THE MOONSHINE BRAND: “On the Waves of Time”

Πως θα σας φαινόντουσαν τα ηλεκτρικά blues όπως μας κληροδοτήθηκαν από τον ύψιστο Jimi Hendrix, με μια δόση διαστημικού desert rock; Όχι και άσχημα ε;

Οι The Moonshine Brand είναι μια μπάντα από το Bielefeld, που παρόλα αυτά δεν φαίνεται να αποτελείται από Γερμανούς, μιας που τα ονόματα των δυο μοιάζουν βρετανικά και του τρίτου σκανδιναβικό. Ίσως να είναι γόνοι μεταναστών, αλλά πέραν της εγκυκλοπαιδικής γνώσης και της επέκτασης του άρθρου μου, δεν έχει καμιά σημασία!

Το “On the Waves of Time” είναι το δεύτερο album των Moonshine Brand, οι οποίοι φαίνεται να πως έχουν παραδοθεί στην ψυχεδέλεια των 70s και τα blues. Τα τραγούδια τους είναι έξυπνα δομημένα, με τόνους κιθαριστικά σόλος που θα μας θυμίζουν έντονα Hendrix και Gallagher, αλλά δυστυχώς τα φωνητικά του Ian Andrews, αν και είναι χαρακτηριστικά και όχι κόπια κάποιας επιρροής του, δεν είναι τα καλύτερα που θα μπορούσαμε να έχουμε.

Η παραγωγή έχει τη βρωμιά που χρειάζεται για να ακούγεται κοντά στις δεκαετίες που μουσικά αναφέρεται, ενώ η πρόσθεση του organ σε κάποια κομμάτια δίνει μια έξτρα νοσταλγική πνοή στο όλο εγχείρημα.

Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο πολύ θα μου άρεσε το “On the Waves of Time” αν υπήρχε η κατάλληλη φωνή στους Moonshine Brand, αλλά και έτσι δεν με χαλάει ιδιαίτερα, αφού η μουσική τους είναι τόσο όμορφη, όσο χρειάζεται για να αγνοήσεις τη φωνητική αστοχία. Η κιθάρα του Martin Petersson βαραίνει εκεί που πρέπει, το ρυθμικό δίδυμο Andrews (μπασο)/Tim Mitchell (τύμπανα) συνεννοείται πεντακάθαρα και συνθετικά το επίπεδο είναι υψηλό.

Αν αντέχεις τη φωνή των Mars Red Sky, τότε δεν θα έχεις πρόβλημα να αντέξεις και τον κύριο Αndrews, και αν τα blues, η ψυχεδέλεια, τα 70s και το stoner είναι υπογραμμισμένα στο μουσικό σου λεξιλόγιο, τότε οι The Moonshine Brand είναι ένα μικρό, καλά κρυμμένο, διαμαντάκι για την συλλογή σου.

Highlights: “Surfing Through Space”, “Wasted with you”, “Free your Mind”, “Humble Queen”

539

Avatar photo
About Δημήτρης Μαρσέλος 2101 Articles
Δέσμιος της μουσικής, είλωτας των συναυλιών, εθισμένος στα σκληρά...riffs, διπολικός μεταξύ metal και hardcore punk, έχει κάνει χρόνια τώρα πολιτιστικό crossover και δεν αρνείται κανένα ιδίωμα της rock που του τη σηκώνει...την τρίχα.