Στους ώμους του κουβαλούσε την υδρόγειο ο άμοιρος! Τι θα πάθει αν δώσει το όνομα του στο ντεμπούτο ολοκληρωμένο album των δυο Γάλλων που “καταστρέφουν” τα εγκεφαλικά σου κύτταρα υπό το όνομα Milkilo.
To ντουέτο από το Saint-Etienne αφού όργωσε τις πίστες της Ευρώπης για επτά χρόνια, μετά την κυκλοφορία τριών ΕΡ και ενός split με τους Maria Magdalena, αποφάσισε να μπει στο studio και να προσπαθήσει να μεταμορφώσει τα τζαμαρίσματα σε ένα album που να έχει συνοχή.
Με ένα πεντάχορδο μπάσο και ένα σετ τύμπανα, οι Γάλλοι κάνουν βόλτα μεταξύ krautrock, sludge και post metal/progressive προσφέροντας μας 35 λεπτά noise αισθητικής αυστηρά για γερά νεύρα.
Κατά τη γνώμη μου, είναι ένα επιτυχημένο μουσικό πείραμα (όχι το πρώτο βέβαια, αφού έχουν γίνει και πιο ακραία) και αν έχεις την υπομονή να αντέξεις να ακούσεις και δεύτερη φορά, θα καταλάβεις περισσότερα πράγματα. Προσπαθώντας να προσδιορίσω όσο γίνεται καλύτερα τι ένιωσα ακούγοντας το “Atlas”, μπορώ να πω πως μου θυμίζει αρκετά τους δικούς μας Omega Monolith (τους οποίους υπεραγαπώ και είναι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν).
Αν δεν είσαι φίλος της πειραματικής μουσικής λοιπόν, που σου τα σκάει εκεί που δεν το περιμένεις και που πάσχει “κανονικής” δομής, νομίζω πως θα το κάνεις φρίσμπυ για το golden retriever σου.
718 
