Ένα αξιολογότατο debut έπεσε στα χέρια μου πριν λίγες μέρες, από ένα trio του οποίου η βάση είναι ο Πύργος, τους Perfect Mess. Μια μπάντα που αφού ψήθηκε στις ζωντανές εμφανίσεις, συγκέντρωσε τις ιδέες της δημιουργώντας ένα πολύ καλό album που φέρει και τον ομώνυμο τίτλο.
Η μουσική των Perfect Mess ανήκει πλήρως στο πεδίο του heavy / hard rock, με υψηλή προσωπικότητα από εμφανώς καταρτισμένους μουσικούς. Πανέξυπνη riffολογία διανθισμένη με πάμπολλες progressive ηχητικές “σφήνες” και solos από τον Σπήλιο Ηλιόπουλο (ο οποίος έχει αναλάβει και τα φωνητικά, έχει καλό λαρύγγι και χροιά, είναι προσγειωμένος αλλά θέλει και κάποιες προπονησούλες στην προφορά, τίποτα ιδιαίτερο, γενικά πολύ αξιόλογος και σ’ αυτόν τον τομέα και θα έλεγα ότι η ερμηνεία του φέρει έναν alternative αέρα ως ξεχωριστή πτυχή της μουσικής των Perfect Mess) ο οποίος έχει πίσω του ένα επαρκέστατο ρυθμικό δίδυμο, με πλούσιες μπασογραμμές και Portnoyικά drums. Ένα trio με ιδέες που είναι πάμπλουτες παρά την αφαιρετική αίσθηση που σου δίνει η ακρόαση, άμεσες και αξιομνημόνευτες, υψηλοτάτου ενδιαφέροντος.
Συνολικά το “Perfect Mess” είναι άριστο συνθετικά και πλήρως προοδευτικό heavy metal (ως άποψη, απέχουν από τα ακατάσχετα ανεβοκατεβάσματα σε ταστιέρες), κυρίως αμερικανικής νοοτροπίας. Μπορεί να θεωρηθεί ως highlight συνολικά μιας και όλο το album είναι απολαυστικό. Υλικό που μέσα του επιμελώς φιλτράρονται οι διάφορες “πινελιές” των επιρροών τους και δύσκολα κάποιος φίλος του γενικότερου, αταμπέλωτου metal θα μείνει ασυγκίνητος ή αδιάφορος στο άκουσμα τραγουδιών όπως το “Bright Side”, το “Broken Ladders” που φέρνει στο νου τους Pearl Jam, το “Temporary” που θα μπορούσε να ανήκει σε δουλειά των Megadeth ή σε κάποιο από τα σχήματα που έχει παίξει ο Mike Portnoy, το βαρύτατο Slipknotειδές “Mora”, το Black Sabbathικό “Lake Of Liars” με το modern ρεφρέν και τις ευφάνταστες γέφυρές του, το groovy, στο πνεύμα των Pantera / Black Label Society / Rage Against The Machine, “Prying Eyes” ή τα “αυτόφωτα” “Anyway” και “Perfect Mess” τα οποία δίνουν την ηχητική ταυτότητα της πρότασης των Perfect Mess, δυο πανέμορφα κομμάτια που μάλλον είναι οι καλλιτεχνικές συντεταγμένες της θαυμάσιας αυτής μπάντας.
Ο ήχος είναι καθαρός και απέριττος, λιτός, σηκώνει βελτίωση μιας και ηχεί “άδειος” παρά την πολύ καλή κιθαριστική δουλειά που με φιλότιμες προσπάθειες γεμίζει με όγκο και βαρύτητα το ηχητικό περιβάλλον και αυτό το σημείο είναι και η μόνη “ένστασή” μου (τα εισαγωγικά γιατί δεν είναι κακή ή ενοχλητική η παραγωγή σε καμία περίπτωση, απλά η φύση του album είναι τέτοια που θα της ταίριαζε μια πιο πλούσια περιβολή), ένα τεχνικό ζήτημα (τουτέστιν budget) το οποίο ευελπιστώ να διορθωθεί σε κάποια μελλοντική κυκλοφορία αυτού του άκρως ελπιδοφόρου σχήματος.
Για να τελειώνω, το “Perfect Mess” είναι ένα πρώτης τάξεως ξεκίνημα από ένα φανερά ταλαντούχο συγκρότημα το οποίο με την είσοδό του στα νερά της σύγχρονης δισκογραφίας δημιουργεί πολλές προσδοκίες για τη συνέχειά του. Πρωτοτυπία, άρτια εκτέλεση και ουσία, είτε ψυχαγωγική είτε σκεπτικιστική. Πολύ καλή δουλειά, εύχομαι να βρουν ανταπόκριση στο ευρύτερο ακροατήριο. Το αξίζουν.
https://www.facebook.com/PerfectMessBand/
https://perfectmess.bandcamp.com/
857 
