DUNCAN EVANS: “Bird of Prey” 7’’

To homework για το Πάσχα από το ήταν ένα 7’’, καλό soundtrack για ταξίδι…

O Duncan Evans, γνωστός και ως Henry Hyde Bronsdon των A Forest Of Stars αποφάσισε να μας δώσει μία πρόγευση για την επικείμενη κυκλοφορία του προσωπικού του album, το οποίο τιτλοφορείται “Lodestone”, εντός του τρέχοντος έτους έπειτα από την υπογραφή του στην Prophecy Productions δίνοντας σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων δύο νέα κομμάτια του, το ομώνυμο “Bird Of Prey” και το “She And I Must Part” στην B-Side.

Ο Evans, θεμιτά κατά τη γνώμη μου, επέλεξε να ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους από αυτούς που ακολουθούν οι A Forest Of Stars ξεφεύγοντας από τα πλαίσια του είδους και δοκιμάζοντας κάτι νέο από αυτό που έχουμε ακούσει από τη δουλειά του στα πλαίσια της μπάντας.

Διαβάζοντας τις απαραίτητες πληροφορίες πριν την ακρόαση βλέπω επιρροές από Cave, Cash και τους λοιπούς θαυματουργούς που ασχολήθηκαν με τις σκοτεινές, μακάβριες μπαλάντες και ήδη από την αρχή μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει κανείς  τα “πατήματα” όλων των ονομάτων που ανέφερε στις επιρροές του. Έχοντας ακούσει δουλειές καλλιτεχνών που επιδίωκαν να κάνουν κάτι ανάλογο μπορώ να πω πως το να κάνεις μία ενδιαφέρουσα δουλειά ή μια εκπληκτικά βαρετή βρίσκεται στην λεπτή ισορροπία μίας δυσδιάκριτης συχνά γραμμής. Ο Evans κατά τη γνώμη μου λοιπόν, κατάφερε  να παραμείνει στην πλευρά του ενδιαφέροντος με αυτό το πρώτο δείγμα της δουλειάς του. Και τα δύο κομμάτια είναι ενδιαφέροντα, με ωραίες συνθέσεις και την φωνητική συνοδεία να δένει αρμονικά.To “Bird Of Prey” θυμίζει ελαφρά και Madrugada, συγκριτικά πιο “δραστήριο” από το “She And I Must Part” που είναι μία ακουστική μπαλάντα αποχωρισμού…

Για τους ακροατές λοιπόν της σκηνής, είναι σίγουρα ένα καλό δείγμα για να περιμένουν και την ολοκληρωμένη δουλειά του καλλιτέχνη.

486

Avatar photo
About Φανή Τσουκαλά 171 Articles
Γεννήθηκε και μεγάλωσε [με γαλλικά και πιάνο(και μπαλέτο)] στη μαγευτική Αθήνα. Οι σχέσεις της με την rock και metal σκηνή ξεκίνησαν στο δημοτικό, με τη μία κασέτα που κυκλοφορούσε στο σχολείο, ηχογραφημένη από ραδιόφωνο, Λιωμένο Παγωτό από τη μία, Smells Like Teen Spirit από την άλλη. Η πρώτη κασέτα που αγόρασε παρόλ’ αυτά, ήταν Iron Maiden με Di Anno. ‘Έκτοτε έχει βρεθεί σε διαφορετικούς ρόλους, από τον πιο enthusiast θαυμαστή της νέας prog σκηνής, έως τον θιασώτη των Clutch. Σπανίως γράφει για πράγματα, εκτός αν θεωρεί ότι αξίζει να γραφτούν. Ονειρεύεται να βγει στη σύνταξη και να πάρει πτυχίο στην αστροφυσική, καθώς τα Ηumanities και τα Economics and Business που έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα, τα βρίσκει βαρετά απέναντι στο αχανές σύμπαν. Επιλογές καριέρας: αιώνια φοιτήτρια.