CIRCA: “Valley Of The Windmill”

Οι Circa είναι ένα τετραμελές prog rock σχήμα με αυτονόητες και φυσιολογικές επιρροές από τους Yes…

Το γκρουπ αποτελείται από τον πληκτρά Tony Kaye, πρώην μέλος των Yes, τον Billy Sherwood στις κιθάρες και τα φωνητικά- και μέλος των…Yes- ενώ η σύνθεση συμπληρώνεται με τον Scott Connor στα τύμπανα και τον Rick Tierney στο μπάσο. Η διαδρομή τους ξεκινά το 2007 με το ομότιτλο ντεμπούτο τους , ενώ το φετινό “Valley Of The Windmill” είναι το τέταρτο full length τους.

Το άλμπουμ αποτελείται από 4 μακροσκελή τραγούδια με το ομότιτλο, γύρω στα 8 λεπτά, να είναι το συντομότερο και το “Our place under the sun” που κλείνει τον δίσκο να αγγίζει τα 20. Το επίτευγμα όμως είναι πως τα τραγούδια, παρά τη διάρκειά τους, είναι σφιχτοδεμένα με εμφανή διαδρομή κι εξέλιξη και διατηρούν την έννοια της σύνθεσης σε όλη τη διαδρομή χωρίς να χάνονται στο χρόνο και να διαλύεται ο σκοπός τους. Από το εναρκτήριο “Silent resolve” μια θετική διάθεση διατρέχει τη μουσική τους μαζί με την ελεγχόμενη πολυπλοκότητα των θεμάτων που έχουν άφθονα θέματα μαζί με την εξυπνάδα της εκτέλεσης, ικανοποιώντας έτσι τους φίλους αυτού του ήχου και χώρου.

Όπως επίσης είναι αυτονόητο, με το πλούσιο βιογραφικό του Sherwood στη θέση του παραγωγού και μηχανικού ήχου, το άλμπουμ έχει έναν διαυγή και τεράστιο ακουστικό ορίζοντα με ακριβή και δίκαια κατανομή ήχου που μεταφέρει όλα τα δεδομένα του χώρου μέσα από τον “keyboard-driven” χαρακτήρα του. Η φρέσκια και εκλεπτυσμένη ακουστική επιδερμίδα βοηθά το δίσκο να αποκαλύψει ευκολότερα το χάρισμα των Circa να μικραίνουν με τη συνθετική τους ποιότητα τον χρόνο.

Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει από κάτι προσιτό, το ομότιτλο τραγούδι θα του δώσει τον χώρο να προχωρήσει και στα υπόλοιπα, ενώ τελικά το “Our place under the sun” με τον πλούτο του αλλά και το μεγαλύτερο συγκριτικά συναισθηματικό βάρος είναι ιδανική επιλογή για τελευταία εντύπωση. Συνολικά είναι μια ιδανική περίπτωση για φίλους που λάτρεψαν το έμψυχο δυναμικό της Magna Carta και νοστάλγησαν μπάντες σαν τους Cairo, ενώ φυσικά θα απασχολήσει αυτόματα ακροατές των Yes και Gentle Giant.

Φαίνεται τελικά πως εκείνο το ταξίδι του Sherwood στην ερημιά της Arizona με τους αμέτρητους ανεμόμυλους, που αποτέλεσε και την αφετηρία της δημιουργίας αυτού του άλμπουμ, ήταν αρκετό για να τιμήσει με μια ανάλογη μουσική κατάθεση τη μνήμη του ινδάλματος, συνεργάτη και φίλου του, Chris Squire των Yes που έφυγε πρόωρα, τον Ιούνιο του 2015.

449

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…