Αν υπάρχει κάποιο κέρδος ουσιαστικό για όσους από εμάς αρθρογραφούμε σχετικά με την μουσική, είναι η δυνατότητα να δούμε όλους αυτούς που ποιούν την τέχνη με κάπως διαφορετική, πιο βαθιά και αληθινή ματιά. Πολλές φορές (τις περισσότερες για να είμαι ειλικρινής), αυτό που αντικρίζει κανείς είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που προσδοκά έχοντας έρθει πριν σε επαφή με την μουσική έκφραση των ιδίων ανθρώπων. Σακατεμένες προσωπικότητες που ξεχειλίζουν από εγωισμό και μιζέρια. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις στις οποίες το ποιόν τους δεν διαφοροποιείται, ούτε καν υποσκελίζεται από την μουσική τους υπόσταση. Για ποιο άλλο λόγο να κάνω αυτό τον πρόλογο, παρά μόνο επειδή έχω την τιμή να φιλοξενώ στις σελίδες μας για ακόμη μια φορά τον Z από τους Siva Six. Ναι, είχαμε ως αφορμή με την πολύ πρόσφατη κυκλοφορία του νέου άλμπουμ τους, “Dawn of Days”, αλλά όπως κάθε φορά, δεν μείναμε μόνο εκεί…
Να που είμαστε πάλι εδώ να τα πούμε για το τέταρτο, αυτή την φορά, άλμπουμ σας. Εμείς τουλάχιστον είμαστε εδώ αφού από ότι μου είπες εσείς την “κάνατε” για Γερμανία. Πως είναι η ζωή εκεί καταρχήν;
Γεια σου Γιάννη, είχα έρθει πριν 2 χρόνια στην Λειψία όταν παίξαμε στο WGT, οπότε ήξερα τι να περιμένω, απλά είναι πολύ καλύτερα όταν ζεις εδώ σε μόνιμη βάση, η Αθήνα με είχε κουράσει ήταν ώρα για μια αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.
Να πάμε και στο “Dawn Of Days”; Ωραία δουλειά. Ώριμη, και όσο πρέπει διαφορετική αφού εξακολουθεί να φέρει 100% τα ηχoχρώματα των S6 και με ένα concept που νομίζω σας ταιριάζει απόλυτα;
Μου αρέσει να ακούω ότι οι Siva Six εξελίσσονται, δεν γίνεται λόγο κάποιου σχεδίου, έτσι νιώθω και έτσι μου βγαίνει, θλίβομαι άλλωστε όταν ακούω μια από τα ίδια γύρω μου, ο δρόμος είναι μόνο μπροστά, είσαι ο ίδιος αλλά οι εμπειρίες φέρνουν την μεταμόρφωση και αυτή φέρνει την εξέλιξη , όπως σου είπα κάνω αυτό που νιώθω αλλά που και ταυτόχρονα μου αποκαλύπτεται. Η ευχαρίστηση δική μου να λες ότι μας ταιριάζει η αποκάλυψη…
Αυτήν τη φορά υπήρξε συνεργασία με τον Γιώργο Διαμαντόπουλο που βοήθησε σημαντικά να δοθεί με επιτυχία η έμφαση στα ατμοσφαιρικά σημεία. Πως προέκυψε καταρχήν η ιδέα, αν σας άρεσε η υλοποίηση και αν σκεφτόσαστε και με ποιο τρόπο να ακολουθήσετε αντίστοιχους δρόμους στην συνέχεια;
Αυτό που ακούς στους Siva Six είναι αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς κυρίως με τον παραγωγό μας Δημήτρη Ντουβρα, συνεργαζόμαστε πάνω από 10 χρόνια πλέον. Ξέρει τι θέλω και όπου οι μουσικές μου σκιές γίνονται δυσδιάκριτες έχει τον τρόπο να τις ζωντανεύει. Ο Γιώργος Διαμαντόπουλος είναι πάνω από όλα φίλος μου και είμαι περήφανος για αυτό, ήταν δίπλα μου στην πιο δύσκολη έως τώρα περίοδο της ζωής μου και έτσι τον προσκάλεσα να βάλει την ενέργεια του στο νέο μας μουσικό-στιχουργικό έργο το οποίο γνωρίζει πολύ καλά περί τίνος πρόκειται. Δεν έχω ιδέα τι θα γίνει στο μέλλον και αν θα ξανασυνεργαστούμε, αλλά αυτό είναι που δίνει αξία στην κάθε στιγμή.
