Ο εγκέφαλος μου αναγνωρίζει μόνο τέσσερις ανθρώπους ως Al. Τον Al Capone, τον Al Pacino, τον Al Bundy και τον Al Jourgensen, γνωστό και ως Θείο Αλ.
Ένας εκ των σημαντικότερων μουσικών του βιομηχανικού metal που όλοι τοποθετούν στην κορυφή του τοτέμ του είδους. Μια άκρως πολιτικοποιημένη φυσιογνωμία που φαίνεται να εμπνέεται περισσότερο όταν κάτοικος του Λευκού Οίκου είναι Ρεπουμπλικανός.
5 χρόνια μετά το “From Beer to Eternity” και 6 χρόνια από τον χαμό του κιθαρίστα Mike Scaccia, οι Αμερικανοί ινταστριαλιστές Ministry επιστρέφουν με νέο album, αν και είχαν δηλώσει πως δεν θα υπάρξει επόμενος.
Πως να αρχίσουμε όμως; Οι δίσκοι των Ministry έχουν πάντα δυο πράγματα.
Α. Ευφυείς τίτλους με έντονα γλωσσοπλαστικά στοιχεία και παρωδίες ήδη υπαρχόντων τίτλων-φράσεων, όπως “The Dark Side of The Spoon”, που έχουν κρυφά και πολύπλευρα νοήματα.
Β. Εξώφυλλα που αντικατοπτρίζουν την εκάστοτε πολιτική συνθήκη κατά την οποία γράφεται το album
Ο τίτλος “AmeriKKKant” φαίνεται να στηλιτεύει την άκρατη πλέον, ροπή των Αμερικανών προς την ακροδεξιά ιδεολογία και την ρατσιστική ρητορική (ΚΚΚ είναι τα αρχικά της Ku Klux Klan), με την κατάληξη Kant (όπως προφέρεται η λέξη “cunt”=αιδοίο στην αγγλική slang) να ολοκληρώνει την αντίθεση του συγκροτήματος σε αυτήν την ροπή. Στο εξώφυλλο το άγαλμα της Ελευθερίας σφιχτοκρατάει τα μάτια του για να μην αντικρίζει την καταστροφή που φέρνει κάποιος φανταστικός (αλλά ποτέ απίθανος) Γ’ Π.Π., ενώ ο ουρανός της Νεάς Υόρκης είναι καλυμμένος με σαΐτες. Τροφή για σκέψη για μια ακόμη φορά, φέρνει το artwork δίσκου των Ministry.
Αλλά τι γίνεται με τη μουσική;
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς, όσο και αν αγαπάμε αυτόν τον “βρωμιάρη”. Τα 47 λεπτά του δέκατου τέταρτου album των Ministry “AmeriKKKant”, δεν καταφέρνουν να σε πείσουν πως πρέπει να το αποκτήσεις. Λίγα πράγματα σου μένουν στο μυαλό μετά το τέλος τους album. H καλή παραγωγή, τα κατά τόπους κλασικά έγχορδα (cello, βιολί) και τα απαραίτητα samples από ειδήσεις και τηλεοπτικές εκπομπές (το album ξεκινάει με τη φράση του Donald Trump, “We will make America great again”).
Το ντεμπούτο των Ministry στην Nuclear Blast μπορεί να μην είναι για ολωσδιόλου πέταμα, αλλά δεν είναι αντάξιο του ονόματος τους, και οι φωνητικές εμφανίσεις του Burton Bell των Fear Factory και του θρύλου της hip hop, Arabian Prince, δεν είναι αρκετές για να δώσουν παραπάνω αίγλη στο νέο album.
Περισώζονται βέβαια, με κάποιες στιγμές σαν τα “Victims of a Clown”, “Wargasm” και “AmeriKKKa”, αλλά δεν είναι αρκετά για να σε κάνει να θυμάσαι τον δίσκο με υπέρμετρη αγάπη. Από το “AmeriKKKant” λείπει η σπιρτάδα, η ενέργεια και ο θυμός που θα ταίριαζε στους στίχους και τη θεματική του δίσκου. Ακούγεται σαν να μην έδωσαν το 100% της ψυχής τους για να δώσουν μια ανεξάρτητη ζωή στα κομμάτια και αυτά περνούν χωρίς να σε ακουμπούν, παρά μόνο επιφανειακά. Ίσως βέβαια, να ζητάω πολλά!
Εσείς που περιμένετε κάποιο δίσκο που θα θύμιζε τις μεγάλες στιγμές του παρελθόντος, σαν το “Psalm 69”, μη φάτε γιατί έχουμε γλάρο! Οι ultras θα το πάρουμε ακόμα και αν είναι άδειο το πακέτο και οι πιο ανεχτικοί με πολλή ακρόαση, κάτι θα βρουν με το οποίο πιθανόν να ταυτιστούν.
Πάντως είναι ακόμη κοντά μας και ίσως, να μας αποζημιώσουν στο σύντομο μέλλον! Και αυτό είναι κάτι θετικό…
571 
