Οι Φιλανδοί Amoth έχουν σχηματισθεί από το 2006 κι έχουν στο ενεργητικό τους ένα ep το 2008 και το πλήρες ντεμπούτο τους “Crossing Over” το 2011.
Το “Revenge” είναι η δεύτερή τους απόπειρα να χωρέσουν σε ένα άλμπουμ και κάτω από ένα logo σχεδόν ολόκληρη την σκηνή του metal από κλασικό και thrash μέχρι goth, power και prog, αρκετό prog για την ακρίβεια. Η αλήθεια όμως είναι πως το έχουν κάνει λίγο “λύσσα” το θέμα…
Αλλάζουν ύφος και διάθεση όπως οι Moahnni Moahnna, χωρίς να διαθέτουν όμως την ευρηματικότητα και τον “χαβαλέ” των τελευταίων. Από εκεί και πέρα η μπάντα είναι ένας μουσικός χαμαιλέοντας (μέχρι και Slough Feg μου θύμισαν σε κάποια σημεία οι αθεόφοβοι) και αυτό στην ουσία είναι το ενδιαφέρον στην περίπτωση των Amoth. Τι καλά που θα ήταν αν έγραφαν και λίγο καλύτερα κομμάτια. Γιατί καλή η πρωτοτυπία (με την έννοια της εναλλαγής ύφους), ο αιφνιδιασμός, η πολυφωνία στις επιρροές, η τρομερή κιθαριστική δουλειά που έχει στη μεγαλύτερη έκταση του άλμπουμ, αλλά στο τέλος της ακρόασης μοιάζουν σκόρπια όλα στο μυαλό και συγκεχυμένα.
Τα φωνητικά του Tomi Kurtti είναι διχαστικά, ή τον αποδέχεσαι ή δεν θες να τον ξανακούσεις ποτέ (προσωπικά με κούρασε). Προφανώς σε αυτό συμβάλει και η θολούρα των συνθέσεων κι το διαρκές συναίσθημα που έχει ο ακροατής σε κάθε κομμάτι ότι κάπου το πηγαίνει η μπάντα, χωρίς η εξέλιξη να έρχεται ποτέ. Αυτό που με στεναχώρησε είναι πως έτσι πάει σχεδόν χαμένη η αρκετά καλή κιθαριστική δουλειά του Tomi Ihanamaki, όπως πχ το πολύ όμορφο maidenικό riff του “Till The End”.
Μπορεί να ακούγεται (και είναι ως φράση) κλισέ, αλλά τούτοι εδώ έχουν τρομερές δυνατότητες πραγματικά. “Κομμάτια όπως το “Tattered Wings” αποτελούν ισχνό δείγμα του πόσο καλά κομμάτια μπορεί η μπάντα να γράψει όταν καταφέρει και “μαζέψει” πιο συγκεκριμένα το ύφος της και με περισσότερη προσωπικότητα. Αλλά το τελικό σύνολο δεν αρκεί για να κάνει τους Amoth να ξεχωρίσουν. Είναι όμως μια αναπτυσσόμενη μπάντα με δυναμικό τέτοιο που ανά πάσα στιγμή μπορεί να επιστρέψει με δουλειά δυναμίτη. Το σίγουρο είναι πως η δουλειά αυτή δεν είναι το “Revenge”, το οποίο μετά την ικανοποίηση της περιέργειας στις πρώτες λίγες ακροάσεις, χάνει ολοκληρωτικά τη μάχη με τον χρόνο.
798 
