Ρε καλώς τα καγκουρό!
Οι Mammoth Mammoth είναι μία εκ των (πολλών ομολογουμένως) αδυναμιών μου. Τους γνώρισα το 2013 στο δεύτερο τους album “Volume III: Hell’s Likely” κι έκτοτε κάνουμε πολύ καλή παρέα.
Στα αυτιά μου συνδυάζουν όσα στοιχεία σκληρού rock ‘n’ roll με κάνουν να βγάζω αφρούς και να χορεύουν γυμνός στο κρύο.
H βρωμιά των Motorhead, με φωνή που ταιριάζει άνετα στους Nashville Pussy, ταχύτητα και desert χεβυροκιά Fu Manchu, αλητεία MC5 και glam εφάμιλλο των Kiss και των Hellacopters και των Turbonegro. Πώς να μην αγαπήσεις;
Αφού κυκλοφόρησαν το ΕΡ “Mammoth Bloody Mammoth” πριν ένα έτος, έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά για να έρθει κοντά μας το τέταρτο ολοκληρωμένο τους album, “Mount The Mountains”.
Ασυμβίβαστη μαγκιά του τύπου “με θυμάσαι, ρε πούστη” υπάρχει σε όλον τον δίσκο και τα κομμάτια-πόρωση πέφτουν βροχή. “Hole In The Head”, “Kickin’ My Dog” (κλασικό παράδειγμα Mammoth Mammoth ήχου), “Sleepwalker” (ίσως το μεγάλο χιτ), “Epitome”, “Hard Way Down” και δε συμμαζεύεται, έχοντας ταχύτητα και δυναμική απ’ αρχής έως τέλους.
Οι Αυστραλοί έχουν βάλει αρκετό περισσότερο blues και garage rock στον παρονομαστή, κάνοντας τον ήχο τους πιο γλυκό και προσιτό από ό, τι ήταν στις πρώτες τους προσπάθειες, κερδίζοντας έτσι περισσότερους ακροατές και περισσότερη εμπιστοσύνη από τη Napalm Records.
Η παραγωγή είναι από τα πάνω ράφια και το εξώφυλλο όπως αναφέρει και το δελτίο τύπου “απεικονίζει μια σειρήνα της ερήμου που είτε παρατηρεί το βασίλειο της, είτε επιβάλει μια κατάρα από την κόλαση σε όσους γοητεύει ή διαφεντεύει”. Εγώ γοητεύτηκα και ψάχνω να βρεθώ υπό το ζυγό της!
Στο τέλος της ακρόασης, φτάνω στο συμπέρασμα πως το “Mount The Mountains” είναι η πιο στιβαρή και “σοβαρή” κυκλοφορία των Mammoth Mammoth και θα πρέπει, τώρα και εσύ να τους εμπιστευτείς την καλοπέραση σου! Άργησες νομίζω…
532 