Σας δυσκόλεψε αυτό το πάντρεμα των ήχων στις ηχογραφήσεις; Τι έχεις να θυμάσαι περισσότερο από αυτό το διάστημα;
Όχι καθόλου, όλα έγιναν φυσικά, ξέρεις όταν κάτι είναι και πρέπει να γίνει έχει ήρεμη και σταθερή ροή, όταν βλέπεις το αντίθετο δεν πρέπει να το βιάζεις, κάποιες φορές η μνήμη μου με απατά… Αυτό που σίγουρα θυμάμαι είναι ότι υπήρχε πολύ καλός συντονισμός και ενέργεια από όλους, σκληρή δουλειά και έντονα συναισθήματα για το τελικό αποτέλεσμα.
Η μετάβαση στην Γερμανία φαντάζομαι μόνο θετικό αντίκτυπο μπορεί να έχει στο θέμα των ζωντανών εμφανίσεων, έτσι δεν είναι;
Έτσι ακριβώς είναι Γιάννη, μας έχουν ήδη κλείσει για live στο Βερολίνο για το τέλος Φεβρουαρίου, έχουμε ένα mini tour στην Ρωσία τον Ιανουάριο, περιμένω να κλείσουν άλλα 2 live άμεσα για Γερμανία και ότι άλλο θα φέρει το άμεσο μέλλον.
Ας αφήσουμε κατά μέρους ότι ζωντανό και πες μου πόσο ανάγκη το είχες αυτό το μεταποκαλυπτικό concept; Θα σου ήταν αδιάφορο (ρητορικό το ερώτημα), αν αυτό το έντονο φλερτ με τα horror soundtrack σας έβγαζε σε δρόμους όπου οι Siva Six θα έντυναν με την μουσική τους ταινίες αντίστοιχες με το concept σας;
Το concept, ή απλά η γενικότερη θεματολογία κάθε κυκλοφορίας μας δεν είναι προϊόν κάποιας σκέψης/γραμμής ότι πρέπει να ασχολούμαστε ή να γράφουμε για αυτό, ή για εκείνο το θέμα… Πριν αρχίσει η δημιουργία κάθε έργου, ή κάποιες φορές κατά την διάρκεια της δημιουργίας του, η ψυχή του αποκαλύπτεται και επιβάλλεται, είναι ένα πολύ προσωπικό και ευαίσθητο θέμα όπως καταλαβαίνεις. Με λίγα λόγια… δεν είχα σκεφτεί να γράψω για την αποκάλυψη, έπρεπε να το κάνω. Αρκετοί μου είπαν ότι μας ταιριάζει το soundtrack ύφος, και ότι αποπνέουμε δυστοπική και όχι μόνο ατμόσφαιρα, αναμφισβήτητα θα ήθελα να δοκιμάσω να γράψω μουσική για μια ταινία, δέχτηκα και μια πρόταση εδώ στην Λειψία να ντύσω μουσικά κάποια πολύ γνωστή εξπρεσιονιστική ταινία του προηγούμενου αιώνα, προς το παρόν δεν έχω χρόνο, αλλά ίσως το κάνω στο μέλλον.
