Αυτή η ασχολία μας με τη μουσική αρθρογραφία, μας δίνει συχνά την ευκολία να παρακολουθούμε στενά κάποιους καλλιτέχνες και να διαπιστώνουμε αν έμειναν στάσιμοι ή εξελίχθηκαν.
Οι Θεσσαλονικείς Dope Default ήταν μια από εκείνες τις περιπτώσεις που μου γέννησαν προσδοκίες και τους οραματίστηκα κάπως στο μέλλον, όταν άκουγα το προηγούμενο τους ΕΡ “Tales from the Wasteland”.
Με χαρά διαπιστώνω πως ανέβασαν το ποιοτικό τους επίπεδο και γεννούν ακόμη μεγαλύτερες προσδοκίες. Με την έναρξη του “Fazer” φαίνεται πως θέλουν να έρθουν με φόρα και να μη χαρίσουν κάστανα, σταθεροποιώντας τον ήχο τους ανάμεσα στο δίπτυχο Monster Magnet-Nightstalker. H παραγωγή είναι πολύ προσεκτικά ποιημένη και βοηθάει τον ακροατή να ζήσει στο έπακρο την εμπειρία που του χαρίζουν οι Dope Default, ενώ και τα φωνητικά έχουν τη θέση που τους αναλογεί στην εικόνα, έτσι ώστε να μην τα ξεμπροστιάζει κάποιο ενδεχόμενο κενό στην ηχοληψία. Η προφορά του Δημήτρη έχει βελτιωθεί τόσο που χρειάστηκε να διαβάσω πάλι ό,τι είχα γράψει για το ΕΡ για να θυμηθώ πως είχα κάποια ένσταση σε αυτόν τον τομέα.
Όμορφες ιδέες, όμορφα εκτελεσμένες σε έναν δίσκο που αποσπάει τους DD από την πρότερη μετριότητα και είναι ικανό να κάνει μια πρώτη καλή εντύπωση στο αυξημένο heavy rock ακροατήριο της χώρας. Εξάλλου είναι το ντεμπούτο full length των Θεσσαλονικέων και θα πρέπει να τους στηρίξουμε για να μας βγάλουν ασπροπρόσωπους!
Υ.Γ. Ο δίσκος κλείνει με ενδιαφέρουσα διασκευή στο “Τρένο” των συμπολιτών τους, τις Τρύπες.
Highlights: “Fazer”, “Alice”, “Road To Infinity”, “Years of Excess”
573 
