Πρωτοεμφανιζόμενοι αυτοί εδώ οι Φινλανδοί thrashers. Πρώτη δουλειά κυριολεκτικά στην δύση του 2016, μέσω της Inverse Records.
Προσωπικά το album τους δεν κατάφερε να με αγγίξει. Παίζουν thrash με αυξημένες ταχύτητες και χωρίς ιδιαίτερες εναλλαγές, οι διάρκειες των τραγουδιών τους είναι περίπου στα 3 λεπτά και κάποια riff παρουσιάζουν ενδιαφέρον.
Από εκεί και πέρα κάτι οι στίχοι που είναι στα Φινλανδικά, κάτι η φωνή που βγάζει αυτή την punk αλητεία που δε συμπαθώ καθόλου, το αποτέλεσμα με αφήνει παγερά αδιάφορο. Θεωρώ το “Arpa” κορυφαία στιγμή του album καθώς ξεφεύγει κάπως από τη νόρμα των υπολοίπων ενώ όταν στα “Kurittaja” και “Verivala” αποφασίζουν να βάλουν πιο μελωδικά-straight φωνητικά στο ρεφραίν, φέρνουν ακόμα περισσότερο την punk αισθητική στο μυαλό μου και μεγαλώνουν την απόσταση μου από το “Diktaattori”.
Το τέλος του ακούσματος με αφήνει να προσπαθώ να καταλάβω αν φταίει η μονοδιάστατη μουσική ή η πολύ κακή αίσθηση που μου άφησε η χρησιμοποίηση της Φινλανδικής γλώσσας (κάτι που δε μπόρεσα να συνηθίσω). Ό,τι και αν φταίει το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Δεν.
442 
