SIDE EFFECTS: “Descending Rabbit Holes”

Δέκα χρόνια διαδρομής συμπληρώνει το επιδέξιο τρίο από το Zagreb της Κροατίας. Με την αφετηρία ενός solo project του κιθαρίστα/τραγουδιστή Ivan Mihaljevic, αλλά και με τη δισκογραφική δράση ήδη τριών άλμπουμ, οι Side Effects συμπληρώνονται πια από τον ντράμερ και βασικό συνοδοιπόρο του Mihaljevic, Alen Frljak, και τον μπασίστα Marko Karacic Karo, και κυκλοφορούν πάνοπλοι το τέταρτο άλμπουμ τους.

Με πέντε χρόνια απόσταση από το “Counterclockwise” του 2012, οι Κροάτες επιστρέφουν με ένα μπουκέτο έντεκα νέων τραγουδιών που βασίζονται στην παραδοσιακή δράση του ενεργητικού hard, heavy rock και στην δεινότητα των δημιουργών του. Με βάση την κιθάρα του Mihaljevic, που μοιράζεται ανάμεσα στον απαιτητικό σεβασμό των επιδράσεων από κορυφές όπως οι Satriani, Kotzen, και Gilbert, και την αποτελεσματικότητα του ρυθμού των ριφ που στοχεύουν στην άμεση διασκέδαση, οι Side Effects διατηρούν μέσα από μια πολυμορφία την αμεσότητα της προσέγγισης του ακροατή.

Πολλές εντυπώσεις παραλληλισμών συναντά κανείς καθώς προχωρά στο “DRH”. Από το επιμεταλλωμένο εναλλακτικό, αμερικάνικο rock των Alter Bridge, στο μακροσκελές, τεχνικό και βασισμένο στα 70’s προοδευτικό hard των Spock’s Beard, από το ρυθμικό, επιτακτικό, bluesy, αλήτικο rock των Winery Dogs, στις φωτεινές, αυτάρεσκες μελωδίες των Mr. Big, οι Κροάτες καταφέρνουν να ξεπεράσουν τον φτηνό μιμητισμό και να μας αφήσουν ένα άλμπουμ ενδιαφέρουσας τραγουδοποιίας.

Το εύρος των ακουσμάτων και επιρροών τους φανερώνεται ξεκάθαρα σε απαιτητικά και λεπτομερώς συναρμολογημένα τραγούδια όπως χαρακτηριστικά είναι το “The Siren Song”, που θα κάνει και τον δύσπιστο progster να ρουφήξει με χαμόγελο τη μπύρα του. Αμέσως μετά βέβαια, δεν διστάζουν να καταφύγουν στη ραδιοφωνική ελαφρότητα του “Hideout”.

Η πολυμορφία του άλμπουμ μπορεί να συμφιλιώσει το funky hard του “Colorblind” με το πολυπρόσωπο αλλά ιδανικά δεμένο “In The Shadow Of A Crumbled Fort”. Άλλωστε, πέρα από τα εξαιρετικά δομημένα, ιδανικά εκτελεσμένα και με φουλ ενέργεια δείγματα σύγχρονου hard (όπως το εναρκτήριο “Don’t Contradict The Facts”), οι ίδιοι αποφασίζουν να αφήσουν την τελευταία εντύπωση του “DRH” σε ένα τραγούδι με μεγαλύτερο βάθος, λιγότερο φωτεινό, και με ταιριαστά τεχνάσματα όπως το “Recoil”.

Οι ακροατές που αισθάνονται πιο βολικά με τους βιρτουόζους που φροντίζουν πρώτα από όλα να είναι διασκεδαστές, αλλά δεν παραμελούν και το στοιχείο της έκπληξης, ας μην σταματήσουν στο άγνωστο όνομα των “Side Effects”. Δοκιμάζοντας, το πιθανότερο είναι να δικαιωθούν πολύ περισσότερο από ανάλογες απόπειρες που έχουν κάνει υψηλόβαθμες ντίβες του χώρου.

536

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…