Περίπου ένα χρόνο πριν, είχα την ευθύνη της κριτική στο “ΕΡ- #1” των Γάλλων Blondstone (review) και είχα γράψει χαρακτηριστικά “Ίσως, περάσουν και δεν ακουμπήσουν την κάποια επιτυχία, αλλά προσωπικά ακούω κάποια στοιχεία που αν αναπτυχθούν σοβαρά μπορούν να προσφέρουν ομορφότερα πράγματα”.
Με ευτυχία βλέπω πως πήγανε ένα βήμα παραπέρα. Καλύτερη παραγωγή, ομορφότερες συνθέσεις, αλλά δεν φεύγουν από την μανία τους για τον Josh Homme. Η όποια αναφορά υπήρχε τότε στους Alice In Chains έχει σχεδόν εκμηδενιστεί και παρέα με την desert νοοτροπία των QOTSA, έχουμε την αλητεία των Eagles of Death Metal.
Οι Blondstone δεν έχουν ακόμα βρει τον προσωπικό τους ήχο, αλλά οι συνθέσεις τους είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσες, έστω και αν φαντάζουν να είναι κάποιος φόρος τιμής στον αγαπημένο τους Αμερικανό καλλιτέχνη.
Κομμάτια σαν τα “Bursting Shell”, “Oulala”, “On Your Own”, αλλά και το πιο ήσυχο “Lazy”, σου κρατούν καλή παρέα, όμως νομίζω πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να θέλεις να ακούσεις τις επιρροές τους.
Έχουν τα φόντα να κάνουν αίσθηση, αν οι κιθάρες και η συνθετική φιλοσοφία σταματήσουν να είναι Τζοσχομικές.
Πάμε ρε, παιδιά, μην με απογοητεύσετε!
498 
