Brutal και καταιγιστικό το πέμπτο full length album των Carnifex, υπό την αιγίδα του μεγαλύτερου label αυτή τη στιγμή στον ακραίο χώρο, της Nuclear Blast.
Οι coreάδες από το San Diego, εξακολουθούν να κατεβάζουν καντήλια, αλλά αυτή τη φορά, επιδεικνύουν διορατικότητα ως προς τις τάσεις του ήχου, εμπλουτίζοντας την μουσική τους με διάσπαρτα intellectual (δεν τα λέω prog, νισάφι πια με τις παραμύθες) στοιχεία, τα οποία αλληλεπιδρούν με τη μανιασμένη death/ black riffολογία, τα σπαστικά core breaks, τα ακατάπαυστα blast beats και την, ευρύτατης γκάμας, μπίχλα που εκστομίζεται από το λαρύγγι αυτού του καθάρματος που ακούει στο όνομα Scott Lewis.
Η βαρβαρότητα των Deicide, η βαρύτητα των Six Feet Under, τεχνοτροπίες που προσεγγίζουν τους μεγάλους Arsis (η επιρροή τους στη σύγχρονη σκηνή, όλο και γιγαντώνεται), δίνουν στο “Die Without Hope”, τα απαραίτητα συστατικά ενός καθώς πρέπει μισανθρωπικού, αντιθρησκευτικού και σύγχρονου death metal δίσκου.
Λιτό στην έκφραση του, δεν πρόκειται να βασανιστεί ο νους σου με μάταιες αναλύσεις. Τα πράγματα είναι αρκετά σαφή. Περίτεχνο ξύλο στα “Salvation Is Dead”, “Last Words” και στο ομότιτλο, τυπικό αλλά σαλεμένο core στα “Codemned To Decay” και “Hatred And Slaughter”, pure american kopanizing στα “Rotten Souls”, “Dragged Into The Grave” και τάσεις δομημένης μελαγχολικής προόδου στο εισαγωγικό θέμα του “Reflections Of The Forgotten” που μετουσιώνεται στο μελωδικό δράμα που αποτελεί τον επίλογο του album, το εντυπωσιακό “Where The Light Dies”.
Τεχνικά, δεν τίθεται ζήτημα, είναι τρομεροί παίχτες όλοι όσοι απαρτίζουν την μπάντα ενώ ιδιαίτερη μνεία αξίζουν τα εξαιρετικά μελωδικά solo των Jordan Lockrey και Corey Arford, που σε μεγάλο βαθμό συμπληρώνουν τις χαοτικές, σχεδόν black, συνθέσεις.
Με φοβερό, λεπτομερέστατο ήχο από τον Mark Lewis (Arsis, Whitechapel, Devildriver, Deicide), οι Carnifex κυκλοφορούν ένα αξιοπρεπές σύνολο τραγουδιών, που αν είσαι βαμμένος οπαδός, θα το απολαύσεις. Το “Die Without Hope” μου άρεσε, έχει πολλές ελκτικές heavy metal στιγμές μέσα του που θα σε κάνουν να το συμπαθήσεις πολύ, αλλά σίγουρα υπολείπεται πρόσφατων κυκλοφοριών, όπως του φοβερού “Into The Everblack” των The Black Dhalia Murder ή του “Prevail” των Kataklysm. Με δεδομένο ότι τα συγκεκριμένα album αποτελούν κορωνίδες του ύφους, οι Carnifex μπορούν να υπερηφανεύονται για τη δουλειά τους.
503 