Δε σου κρύβω πως περίμενα και το artwork του “Dawn Of Days” να κινείται στο ίδιο πλαίσιο και ειδικά το εξώφυλλο το αισθάνθηκα κάπως διαφορετικό από αυτό που βγάζει το περιεχόμενο…
Πολύ ωραία, θα ήθελα να χαλαρώσεις, βάλε τα ακουστικά και πάτα το play, προσπάθησε να αποκολληθείς από ότι στερεοτυπικά φέρεις μέσα σου για την αποκάλυψη και κάθε πιθανό επίπεδο της, προσωπικό, γενικό, ορισμένο, ή αόριστο. Μια μέρα θα ξημερώσει η αρχή του τέλους, το τέλος τον ημερών, άσε τον εαυτό σου να το νιώσει, η μάχη μεταξύ ανθρώπων και πνευματικών οντοτήτων θα είναι αμείλικτη, πίσω στο βάθος βλέπεις τον καπνό και τον θάνατο, μπροστά σου όμως αν δεις κάτι που θα μοιάζει με το εξώφυλλο του “Dawn of Days” εύχομαι να φανείς δυνατός, να πεις τα λόγια φανερώνοντας την θέληση της καρδιάς σου και ίσως τα καταφέρεις…
Η απάντηση σου, απροσδόκητα, αντιλαμβάνομαι πως συνδέεται με την ερώτηση που είχα ετοιμάσει για την συνέχεια. Πρέπει λοιπόν να σου πω κάτι που συνέβη κατά την τελευταία συνέντευξη που σου είχα πάρει σε εκείνο το υπόγειο στούντιο στην Αλεξάνδρας μαζί με τον Σάκη από τους Web. Σου είχα ζητήσει στο κλείσιμο να προτείνεις ένα βιβλίο κι εσύ αναπάντεχα έριξες την φράση “Η ζωή μετά το θάνατο του Πάτερ Seraphim Rose”! Κάπου εκεί κοντά είχα ανακαλύψει κι εγώ το συγκεκριμένο και δεν σταματούσα να το προτείνω σε φίλους και γνωστούς, μέχρι και σήμερα. Πιστεύει ή δεν πιστεύει κάποιος, το εν λόγο ανάγνωσμα φέρνει πρωτόγνωρα ρίγη. Θέλω να σου κάνω την ερώτηση που δεν σου έκανα τότε. Ποια είναι η γνώμη που έχεις σχηματίσει ο ίδιος για την ζωή μετά το θάνατο;
Είναι χαρά για εμένα να ακούω την επίδραση του μεγάλου αυτού έργου σε εσένα, το προτείνω σε κάθε έναν που αναζητά τον εαυτό του, που ψάχνει τον πνευματικό του δρόμο, που θέλει να βρει έναν τρόπο να διαλύσει της πλάνες… Δεν έχει καμία σημασία αν έχω εγώ σχηματίσει κάποια άποψη για την ζωή του πνεύματος μετά τον αποχωρισμό του με την σάρκα, σημασία έχει ότι για όποιον βλέπει ως τουρισμό το πέρασμα του από εδώ δεν έχω καλά νέα να του πω. Όπως για κάθε αγαθό μεγάλος κόπος χρειάζεται έτσι και στο πνευματικό επίπεδο, έρχεται κάποια στιγμή που τελειώνει η πλάκα και πρέπει ο καθένας από εμάς να πάρει αποφάσεις και να παύσει να κρύβεται από τον ίδιο του τον εαυτό κοροϊδεύοντας τους γύρω του αλλά πάνω από όλα τον ίδιο του τον εαυτό. Η απόφαση είναι απλή… Που θέλεις να πας πνευματικά; Εδώ που είσαι; Κάτω; Πάνω; H απόφαση δική σου, όποια και να είναι όμως αυτή να είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι αλλά ούτε και θα είσαι ποτέ μόνος σου, ούτε εδώ, ούτε κει, όσο δύσκολο και αν είναι να ξεπεράσεις το ότι ο κόσμος δεν κινείται γύρω σου. Η άποψη μου λοιπόν Γιάννη δεν έχει καμία απολύτως σημασία γιατί η αλήθεια προϋπάρχει εμού και σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχουν διαπραγματευόμενες και θεωρητές εικασίες, η ζωή δεν σταματά ποτέ, αλλάζει μόνο και από μορφή γίνεται άμορφη.
