Πόσους τροχούς έχει ένας οδοστρωτήρας; Μπράβο, φίλε! Σωστή απάντηση. Δύο έχει!
Ένας οδοστρωτήρας από το Γκέτεμποργκ μόλις πέρασε από πάνω μου και δυσκολεύομαι να το ξεπεράσω.
Galvano είναι το όνομα του και έχει όπως είπαμε, δύο τροχούς. Ο ένας ονόματι Mattias Nööjd κρατάει μια κιθάρα και τραγουδάει από το βάθος της αβύσσου και ο δεύτερος τροχός ονομάζεται Fredrik Käll και κάνει κουμάντο μεμβράνες και πιατίνια.
Αυτοί οι δύο κύριοι στην πρώτη τους ολοκληρωμένη επίσκεψη τους στο ακουστικό φάσμα μας κάνουν ένα τεράστιο βήμα, που τιτλοφορείται “Two Titans”.
Αυτό που ακούω είναι κάτι σαν τους Sons Of Otis πριν φύγουν σε αστρικό ταξίδι. Αργό και μελετημένο sludge doom, με πολύ όμορφες και κολλητικές μελωδίες στην κιθάρα και ένα σετ τύμπανα, τα οποία δημιουργούν ένα post υπόβαθρο.
Ο ίδιος ο Mattias δηλώνει πως σας τραγουδοποιός δεν μπορεί να διαψεύσει επιρροές από Black Sabbath και Pink Floyd, από εκεί και πέρα μπορούμε εμείς, οι ακροατές να τους κατατάξουμε όπου νομίζουμε καλύτερα.
Ο δίσκος έχει να κάνει με προσωπικά συναισθήματα και τον αέναο πόλεμο τον δύο πλευρών που αγκαλιάζουν τον κόσμο, το Καλό και το Κακό και τον αγώνα του να ξεχωρίσεις πότε το μυαλό σου προσπαθεί να σε ξεγελάσει. Το επιθετικό “Abysmal” που ξεκινάει αυτό το έργο, δίνει μια γεύση του τι συμβαίνει στη συνέχεια. Αναμφισβήτητα, το highlight του δίσκου είναι το “Hyperion”, με τον πολεμικό ρυθμό των τυμπάνων να μας βάζουν νωχελικά στο παιχνίδι της κιθάρας και μας οδηγεί στην φουλ επίθεση του “Ethereal Sword”. Μυρωδιές από Neurosis και High On Fire ακουμπούν τους αισθητήρες μας σε 48 λεπτά καλοπαιγμένης μουσικής από 2 καταξιωμένους μουσικούς. Α ρε, Sweden! Ξέρεις πάντα να μας κρατάς σε εγρήγορση!
Όντας περίεργος για το πως θα έμοιαζαν ζωντανά τα τραγούδια τους έκανα μια βόλτα στο youTube και τους παρακολούθησα. Τώρα θέλω να τους δω…Όταν δύο άτομα κάνουν δουλειά πολλών, το αποτέλεσμα είναι είτε αριστούργημα, είτε σουβέρ! Ακουμπήστε αλλού τα ποτήρια σας, λοιπόν και αφεθείτε!
502 
