FREEDOM CALL: “Master of Light”

Πριν δυο χρόνια, όταν είχε κυκλοφορήσει το “Beyond”, το είχα αποθεώσει.

Πίστευα κι εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν ό,τι καλύτερο είχαν κάνει οι Freedom Call από την εποχή του ”Eternity” και μετά. Η αντοχή στον χρόνο, οι αντιδράσεις κι η απήχηση που είχε το συγκεκριμένο album πιστεύω ότι δικαίωσαν αυτήν την άποψη. Το όλο θέμα ήταν αν θα μπορούσε να έχει και ανάλογη συνέχεια.

Δυστυχώς από τη στιγμή που είδα το εξώφυλλο ήχησε το πρώτο καμπανάκι και στην πορεία, όταν διάβασα ότι οι Freedom Call ήταν πολύ χαρούμενοι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων κι αυτήν τη χαρά θέλησαν να την περάσουν στο “Master Of Light”, άρχισαν να ηχούν ασταμάτητα καμπάνες.

Ξέρετε τι γίνεται; Όταν θα πας σε ένα Super Market, στο τμήμα των τυριών, θα δεις ότι έχεις πολλές επιλογές. Τυριά με πιπέρι, τυριά με κάπαρη, λευκά και κίτρινα τυριά, τυριά σκληρά και τυριά μαλακά. Αλλά όταν τα κοιτάξεις καλύτερα θα δεις ότι τελικά απλά είναι όλα τυριά. Κι αυτό είναι το πρόβλημα του album, πολύ χαρά, πολύ τυρί.

Συνθέσεις και στίχοι που αγγίζουν το όριο του γραφικού. Η πρώτη τριάδα είναι σαν να ρουφάς μπαλόνι με ήλιο. Ακούς τα “Metal Is For Everyone”, “Hammer Of Gods” και “A World Beyond” και νομίζεις ότι δέχτηκες επίθεση μαλάκυνσης. Ευτυχώς και για δικό σου καλό, αμέσως μετά ακολουθούν οι δυο καλύτερες συνθέσεις του δίσκου. Τα “Masters Of Light” και “Kings Rise And Fall” είναι δυο εξαιρετικά power metal κομμάτια βγαλμένα θαρρείς από το “Beyond” με το δεύτερο να κάνει τους νοσταλγούς των “Keepers” να χαμογελούν.

Αξιοπρεπέστατη χαρακτηρίζεται κι η μπαλάντα “Cradle Of Angels” που ακολουθεί (να πάρει, πόσο πολύ μου θυμίζει το “Eyes Of A Stranger” των Fair Warning). Στη συνέχεια ξεχωρίζει και το “Emerald Skies” με την πολύ ωραία εισαγωγή και το mid tempo κουπλέ πριν επιστρέψουμε στο τυροκομείο. “Hail The Legend”, “Ghost Ballet” και “Rock The Nation” είναι ίδια τριάδα με την πρώτη του δίσκου, ενώ το προτελευταίο “Riders In The Sky” θα έπρεπε να κλείνει το CD, ώστε να μας αφήσει με μια γλυκιά γεύση κι όχι την αλμυρή της φέτας Δωδώνη, “High Up”.

Ένας λόγος να ακούσετε ολόκληρο το “Master Of Light”; Κερδίσατε το τζόκερ και δε θέλετε κανένα να σας χαλάσει τη νιρβάνα της στιγμής. Θέλετε αυτό το χαμόγελο να παραμείνει κολλημένο στο πρόσωπο σας κι αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Ένα λόγο να ακούσετε συγκεκριμένα κομμάτια του; Είστε λάτρεις του power metal κι εξακολουθείτε να αναζητείτε μανιωδώς διαμαντάκια του είδους. Διαλέγετε και παίρνετε.

565