Το “Evil will prevail” είναι το τρίτο ολοκληρωμένο album των Hellsingland Underground και όπως λένε και οι ίδιοι είναι η δουλεία στην οποία η μπάντα έχει πλέον αποκρυσταλλώσει το προσωπικό της στυλ, βρίσκοντας το δρόμο της.
Με κυρίαρχο το folk-rock στοιχείο στη μουσική τους αλλά χωρίς να τους λείπει η ποικιλία, αφού εύκολα κανείς μπορεί να αφουγκραστεί τις επιρροές της progressive των ’70s, του Dylan και να μεταπηδήσει σε αμέσως μετά σε ένα Sinatr-ικό περιβάλλον, δεν είναι μία από τις δουλειές που θα περάσει απαρατήρητη από το ακροατήριο (είναι ενδεικτική και η έντονη συναυλιακή δραστηριότητα της μπάντας για την απήχηση της μουσικής τους). Ας το πάρουμε όμως από την αρχή…
Η πρώτη ματιά στο artwork: αναγεννησιακές γυναικείες φιγούρες που μπλέκονται σε ένα baroque σκηνικό με άλλες φιγούρες αποκρουστικές, του “κάτω κόσμου”, με τις οποίες μοιάζουν να μάχονται, ένα κριάρι στη μέση, μία γυναίκα πάνω του (μου θυμίζει μία παράφραση της Ευρώπης) τρομαγμένη, ένας σκοτεινός ουρανός με ένα φως μακριά από την προαιώνια διαμάχη και ο τίτλος “Evil will prevail” (Ω! Δε θα έχουμε happy ending?), ναι, ομολογώ, από εμφάνιση έχει κερδίσει αλλά από περιεχόμενο;
Σε όλο το length του album κυριαρχούν απλές, καθαρές συνθέσεις σε πλήρη αντιστοιχία και με το στιχουργικό μέρος. Οpening track: “Singing while the world dies”, τόσο απλά, χωρίς περιττολογίες και συνδηλωτικά νοήματα, απλή περιγραφή της ζωής πέρα από το κινηματογραφικό Hollywood,όπου συνήθως, πράγματι “the evil prevails”.
Το album δικαιώνει τα λόγια των μελών της μπάντας, τα οποία το χαρακτήρισαν ως την πιο μεστή δουλειά τους. Αποτυπώνει αυτό που χαρακτηρίζουμε ως “καλοδουλεμένο” και αξίζει προσοχής.
420 
