Ένα από τα πιο love/hate συγκροτήματα στην σύγχρονη metal σκηνή είναι οι avant-garde μεταλλάδες (?) από την Ουγγαρία Thy Catafalque (δηλαδή ο Tamas Katai, που είναι το μόνο σταθερό μέλος, και οι εκάστοτε καλεσμένοι) και αυτό γιατί εδώ και 20 χρόνια δεν λένε να κατασταλάξουν σε κάποιο μαζεμένο και εύκολο στην περιγραφή στυλ.
Μην νομίζετε βέβαια πως απλά πετάνε ήχους στον τοίχο και ότι κολλήσει, με κάποιο μαγικό τρόπο ο Tomas καταφέρνει να συνδέει death/black metal με ηλεκτρονικούς ήχους, folk, jazz, rock, goth και ότι άλλο του κατέβει και το κάνει να έχει συνοχή. To “Geometria” συγκεκριμένα παίζει πολύ με τον ηλεκτρονικό ήχο που μας είχαν μάθει οι Ulver της μεσαίας περιόδου, αλλά αντί να μείνει εκεί χώνει folk μελωδίες, industrial και σύγχρονο prog metal, λίγο Kovenant, λίγο ψυχεδελικό wave, λίγα σαξόφωνα και τα άψογα φωνητικά της Martina Veronika Horvath για να καταλήξει σε ένα σύνολο που μπορώ να περιγράψω μόνο σαν μια folk/electronica metal εκδοχή των αείμνηστων Negura Bunget.
Μπερδευτήκατε; Που να το ακούσετε κιόλας. Προφανώς δεν απευθύνεται σε όλους, και εννοείται όχι σε όσους ψάχνουν απλά λίγο καλοκαιρινό mosh, αλλά παραμένει γαμημένα γοητευτική δουλειά για όσους έχουν όρεξη για κάτι όχι τόσο συμβατικό. Σίγουρα όχι δίσκος που θα λιώσω στο παίξιμο, αλλά δεν μπορώ παρά να τον συμπαθήσω, όσοι ξυπνούν με Solefald και κοιμούνται με Sigh δε παίζει να τον αγαπήσουν κιόλας.
571 
