BABYLON A.D.: “Revelation Highway”

30 χρόνια παρουσίας συμπληρώνουν οι Babylon A.D. και γιορτάζουν αυτή τη σημαντική συγκυρία με μια ανάλογη προσφορά στους οπαδούς τους: το νέο τους άλμπουμ, με τίτλο “Revelation Highway” είναι μόλις το τέταρτο της δισκογραφικής προσφοράς τους, 17 χρόνια μετά το προηγούμενο “American Blitzkrieg”…

Mε καταγωγή το San Francisco, οι αμερικανοί hard rockers έκαναν εντυπωσιακό ντεμπούτο με το ομότιτλο άλμπουμ τους το 1989, και με δεδομένη την ευνοϊκή συγκυρία της εποχής για το μελωδικό hard rock, είδαν τα τρία singles του δίσκου να αγγίζουν κορυφές στο αμερικανικό ραδιόφωνο. Η τύχη και το ρεύμα της εποχής φέρθηκε καλά και στο δεύτερο άλμπουμ, το “Nothing sacred” του 1992.

Η συνέχεια είναι παράλληλη με την τύχη όλων αυτών των γκρουπ και αυτή η στάμπα του παρωχημένου επηρέασε σίγουρα και τη στουντιακή συγκομιδή τους. Όμως, παρόμοια είναι και η κατάληξη με το γνωστό πια καταφύγιο της Frontiers Records να τους εξασφαλίζει τη συνέχεια της ιστορίας.

Οι Babylon A. D. σήμερα είναι οι ίδιοι Babylon A.D., μετά και την επιστροφή του κιθαρίστα John Matthews που έφερε ακόμα περισσότερο ενθουσιασμό στα υπόλοιπα ιδρυτικά μέλη, το γκρουπ διατηρεί ανέπαφη την αυθεντική του σύνθεση.

Το γεγονός πως η επιστροφή αυτή δεν υποστηρίζεται από μισθοφορικούς μουσικούς μαζί με κάποια αυθεντικά μέλη, αλλά είναι υπόθεση της παλιάς συμμορίας, μεταφράζεται άμεσα στη ζωντάνια που αποπνέει το άλμπουμ από το ξεκίνημά του. Το ύφος τους, απόλυτα πιστό στην παράδοση της αφετηρίας τους, αλήτικο hard rock, με γεμάτα κιθαριστικά ριφ αλλά και διστακτική ευαισθησία και μελωδικότητα χωρίς μελιστάλακτες ακρότητες, ζωντανεύει τις μνήμες των παλιών καλών ημερών.

Η πολύ ευχάριστη αλλά και λειτουργική έκπληξη, είναι η απίθανη φόρμα στην οποία βρίσκεται η φωνή του Derek Davis, που υποστηρίζει αυτή την επιστροφή με μια νεανική ορμή και όρεξη και τελικά κάνει τα τραγούδια ν’ ακούγονται φρέσκα και ζωντανά.

Και η παραγωγή διατηρεί καλές αναλογίες για το ρυθμικό, ενεργητικό hard rock τους και ενισχύει την αίσθηση της ζωντανής εμφάνισης που σίγουρα οι Babylon A.D. επιδιώκουν να έχουν και στο στούντιο. Ιδανικό δείγμα γι’ αυτό αποτελεί άλλωστε το εναρκτήριο “Crash and burn” που διαλύει άμεσα κάθε αμφιβολία για τις ορέξεις τους. Το άλμπουμ διατηρεί αυτό τον χαρακτήρα ενέργειας και αυθεντικής έκφρασης σε όλη του τη διάρκεια. 

Κοντά στο “Crash and burn”, τα “Rags and riches”, “Saturday night”, συνεχίζουν να σπρώχνουν στο πνεύμα της νύχτας και του ρυθμού. Με την ίδια ευστοχία, οι βετεράνοι hard rockers πλασάρουν και την αντρίκεια ευαισθησία τους σε ευκολομνημόνευτους ύμνους σαν τα “One million miles” , “Tears” και “Last time for love”.

Η αίσθηση που μένει με την ολοκλήρωση της πρώτης κιόλας ακρόασης είναι πως το “Revelation Highway” είναι σίγουρα κάτι περισσότερο από ένα παυσίπονο για τη νοσταλγία μιας περασμένης εποχής. Οι Babylon A. D. συμπληρώνουν τα τριάντα τους χρόνια, απόλυτα πειστικοί και καλοδιατηρημένοι, σαν μια γυμνασμένη και καλοντυμένη milf που περπατά με αυτοπεποίθηση σε συνωστισμένο, νυχτερινό δρόμο του San Francisco. 

829

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…