Αυτή είναι το πρώτη σόλο απόπειρα του γενειοφόρου Αθηναίου φίλου με τον τίτλο “Comfort Food”, όπως λέμε “Comfort Eagle”, ή όχι.
Η απόπειρα του Maraawi έρχεται τέσσερα έτη κατόπιν της πρώτης σόλο δουλειάς του με τον έξυπνο τίτλο “Egg Hell” και συνεχίζοντας τη συνεργασία του με τον King Elephant υπό την αιγίδα της Inner Ear.
Αυτό που ακούγεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα στο “Comfort Food” είναι αυτού του τύπου το ημιακουστική (ή ημιηλεκτρική μουσική, πάρτε το όπως θέλετε) που κυμαίνεται από τους Grandaddy μέχρι τον Beck, τους Pavement, τους Cake και τους Eels και για να συντομεύουμε, ως επί το πλείστον, αμερικάνικο ανεξάρτητο, κιθαριστικό lo-fi ήχο (ορίστε, το είπα). Αλλά αν κάνεις ένα βηματάκι πίσω και το κοιτάξεις λίγο πιο σφαιρικά το πράγμα αυτό που ακούει το έμπειρο αυτί δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια καλοδουλεμένη, πλην απλοποιημένη και αφαιρετική, εκδοχή των Σκοτσέζων Belle and Sebastian, χωρίς την καταλυτική συνδρομή της Belle (άλλως Isobel Campbell).
Η δουλειά του Maarawi, παρόλη την απλότητα της, είναι σωστά κεντημένη και στημένη, καθώς οι ενορχηστρώσεις που περιλαμβάνουν τα κλασικά έγχορδα και τα συμπαθέστατα πληκτράκια δένουν πολύ καλά με τη ζεστή φωνούλα του καλλιτέχνη. Η δε παραγωγή είναι πεντακάθαρη, καθώς ούτε ιδιαίτερα φορτωμένες ενορχηστρώσεις υπάρχουν, ούτε διαστημικά εφέ, πράγμα που κάνει το κάθε όργανο και κανάλι να ακούγεται καθαρό και ξάστερο.
Αν αντιπαρέλθει κανείς μια ελαφρά γραμμικότητα κατά τη διάρκεια του δίσκου, έχει ένα πολύ χαλαρωτικό, όμορφο και ευχάριστο σύνολο τραγουδιών που μπορεί να παίξει προς τέρψιν των πονεμένων του ώτων. Καλή ακρόαση.
490 
