Τα μουσικά συγκροτήματα επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ή έλλειψη της πραγματικής καλλιτεχνικής τους αξίας στις ζωντανές τους εμφανίσεις και οι YOB αν μη τι άλλο έχουν μεγάλη αξία.
Και αυτό σας το εγγυώμαι αφού ακόμα θυμάμαι σαν χθες την προ ετών εμφάνιση τους στο Κύτταρο (τους ξαναείδαμε αργότερα, αλλά η πρώτη φορά είναι πάντα σημαντικότερη).
Όμως ο σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να επιβεβαιώσουμε τα ήδη επιβεβαιωμένα, αλλά να εξακριβώσουμε ακόμη μια φορά την ευκολία με την οποία η ομάδα του κυρίου Mike Scheidt μπορεί να ακουμπήσει την ψυχή του ακροατή και δη εμού του ιδίου.
Τέσσερα χρόνια μετά το “Clearing the path to ascend” (2014) επιστρέφουν με το όγδοο full length album τους, “Our Raw Heart”, μέσω της Relapse Records, αυτή τη φορά για να ντύσουν με ήχους την εικονική σου κάθοδο στα βάθη της αβύσσου.
Όπως και ο προκάτοχος του ξεπερνάει σε διάρκεια τη μία ώρα, ενώ έχει τη βοήθεια του Billy Barnet στην παραγωγή και του Heba Kadry (The Mars Volta, Diamanda Galas) στο mastering, οι οποίοι ομολογώ έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά στον ισορροπήσουν την βαρύτητα με την καθαρότητα, κάτι που χρειάζεται ιδιαιτέρως ο ήχος των YOB. Η εναλλαγή συναισθημάτων κατά τη διάρκεια του “Our Raw Heart” γίνεται σαφέστερη λόγω της σωστής τοποθέτησης των οργάνων στο χώρο και έτσι μπορεί και ο ακροατής να νιώσει αυτά που υποθετικά πάντα, νιώθει και ο δημιουργός. Αυτή είναι η ουσία και ο στόχος της μουσικής και οι Yob το ξέρουν καλά!
Ηχητικά ο δίσκος είναι φυσική συνέχεια του “Clearing the path to ascend”, δηλαδή καλοπαιγμένο sludgy doom με ποικιλία φωνητικών από απεγνωσμένα, αλλά καθαρά ως άγρια, death κουλτούρας, ως επί το πλείστον, μεγάλα κομμάτια μονολιθικού χαρακτήρα, ενώ δεν λείπουν και κάποιες shoegaze στιγμες (άκου το ομώνυμο) ή κάποιες πιο “ερωτικές” και ήσυχες. Αν ακουστούν μάλιστα, back to back αυτά τα δυο albums δίνουν την αίσθηση ενός πνευματικού concept, μια πορεία προς την ωμότητα της πρώιμης ανθρώπινης ύπαρξης.
To στρατηγικά τοποθετημένο 5-λεπτο “Lung Reach” στα μέσα του album σε ηρεμεί και σε βάζει σταδιακά στο ρομαντικό “Beauty in falling leaves” που είναι κατ’εμέ και το ομορφότερο κομμάτι του δίσκου και μια από τις πιο δυνατές φωνητικές ερμηνείες του Mike.
Το εξώφυλλο σε προστάζει να το μελετήσεις και να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα για το τι θέλει να πει ο ποιητής με το “Our Raw Heart”, που σε συνδυασμό με τις εναλλαγές ταχύτητας (αργού ρυθμούς κυρίως) και ύφους, καθώς και σωστή χρήση ψυχεδελικών σημείων σε πάνε ένα νοητό ταξίδι σε σκοτεινές γωνίες του εσωτερικού σου κόσμου. Ίσως να υπερβάλω, αλλά έτσι νιώθω, οπότε το μοιράζομαι και η τελική γνώμη θα είναι δική σας!
Μυρίζομαι πως θα τους δούμε από κοντά και πάλι το φθινόπωρο!
969 
