Η χώρα των χιλίων λιμνών είχε και αυτή ενεργή σκηνή στο προοδευτικό rock τη δεκαετία του ’70 και όπως συμβαίνει και αλλού, η σκηνή αναβιώνει στις μέρες μας από τα καλλιτεχνικά τέκνα της (ή και εγγόνια της, αν μετρήσει κάποιος 40-50 χρόνια πλέον).
Οι Malady λοιπόν είναι ένα τέτοιο κουιντέτο. Με το λατρεμένο hammond στην πρώτη γραμμή, μας δίνουν ένα τέκνο δημιουργημένο από το πάντρεμα του σπέρματος του “In the Court of the Crimson King” (ή ήταν το Red ο δότης;) με το ωάριο του “Dark Side of the Moon” και μεγαλωμένο στη Σκανδιναβία με ακούσματα όπως οι Anekdoten και οι Änglagård, μπάντες που επιχείρησαν την εν λόγω αναβίωση ήδη από τη δεκαετία του ‘90.
Το “Toinen Toista” είναι το δεύτερο, μικρό σε συνολική διάρκεια album της μπάντας, αποτελούμενο από πέντε συνθέσεις, άλλες σύντομα ιντερλούδια, άλλες συμπαγή κομμάτια και άλλες μακροσκελείς. Ο κυρίως κορμός του δίσκου είναι το ομώνυμο που ανοίγει και το 22-λεπτο “Nurja Puoli”, το οποίο κλείνει το δίσκο συμπυκνώνοντας τις διαφορετικές προσεγγίσεις της μπάντας, που κινούνται μάλλον αποκλειστικά μέσα στα όρια που θέσπισαν τα προαναφερθέντα album-μνημεία της μουσικής, αλλά και άλλες μπάντες της εποχής όπως οι Gentle Giant και οι Camel.
Οι Malady επιλέγουν να τραγουδήσουν στη μητρική τους γλώσσα και αν προσθέσω και την (πέραν του δέοντος) μειλίχια ερμηνεία του τραγουδιστή τους, θα έλεγα ότι τα φωνητικά δεν είναι το πιο δυνατό τους σημείο. Μιλώντας για δυνατό σημείο, αδυνατώ εν τέλει να το εντοπίσω αφού κάτι λείπει σε πρωτοτυπία, εκτελεστική δεινότητα, έμπνευση, χωρίς βέβαια να μιλάμε για ένα κακό προϊόν. Παρά τη χρήση δοκιμασμένων συνταγών προς τέρψη των απανταχού prog rockers, του λείπει κάτι που να το διαφοροποιεί από το ένδοξο παρελθόν και που να κάνει τον ακροατή να το προτιμήσει έναντι της εκατομμυριοστής επανάληψης των κλασικών στον πολύτιμο χρόνο του.
537 
