KNIFEWORLD: “Bottled Out Of Eden”

Ο Ιρανικής καταγωγής Kavus Torabi, μουσικός, συνθέτης και πολυοργανίστας είναι ο ηγέτης και κινητήριος μοχλός των Λονδρέζων Knifeworld που αριθμούν 8 μέλη.

Το νέο τους άλμπουμ με τον τίτλο “Bottled Out Of Eden” είναι το τρίτο τους και το δεύτερο για την Inside Out. Εμπνευσμένο από το θάνατο αγαπημένων προσώπων, αποτελεί έναν κύκλο 11 τραγουδιών για την απώλεια και την ελπίδα. Σύμφωνα με τον frontman και κύριο συνθέτη της μπάντας, ήθελε ο δίσκος αυτός να είναι μια γιορτή της παρούσας φευγαλέας ζωής αλλά και ταυτόχρονα ένας προβληματισμός για το θάνατο και τον αντίκτυπο σε αυτούς που μένουν πίσω.

Με πλούσια θητεία σε πολλά μουσικά σχήματα (Monsoon Bassoon, Cardiacs, Guapo, Gong, The Mediaeval Baebes) και φανερές ρίζες επιρροών από την ψυχεδελική prog σχολή των 70’s ο Torabi, πλαισιωμένος από ικανούς μουσικούς, συναρμολογεί μια σειρά από τραγούδια που περιπλέκουν πλήθη από λεπτομέρειες ,επιδράσεις και ιδέες σε ρυθμικά αποτελέσματα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η αφετηρία είναι η βρετανική προοδευτική σκηνή των 70’s που όμως έρχεται και σε ιδιαίτερη ισορροπία κάπου με την brit pop των 80’s στη χρήση των μελωδιών και των ρυθμών.

Περισσότερο στο πρώτο μέρος του δίσκου υπάρχει μια διάθεση ευδαιμονίας στις συνθέσεις που είναι περίπλοκες, με τα πνευστά να καλλιεργούν συνεχώς τους ρυθμούς μαζί με τα σύνθετα φωνητικά, θυμίζοντας μέχρι και Frank Zappa, ενώ στην προσπάθεια να σκιαγραφηθεί το μουσικό τους ύφος , έχει χρησιμοποιηθεί ο χαρακτηρισμός “progressive ska”. Σημαντικό κεφάλαιο αυτού του επιτακτικού, πρώτου διαστήματος του δίσκου είναι το εξαιρετικά σύνθετο “I am lost” με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και για τους μουσικούς αλλά και τους ακροατές που τους ιντριγκάρει το σύνθετο παίξιμο. Βασικό χρώμα των συνθέσεων αλλά και της φύσης των ρυθμών αποτελούν τα πνευστά, άλτο και βαρύτονο σαξόφωνο και φαγκότο, όπως και οι φωνητικές αρμονίες του Τοrabi αλλά και της Melanie Woods.

Στα περισσότερα τραγούδια του δεύτερου μέρους του άλμπουμ, οι πιο μελαγχολικές, ενδοσκοπικές φολκ πινελιές είναι σίγουρα περισσότερο φιλικές για πιο συμβατικούς ακροατές που θα βολευτούν ευκολότερα στα “The deathless”, “Secret words”, “A dream about a dream”. Όσο χρόνο δίνει βέβαια ο περίεργος και πρόθυμος ακροατής στο δίσκο τόσο περισσότερο εξοικειώνεται και αποκωδικοποιεί τα συστατικά της συνταγής των Knifeworld και ανακαλύπτει περισσότερο τη λειτουργικότητα των τραγουδιών τους που σε καμιά περίπτωση δεν είναι άμεση και προφανής για αγύμναστους σε τέτοια χωράφια ακροατές.

Επειδή το άλμπουμ κυκλοφορεί από την Inside Out πρέπει να ξεκαθαριστεί πως το συγκεκριμένο μουσικό ύφος του δίσκου είναι πολύ μακριά από ιδιώματα όπως το neoprog ή πόσο μάλλον το prog rock, metal. Όσοι όμως περίεργοι και τολμηροί με avant garde ορέξεις, ας κοπιάσουν.

528

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…