LUNA AD NOCTUM: “Hypnotic Inferno”

Επτά χρόνια απραξίας ήταν πολλά για τους πολωνούς Luna ad Noctum, και για αυτό είπαν να επιστρέψουν φέτος με το “Hypnotic Inferno”.

Η αλήθεια είναι πως δε νομίζω να είχαν λείψει σε πολλούς, μιας και ναι μεν οι προηγούμενες τρεις δουλειές τους είναι καλές, από την άλλη όμως δεν προσέφεραν κάτι το καινούριο στο black metal ιδίωμα, ενώ σε γενικές γραμμές δεν κατάφεραν να προσελκύσουν μεγάλο κοινό στις τάξεις τους.

Με το “Hypnotic Inferno” ίσως γίνει μια νέα αρχή, μιας και πλέον το κουαρτέτο από την Πολωνία δοκιμάζει να προσεγγίσει τη μουσική του με ακόμη πιο έντονο το Dimmu Borgir στοιχείο… Τουτέστιν, η νέα τους δουλειά αποτελεί ένα symphonic black metal υβρίδιο, στα χνάρια των Borgir, που δυστυχώς δε φέρει δική του ταυτότητα.

Αν ξεπεράσουμε το γεγονός λοιπόν πως οι Luna ad Noctum βαδίζουν στα “σίγουρα”, έχοντας γενικά επιλέξει την πεπατημένη, η τέταρτη δουλειά τους σίγουρα έχει διάφορα καλά στοιχεία, με κύριο χαρακτηριστικό το ότι οι συνθέσεις δεν κουράζουν και σίγουρα δε σου δημιουργούν μουσική αποστροφή. Παράλληλα βέβαια νιώθεις ότι ακούς κάποιο project, ή τον φτωχό συγγενή των Dimmu Borgir και εκεί που πας να χαρείς με συνθέσεις όπως “In Hypnosis”, “You Are What You Are”, “Abnormal Pain” και “Fleshless”, μετά από λίγο προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα. Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των σχημάτων είναι η κατά στιγμές πιο απλοϊκή προσέγγιση από πλευράς Luna ad Noctum, όπως φυσικά και η έλλειψη budget που δεν αφήνει το σχήμα να κάνει χρήση ορχήστρας.

Συμπαθέστατο δισκάκι, αλλά η έλλειψη προσωπικότητας σε ένα είδος που ούτως ή άλλως έχει πήξει από μιμητές, δε βοηθάει το “Hypnotic Inferno”. Άνω του μετρίου πάντως και μια καλή παρηγοριά για τους fan του είδους, που ανυπομονούν για το νέο album των Dimmu Borgir.

518

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1392 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.