SPIRAL SKIES: “Cult” EP

Οι Spiral Skies από τη Σουηδία, μετά τον ενδιαφέροντα δίσκο που κυκλοφόρησαν πέρσι, φέτος επανέρχονται δριμύτεροι, παρουσιάζοντάς μας ένα νέο EP ονόματι “Cult”, το οποίο περιέχει μόνο δύο τραγούδια με συνολικό χρόνο έντεκα λεπτά.

Οι Σουηδοί συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησαν με το “Blues for a Dying Planet”, με τη μουσική τους να είναι ένα μείγμα folk, doom, και 70’s rock music, με τους αδικοχαμένους The Devil’s Blood να είναι το συγκρότημα στο οποίο πλησιάζει πιο πολύ ο ήχος τους. Την παραγωγή του EP, την έχει αναλάβει ο Eric Sandberg και το artwork υλοποιήθηκε από τον Robert Andersson. Και οι δύο συνθέσεις, κυμαίνονται ποιοτικά στο ίδιο επίπεδο του πρώτου album.

Το πρώτο τραγούδι είναι το “Cult”, που μιλάει για τον καταραμένο έρωτα μιας γυναίκας για τον αρχηγό μιας αίρεσης και είναι μία μίξη μεταξύ των “Awakening” και “Labyrinth of the Mind” από τον πρώτο δίσκο. Το κομμάτι είναι αρκετά ατμοσφαιρικό και συναισθηματικό, με τις doom επιρροές να είναι πιο εμφανείς και με την Frida Eurenius να είναι πολύ καλή στην ερμηνεία της. Δεύτερο τραγούδι το “The Final Set”, το οποίο έχει ως θέμα το τέλος του κόσμου, κινείται σε πιο γρήγορο tempο με αρκετή δόση 70’s rock και εδώ οι Spiral Skies μου θύμισαν Jefferson Airplane. Εδώ αρκετά καλή δουλειά έχουν κάνει οι κιθαρίστες της μπάντας Johnny Goldface και Dan Grim, με το τραγούδι να κλείνει ικανοποιητικά με ένα όμορφο solo.

To “Cult” σαν δείγμα είναι αρκετά μικρό, αλλά μας δείχνει ότι οι Spiral Skies βρίσκονται σε φόρμα, καταφέρνοντας να μας κρατήσουν σε εγρήγορση για το επόμενο album τους, όταν αυτό κυκλοφορήσει.

https://www.facebook.com/spiralskies/

552

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.