TEMPLE OF THE FUZZ WITCH: “Temple of the Fuzz Witch”

Οι Temple of the Fuzz Witch είναι ένα νέο συγκρότημα, που μας έρχονται από το Ντιτρόιτ και τους αρέσει να παίζουν stoner doom. Οι Αμερικάνοι που σχηματίστηκαν μόλις πριν από δύο χρόνια, έχουν προλάβει να κυκλοφορήσουν ένα single και ένα EP. Φέτος μας παρουσιάζουν το πρώτο τους full length, στο οποίο έχουν δώσει το όνομα του συγκροτήματος.

Από το όνομα, καταλαβαίνεις ότι οι Temple έχουν επηρεαστεί πιο πολύ από group όπως οι Electric Wizard και οι Sleep, παρά από Black Sabbath ή Pentagram, πράγμα που όντως ισχύει, με τις περισσότερες συνθέσεις να νομίζεις ότι είναι ακυκλοφόρητο υλικό από το “Dopesmoker” ή το “Jerusalem” των Sleep. Το κακό όμως, είναι ότι οι συνθέσεις του “Temple of the Fuzz Witch” είναι “Β” διαλογής, με την πρωτοτυπία να “πηγαίνει περίπατο”.

Οι Temple, δυστυχώς, αντί να έχουν σαν έμπνευση τους Sleep, προσπαθούν να γίνουν σαν τους “μέντορές” τους και συνήθως αυτό δεν βοηθά τη μπάντα. Επίσης, στο “Temple of the Fuzz Witch” υπάρχουν και ποιοτικές διαφορές, με κάποια κομμάτια να είναι αξιοπρεπή όπως το “Bathsheba” και κάποια άλλα να στέκονται στην αντίπερα όχθη, εντελώς μονότονα, όπως το instrumental “Death Hails”, που στην ουσία απλά κάποιος χτυπάει τα τύμπανα επαναλαμβανόμενα, και ούτε καν drum solo δεν μπορείς να το πεις. Τα φωνητικά δεν τα λες άσχημα και κολλάνε με τη μουσική που παίζουν, ενώ και ο ήχος έχει τον απαραίτητο όγκο μαζί με την κατάλληλη “βρωμιά”.

Το “Temple of the Fuzz Witch” είναι ένας αρκετά μέτριος δίσκος και οι Αμερικανοί πρέπει να βελτιώσουν το songwriting τους και να γίνουν πιο πρωτότυποι την επόμενη φορά που θα παρουσιάσουν κάτι, για να υπάρχει νόημα στην ακρόαση του επόμενου δίσκου τους.

https://www.facebook.com/TotFW/

476

Avatar photo
About Πελοπίδας Χελάς 285 Articles
Γεννημένος τη δεκαετία του 80 έφαγε την πετριά με την σκληρή μουσική όταν στη τρυφερή ηλικία των 10, ένας συμμαθητής του από το σχολείο του έγραψε δυο κασέτες που του άλλαξαν όλη τη ζωή. Στη μια κασέτα ήταν γραμμένο το “The Number of the Beast ” και στην άλλη το “Master of Reality ”. Έκτοτε, η μουσική μπήκε για τα καλά στη ζωή του και μπορεί να έχουν περάσει 30 χρόνια, αλλά η καψούρα του για το metal παραμένει αμείωτη. Επίσης λατρεύει το διάβασμα, παίζει μανιωδώς video games και δεν λέει ποτέ όχι για κανα μονάκι σε κάποιο γήπεδο μπάσκετ.