Το όνομα παραπέμπει σε κάτι επιστημονικό.
Κάποια σύγχρονη μελέτη συμπεριφοράς του πλατύποδα της Μαγαδασκάρης ενδεχομένως (δεν βρήκε κάτι ο γούγλης). Η αλήθεια είναι πως η μουσική των Αννοβεριτών είναι κάπως μαθηματική, θυμίζοντας αρκετά μπάντες σαν τους At The Drive In και TesseracT, αλλά με αγάπη στα ξεσπάσματα τύπου In Flames και The Devil Wears Prada.
Το γερμανικό τρίο παίζει λοιπόν, κάτι μεταξύ των prog/djent/metalcore/emocore (στο “Lysios” μέχρι και sludge ύφος επιστρατεύεται) και δεν έχει πρόβλημα να μεταφέρεται από ρυθμό σε ρυθμό, είτε απλοϊκό είτε πολυπλοκότερο και τα κάνει όλα αυτά αρκετά καλά.
Αυτό είναι το τρίτο πόνημα των The Hirsch Effekt, που μετά την τριλογία “Holon” (σ.σ. “θες τον μισό ή όλον;”), επανέρχεται με το “Eskapist” να μιλήσει για την πολιτική, την κοινωνία, αλλά και πιο προσωπικά θέματα. Για παράδειγμα, το κομμάτι “Aldebaran” μιλάει για τους Ραϊχιστές, μια ομάδα ακροδεξιών Γερμανών που πιστεύει πως το σύγχρονο γερμανικό κράτος δεν πάσχει νομιμότητας και πως το Γ´ Ράϊχ υπάρχει ακόμη με τα σύνορα όπως ήταν κατά τον Β´ Π.Π. Κρίμα όμως, που δεν θα τα καταλάβουμε όλοι, μιας που η μπάντα τραγουδάει στην μητρική της γλώσσα και εμείς οι “αντιμνημονιακοί” δεν θα καταλάβουμε πράμα.
H παραγωγή είναι πολύ καλή σαν αποτέλεσμα, με τη βοήθεια του Tim Tautorat (έχει συνεργαστεί με τους In Flames) και κάποιων guest μουσικών που δεν αναφέρονται ονομαστικά και με το εξώφυλλο να μοιάζει προϊόν κολλάζ, πράγμα που ταιριάζει σε αυτό που προσφέρουν μουσικά οι The Hirsch Effekt.
Από την περιγραφή, ίσως να σας φανεί πως η μουσική τους είναι μια από εκείνες τις σπαζοκεφαλιές με νότες που κυκλοφορούν τελευταία χρόνια, αλλά σας διαβεβαιώνω πως τα νερά δεν είναι τόσο βαθιά όσο τα φαντάζεστε. Ξεφουσκώστε το ροζ φλαμίνγκο σας γιατί πατώνετε εύκολα!
516 
