DEATHLESS LEGACY: “Dance With Devils”

Μόλις ένας χρόνος πέρασε από το “The Gathering” και οι theatrical horror metallers Deathless Legacy επιστρέφουν με νέα δουλειά.

Το θετικό της όλης υπόθεσης είναι πως το σχήμα δεν έπεσε στην παγίδα της γελοιότητας, ελέω του στιλιστικού προσωπείου που αναπόφευκτα συνοδεύει το ιδίωμα και κατ’ επέκταση το group. Οι Deathless Legacy εδώ δίνουν ακόμη περισσότερη βάση στις συνθέσεις τους, δίχως να αποπροσανατολίζονται από τυχόν υπερβολές ή να βασίζονται στο ενδυματολογικό τους image.

Το “Dance With Devils” δίνει φωνή στις μάγισσες των περασμένων αιώνων που στο όνομα της θρησκείας, της δεισιδαιμονίας και της άγνοιας κακοποιήθηκαν, γελοιοποιήθηκαν και θανατώθηκαν. Ίσως για αυτό το λόγο το occult στοιχείο είναι ακόμη πιο έντονο στο εν λόγω album, με τη frontwoman Steva La Cinghiala να κρατάει ακόμη σταθερά τα ηνία της μπάντας.

Στα αρνητικά, βάζω και πάλι την καλογυαλισμένη παραγωγή, η οποία δίνει περισσότερη λάμψη από ότι θα έπρεπε σε ένα καθόλα ατμοσφαιρικό album, όπως επίσης και τη μηδαμινή εξέλιξη σε ό,τι αφορά τις συνθέσεις, κάτι που κάνει μεν το “Dance With Devils” μια φυσική συνέχεια του “The Gathering”, αλλά παράλληλα δείχνει μια διάθεση για επανάληψη και για αυτό το δισκάκι γίνεται λίγο φλύαρο σε σημεία.

Από εκεί και πέρα, η νέα δουλειά των Deathless Legacy ισορροπεί αρτιότατα το θεατρικό στοιχείο με τα συμφωνικά κι occult χαρακτηριστικά της μουσικής τους, διαθέτοντας τα αναμενόμενα συνθετικά σκαμπανεβάσματα λόγω της σχετικής βιασύνης του group να βγάλει νέο album.

Ευελπιστώ το επόμενο πόνημά τους να τους βρει πιο εξελιγμένους κι έτοιμους για μεγαλύτερα πράγματα, μιας και τα πρώτα -σωστά- βήματα έχουν ήδη γίνει…

552

Avatar photo
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1396 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.