Θα είχε τρομερό ενδιαφέρον ένα concept άλμπουμ σας που θα πραγματευόταν τον θάνατο όχι “κινηματογραφικά μεταποκαλυπτικά” μόνο, αλλά θα χρησιμοποιούσε την ατμόσφαιρα ως αφηγηματικό μέσο σε έναν post death πνευματικό επίπεδο…
Έχω τον λογισμό μέσα μου να γράψω για έναν από τους βασιλείς του θανάτου τον Darma Raja, ακούγεται και σίγουρα θα ήταν ένα εξαιρετικό concept, ήχοι και λέξεις για την αρχή της άμορφης ζωής μετά την εγκατάλειψη της σάρκας. Από την άλλη, δεν κατέχω έως τώρα κάποια παρόμοια εμπειρία έτσι ώστε να μπορέσω να την μεταδώσω και πολύ φοβάμαι ότι αν την αποκτήσω δεν θα μπορώ να γράψω κάποιο album για αυτήν (σ.σ.: κλείνοντας μου το μάτι).
Ποια είναι τα πράγματα που προβληματίζουν περισσότερο τον Z; Υπάρχουν κάποια από αυτά που καταφέρνουν να προκαλέσουν ακόμη και συναισθήματα φόβου, ή ανασφάλειας;
Σκέπτομαι το σήμερα όσο μπορώ, δεν είναι εύκολο αλά προσπαθώ, είναι μεγάλη πνευματική άσκηση και ιδιαίτερα σημαντικό να διαλύσουμε όλοι μας την πλάνη αυτή του καθημερινού λογισμού για το μέλλον, όλα περνάνε από το σήμερα και της πράξεις μας σε αυτό, το μέλλον διαμορφώνεται σε μεγάλο ποσοστό από το σήμερα. Όχι δεν νιώθω καμία ανασφάλεια, ναι φοβάμαι κάποια πράγματα όχι όμως πολλά, πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε αυτό που συμβαίνει, η ζωή γύρω μας δεν είναι αποτέλεσμα των θέλω μας.
Για χάρη της κουβέντας μας θα χρησιμοποιήσω υποθετικά το φαινόμενο της πεταλούδας και θα μας μεταφέρω σε ένα 2017 στο οποίο ο Z δεν ασχολείται με την μουσική, δεν έπαιξε ποτέ μουσική στην ζωή του για την ακρίβεια. Πως σε φαντάζεσαι να ζεις;
Δουλεύοντας με το σώμα και την ψυχή μου, είτε σε μια πόλη είτε στην όμορφη μοναξιά ενός βουνού προσπαθώντας να κάνω ότι κάνω πάντα στην ζωή μου, ένα ακόμη βήμα, κάπως καλύτερα, κάπως πιο γρήγορα, λίγο πιο σταθερά… έστω και αν χρειαστεί να συρθώ, απλά άλλο ένα βήμα μπροστά…
Να ξέρεις πως τις ερωτήσεις τις εμπνέομαι ακούγοντας την μουσική σας (γέλια). Σε ευχαριστώ πολύ και για αυτή την ευκαιρία που μου δίνεις να πούμε νέα και ενδιαφέροντα πράγματα για την μουσική και όχι μόνο. Καλή συνέχεια…
Εγώ σε ευχαριστώ ειλικρινά Γιάννη, πάντα απολαμβάνω της συζητήσεις μας, χαρά μου να εμπνέει το μουσικό-στιχουργικό μας έργο. Καλή συνέχεια σου εύχομαι και εγώ, να θυμάσαι να είσαι δυνατός, πρέπει να είσαι…
345 
