BRUTUS: “Wandering Blind”

Φέτος οι Σκανδιναβοί Brutus συμπληρώνουν μια δεκαετία παρουσίας στα παλιομοδίτικα, πλην επίκαιρα, μουσικά δρώμενα.

Με βάση το Όσλο, δύο Νορβηγοί και τρεις Σουηδοί μοιράζονται το όραμα της αναβίωσης των “late 60’s- early 70’s” και συνεχίζουν να δηλώνουν πίστη σε ονόματα όπως οι Grand Funk, Blue Cheer, Leaf Hound, Pentagram και στο τρίτο, φρέσκο άλμπουμ τους με τίτλο “Wandering Blind”.

Ηχογραφημένο ζωντανά, μέσα σε μόλις πέντε μέρες στα Engfelt & Forsgren Studios του Oslo από τον εδώ και πολλά χρόνια γνώριμο Christian Engfelt που μοιράζεται τα ίδια 60’s, 70’s γούστα με αυτούς, το άλμπουμ περνάει με προφανή ευκολία στην vintage συνομοταξία της εποχής μας, μοιράζοντας παρόμοια bluesy hard rock μονοπάτια με την πρώιμη περίοδο των Witchcraft, τους Horisont και τους Graveyard. Λιγότερο γνωστοί από το βαρύ πυροβολικό του είδους, τάραξαν τα νερά με το προηγούμεν , δεύτερο άλμπουμ τους, “Behind The Mountains” και τώρα με προπομπό το single “Drowning”, που ανήκει σίγουρα στα χαρακτηριστικά και ενδιαφέροντα τραγούδια, περιμένουν τη δικαιοσύνη των νοσταλγών.

Ο σεβασμός σε όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των βασικών επιρροών τους άλλωστε υπάρχει ακέραιος από το artwork, την αναλογικότητα της παραγωγής, την εξωτερική εμφάνιση των μελών, τα διαπεραστικά, ευθυτενή φωνητικά που ,συμπλέοντας με το ύφος των τραγουδιών και της κιθάρας, αποφεύγουν κλασσικότροπους συναισθηματισμούς και επικά τερτίπια. Οι Brutus επιμένουν σε πιο αλήτικα, “street”, νότια μονοπάτια και μοιάζουν να ταιριάζουν περισσότερο σε νηφάλιους, σχεδόν υποτονικούς stoners που αρέσκονται να χάνονται με τους Egypt, παρά σε παλιομοδίτες, κλασσικούς hard, heavy rockers που συγκινήθηκαν με τους Mirror.

Χωρίς να υπάρχει κάποια εμφανής κοιλιά, ο δίσκος μοιάζει να συγκεντρώνει ένα σημαντικό μέρος από τη συνθετική του δύναμη και ευελιξία στο πρώτο του μέρος και περισσότερο στις 4-5 πρώτες συνθέσεις, ενώ κλείνει το ίδιο ικανοποιητικά με το εξαιρετικό “Living in a daze”. Oι φίλοι του χώρου πιθανά θα τους έχουν εντοπίσει ήδη από το “Behind The Mountains”, κι αν δεν το έκαναν έχουν μια καλή ευκαιρία τώρα. Θα χρειαστούμε βέβαια, όπως και να έχει, κάποια χρονάκια ακόμα για να ζυγίσουμε, από απόσταση πια, την αντοχή και την αυθεντικότητα όλων αυτών των πρόθυμων ταξιδευτών στη μουσική μηχανή του χρόνου.

414

Avatar photo
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…