Προφανώς και βρίσκονται σε ένα άλφα δημιουργικό peak αυτοί εδώ οι Σουηδοί.
Από το καλό “Lust and Loathing” στις αρχές του 2016, έχουν κυκλοφορήσει ένα ακόμη EP, μερικά singles και τώρα επανέρχονται με το τέταρτό τους album “And The Battle Royale”.
Με την αλλαγή του Roland Johannsson από τον Jonathan Thorpenberg στις κιθάρες (ο οποίος είναι και υπεύθυνος για τα καθαρά φωνητικά και διαθέτει μια εξαιρετική φωνή – στα growls είναι ο Richard Sjunnesson), οι Unguided ακούγονται βαρύτεροι και λίγο πιο “αγριεμένοι” σε σχέση βέβαια με το αμερικανοτραφές μοντέρνο metal τους. Συνθετικά δεν υπάρχουν εκπλήξεις, χωρίς βέβαια αυτό να στερεί από τις συνθέσεις κάτι από την ποιότητά τους.
Το υλικό του “And The Battle Royale” είναι πλήρως βουτηγμένο στις επιταγές που επιβάλλει το mainstream. Τουτέστιν θα πει, βαριές κιθάρες που ισομοιράζονται το ατμοσφαιρικό συνθετικό υπόβαθρο με τα keyboards (στα οποία έχει γίνει καλή δουλειά, το album έχει τον πολυφωνικό universal/ eurovision αέρα που απαιτείται σχεδόν από το ιδίωμα) και core-ίζουσα ρυθμική βάση, με περίτεχνες εκτελέσεις από τους Richard Schill (drums) και Henric Liljesand (μπάσο).
Το βασικό είναι ότι οι The Unguided ξέρουν να γράφουν καλά τραγούδια που δικαιολογούν την mainstream wannabe αισθητική. Τα κομμάτια τους έχουν καλή ροή (αν και πλήρως τυποποιημένη από εκατοντάδες συναδέλφους τους ανά τον κόσμο), ωραία, αξιομνημόνευτα ρεφρέν και καλά κουπλέ με ισομοιρασμένα φωνητικά (καθαρά και growls) από δυο ερμηνευτές επαρκέστατους γι’ αυτό που κάνουν.
Οι στιγμές μετριότητας είναι μηδενικές, δεν υπάρχουν fillers και τα “Death’s Sting”, το έξοχο “The Heartbleed Bug” με τις Unearth επιρροές του, το Threat Signalικό “Dark Metamorphosis” και τα εξαιρετικά “A Link to the Past”, “Anchor Stone (of the World)” και “Manipulate Fear”, είναι όλα δείγματα τεκμηριωμένης τραγουδοποιίας.
Για τους συμπαθούντες (έως και φανατικούς) των σύγχρονων ακουσμάτων, το “And The Battle Royale” είναι απαραίτητο. Για το είδος που υπηρετεί είναι ένα άριστο album, δεν βρήκα την παραμικρή αδυναμία ούτε στην παρουσίαση των ιδεών ούτε στο συναισθηματικό απόβαρο που αποφέρει, σίγουρα συνθετικά είναι γεροδεμένο και ενδιαφέρον υλικό το οποίο με κάλυψε, “φορώντας” έναν από τους εφηβικούς εαυτούς μου. Δεν έχω να αντιπροτείνω ούτε έναν λόγο στο να μην το προτείνω ανεπιφύλακτα προς όλους αν και σίγουρα οι βαμμένοι “δεινόσαυροι” δεν θα μπουν καν στον κόπο να πατήσουν το play. Όσοι δεν έχουν πρόβλημα με τις νεωτεριστικές metal τάσεις και τις dance floor αισθητικές, επιβάλλεται να ρίξουν τις αφτιές τους, ο αυτοπεριορισμός δεν είναι καλό πράγμα. Πολύ καλή δουλειά.
https://www.facebook.com/TheUnguided/
http://the-unguided.com/2016
556 
