Ύποπτο! Πιασάρικο όνομα και πιασάρικος ο τίτλος του δεύτερου LP των Ιταλών Messa, που από την αρχή σε ενώνει με ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της φύσης, το νερό.
Αμέσως, μετά τη γάργαρη εισαγωγή η αιθέρια φωνή της Sara σε βάζει να σκέφτεσαι όμορφες doom στιγμές των Jex Thoth και Windhand σε μια σκοτεινά ατμοσφαιρική παραγωγή και με ‘70s κιθάρες που μοιάζουν να έχουν μετενσαρκωθεί.
Εμφανείς είναι και οι jazz επιρροές, όπως αποτυπώνονται μέσω των πλήκτρων του πιάνου του Alberto (υπάρχει και λίγο σαξόφωνο), ενώ η ψυχεδέλεια που ρέει από τα φωνητικά, μου θυμίζει κάπου κάπου παλαιές στιγμές της Anneke με τους The Gathering. Δυνατό σημείο του “Feast for Water” είναι και η παραγωγή του που κάνει το όλο σύνολο να ακούγεται απόκοσμο, και έτσι να δικαιολογείται και η χρήση του ονόματος των Aluk Todolo ως μιας εκ των επιρροών τους.
Αυτή η δεύτερη προσπάθεια, μετά το “Belfry” (2016), περιορίζει λίγο την drone μεριά των Ιταλών αφήνοντας περισσότερο χώρο στο jazz, που ναι μεν δίνει μια πρωτοτυπία στο όλο εγχείρημα, αλλά ίσως να σε πετάει εκτός mood κάποιες φορές. Εύχομαι την επόμενη φορά να βρεθεί η πατέντα και να μπορέσουν να κάνουν αυτά τα σκαμπανεβάσματα πιο ήπια!
Παρόλη την γκρίνια μου όμως, μιλάμε για ένα album που είναι listening must για τους “ψαγμένους” ντουμάδες, θα αρέσει σίγουρα σε όσους γουστάρουν τους Universe217 και θα χαροποιήσει και κάποια λιγότερο mainstream αυτιά που ψάχνουν τέτοια δισκάκια με απόχη και ψαροντούφεκο.
Messa είσαι, δικέ μου!
Highlights: “The Seer”, “She Knows”, “Tulsi”
586 
