Το ρετρό είναι κάτι που συνοδεύει την τελευταία δεκαετία όλες τις μορφές τέχνης, από την υψηλή ραπτική ως το αγαπημένο μας hard rock.
Οι Dead Lord είναι και αυτοί της λεγόμενης vintage rock συνομοταξίας και με τρεις προσπάθειες, θα μάντευε κάποιος πως είναι Σουηδοί. Το “In Ignorance We Trust” είναι η τρίτη τους προσπάθεια και η πρώτη φορά που, προσωπικά, μαθαίνω την ύπαρξη τους.
Χωρίς να έχω εντυπωσιαστεί από το προβλέψιμο όνομα τους, αλλά έχοντας “ψαρώσει” από το μηχανόβιο μουστάκι του frontman τους, έβαλα να ακούσω το album τους.
Αυτό που καταλαβαίνω με μιας είναι πως αγαπούν υπερβολικά τους Thin Lizzy και σε γενικές γραμμές οι μελωδίες τους είναι βγαλμένες από τα τέλη των 70s-αρχές 80s. Σε καμιά περίπτωση, δεν τρίβω τα αυτιά μου για το διαμάντι που συνάντησα, τα 40 λεπτά είναι όμως πολύ ευχάριστα, με όμορφα κομμάτια και κολλητικά ρεφρέν.
Η φωνή του μυστακοφόρου Σουηδού φίλου μας δεν είναι από εκείνες τις αηδονίσιες μεν (ακούγεται σαν να τραγουδάει με τη μύτη κάποιες φορές), αλλά σου μένουν στη μνήμη δε, για να λες “αυτοί δεν είναι που τραγουδάει αυτός με την περίεργη φωνή; ”.
Κομμάτια σαν τα “Reruns”, “Kill them all”, “The Glitch” και η μπαλάντα “Part of me” που αποτίει φόρο τιμής στους Gary Moore και Whitesnake, κάνουν τη διαφορά και κρατάνε το σύνολο του “In Ignorance We Trust” σε βαθμολογίες άνω του μετρίου. Σε ποδοσφαιρικές συνθήκες, θα έπαιζαν μπαράζ για έξοδο στα ευρωπαϊκά κύπελλα, δεν θα έφταναν ποτέ τελικό όμως!
522 
