπερτονίσω όσο πρέπει αυτό. Μην αφήνετε τις επιρροές να αναλάβουν ολοκληρωτικά τη μουσική σας. Μην αφήνετε ό,τι είναι “cool” κι ό,τι δεν είναι, να ρυθμίσουν τον τρόπο που εκφράζεστε. Πειραματιστείτε πολύ και βρείτε νέους τρόπους να αναπτύξετε τις ιδέες σας. Πάνω από όλα να θυμάστε γιατί αγαπάτε τη μουσική και να απολαμβάνετε τη διαδικασία δημιουργίας της, παρά τα εμπόδια που θα αντιμετωπίσετε προσπαθώντας γι’ αυτό. Στη συνέχεια, αφού βρείτε αυτό που σας κάνει μοναδικό, αποκτήστε εμπειρίες. Εξασκηθείτε όλο και περισσότερο, αντιληφθείτε τη διαδικασία ηχογράφησης μουσικής, αντιληφθείτε πως μπορείτε να εμπορευθείτε, πως να δημιουργήσετε καλογραμμένα e-mail, τις θυσίες που πρέπει να κάνετε στην προσωπική σας ζωή για να πετύχετε… θα μπορούσα μάλλον να γράψω ένα μυθιστόρημα για όλα αυτά (γέλια)… Αλλά νομίζω πως αυτά είναι για αρχή κάποια χρήσιμα πράγματα να λάβει κανείς υπ’ όψιν του.

232

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…